Fragmenten uit een weekje House of Hope 2
Door: Hennie
Blijf op de hoogte en volg Hennie
29 November 2012 | Ghana, Kledjo
Wanneer de kinderen naar school is het weer tijd voor de naaimachine. Kleine Jojo (Jonathan) heeft malaria en ligt op een mat te slapen terwijl moeder Vivian en Gladys over hem waken bij een zoetsappige Afrikaanse soap. Om het hoekje van de deur zitten Beth en Tori de avondsluiting voor te bereiden.
Lucie heeft een naar verhaal. Een vroegere hulp, Florence, haar vader is verdronken bij het doorsteken van een rivier hier dichtbij (weet je nog Corrie?).
Hij is meegesleurd door de stroom. Tot op heden hebben ze hem nog niet gevonden. Hij was de enige kostwinner sinds twee jaar geleden Florence vanachter aangereden werd door een auto. Vanaf die tijd kampt ze met ernstige rugklachten.
Florence zelf komt een dag later hier haar verhaal doen. Haar vader is gevonden en onmiddellijk begraven. Bij alle zorg en ellende wil de chief van Hohoe nu 200 Cedi (100 euro) omdat het gezien wordt als een vloek wanneer iemand verdrinkt. Ze is ten einde raad want waar haalt de familie dat geld vandaan. Voor hier is het een enorm bedrag. We willen wel helpen maar om nu zo’n corrupte chief een beetje te gaan steunen? Lastige zaken! Florence krijgt in ieder geval de verzekering dat het hoe dan ook goed komt. Enigszins opgelucht gaat ze weer huiswaarts.
Gladys komt eens kijken naar mijn naaiwerk. “Je doet een goed werk hier!” zegt ze. “Als je weggaat huilen ze!” Dit had ik weleens meer gehoord, maar dan nam ik het met een korreltje zout. Nu Gladys het zo serieus zegt moet ik het wel geloven. Gelukkig heb we nog een aantal weken.
Al met al verloopt deze naaiweek gesmeerd. Voor de zes kleinsten zijn de stelletjes klaar. Voor een paar groten is de eerste stap gezet. Vivian biedt aan om de lappen voor haar dochters naar een naaister te brengen in het dorp, dan heb ik het wat gemakkelijker. Maar o wee… nu krijgt ze het met haar meiden aan de stok. Die willen een echte ‘Hennie’ en… die krijgen ze dan ook! Het kan er nog wel bij en Vivian gaat overstag!
Om de volgende dag verder te kunnen moet ik op een middag echt naar Hohoe om ritsen te halen. Nauwelijks loop ik het pad naar Kledjo op of een auto stopt. Twee mannen vragen waar ik heen moet. “Hohoe? Stap maar in!” Dat zou ik in Nederland toch voor geen geld doen en hier? Ik denk er niet eens over na! Ze zetten me keurig bij het postkantoortje af, “I am very gratefull, thank you! “
In de namiddag zon is het heerlijk en ik besluit om terug te lopen. Lekker even de benen strekken. Een man roept mij na. Ha… het is Ben de vroegere dagwacht van House of Hope. Engels kan hij nauwelijks maar we schudden hartelijk de handen. Hij moest weg bij House of Hope omdat hij teveel dronk. Dat hij dat nog doet verraden zijn bloeddoorlopen ogen. Ach wat hebben we met z’n allen in het verleden verschrikkelijk om hem gelachen als hij half dronken aankwam.
Bij Kledjo besluit ik een cola te gaan drinken en mijn gevoel van een vrije middag is compleet. Heerlijk, na zo’n productieve week mag dat ook wel even! Als ik tot slot de compound op wande,l vliegen de kleintjes in m’n armen alsof ik een week ben weg geweest.
Lucie heeft een naar verhaal. Een vroegere hulp, Florence, haar vader is verdronken bij het doorsteken van een rivier hier dichtbij (weet je nog Corrie?).
Hij is meegesleurd door de stroom. Tot op heden hebben ze hem nog niet gevonden. Hij was de enige kostwinner sinds twee jaar geleden Florence vanachter aangereden werd door een auto. Vanaf die tijd kampt ze met ernstige rugklachten.
Florence zelf komt een dag later hier haar verhaal doen. Haar vader is gevonden en onmiddellijk begraven. Bij alle zorg en ellende wil de chief van Hohoe nu 200 Cedi (100 euro) omdat het gezien wordt als een vloek wanneer iemand verdrinkt. Ze is ten einde raad want waar haalt de familie dat geld vandaan. Voor hier is het een enorm bedrag. We willen wel helpen maar om nu zo’n corrupte chief een beetje te gaan steunen? Lastige zaken! Florence krijgt in ieder geval de verzekering dat het hoe dan ook goed komt. Enigszins opgelucht gaat ze weer huiswaarts.
Gladys komt eens kijken naar mijn naaiwerk. “Je doet een goed werk hier!” zegt ze. “Als je weggaat huilen ze!” Dit had ik weleens meer gehoord, maar dan nam ik het met een korreltje zout. Nu Gladys het zo serieus zegt moet ik het wel geloven. Gelukkig heb we nog een aantal weken.
Al met al verloopt deze naaiweek gesmeerd. Voor de zes kleinsten zijn de stelletjes klaar. Voor een paar groten is de eerste stap gezet. Vivian biedt aan om de lappen voor haar dochters naar een naaister te brengen in het dorp, dan heb ik het wat gemakkelijker. Maar o wee… nu krijgt ze het met haar meiden aan de stok. Die willen een echte ‘Hennie’ en… die krijgen ze dan ook! Het kan er nog wel bij en Vivian gaat overstag!
Om de volgende dag verder te kunnen moet ik op een middag echt naar Hohoe om ritsen te halen. Nauwelijks loop ik het pad naar Kledjo op of een auto stopt. Twee mannen vragen waar ik heen moet. “Hohoe? Stap maar in!” Dat zou ik in Nederland toch voor geen geld doen en hier? Ik denk er niet eens over na! Ze zetten me keurig bij het postkantoortje af, “I am very gratefull, thank you! “
In de namiddag zon is het heerlijk en ik besluit om terug te lopen. Lekker even de benen strekken. Een man roept mij na. Ha… het is Ben de vroegere dagwacht van House of Hope. Engels kan hij nauwelijks maar we schudden hartelijk de handen. Hij moest weg bij House of Hope omdat hij teveel dronk. Dat hij dat nog doet verraden zijn bloeddoorlopen ogen. Ach wat hebben we met z’n allen in het verleden verschrikkelijk om hem gelachen als hij half dronken aankwam.
Bij Kledjo besluit ik een cola te gaan drinken en mijn gevoel van een vrije middag is compleet. Heerlijk, na zo’n productieve week mag dat ook wel even! Als ik tot slot de compound op wande,l vliegen de kleintjes in m’n armen alsof ik een week ben weg geweest.
-
29 November 2012 - 23:33
Marjo:
Hoi Henny, wat zit je daar toch geweldig op je plek en wat zien de dames er prachtig uit.
Ik smul van je verhalen. Veel liefs -
30 November 2012 - 16:57
Christiana:
Hai Hennie,
Wat een heerlijke frisse kleuren, ik wil ook een" echte Hennie".
Kunnen we niet iets leuks verzinnen voor Pasen? Dan kun je met Kerst uitrusten. Ik denk zelf dat je daar niet weg te denken bent uit al hun levens. Trouwens vergeet het niet, hier ook niet hoor. De eerste vorst zat al op de auto's. Geniet nog maar even van de warmte. liefs christiana. -
01 December 2012 - 11:12
Jo Van Heerde:
Hallo Hennie
Je bent er weer helemaal he ,geen last meer van je duizeligheid .
zo ik kan zien aan de fotos . maar dat is erg fijn .
En ik zie dat je ook erg produktief bent wat een prachtige kleding .
we wensen je alle goeds tot schrijfs Jo
-
01 December 2012 - 18:46
Mariet En Duurt Sikkens.:
Hoi Hennie,
Nou, mooi hoor! Mijn reactie is wat laat want ik zit niet elke dag achter dit ding.
Prachtige foto's en mooie meiden in hun jurken.
Je hebt het daar naar je zin hé? Maar daar blijven is ook zo wat. Je maakt heel wat mee door de dagen heen. Hier wordt het kouwer.
Denk je goed om jezelf?
From Heerde with love,
Duurt -
02 December 2012 - 17:47
Menno:
Hoi Hennie,
Die kinderen zijn echt gek met jou! Ik denk niet alleen omdat je mooie kleding voor ze maakt maar juist omdat ze innerlijke warmte bij je voelen. Ik hoop dat je af en toe ook een beetje heimwee naar Holland en de mensen daar hebt anders ben ik bang dat je op de duur totaal verafrikaniseerd en dat mag wat mij betreft niet gebeuren. Toch ben ik trots op je omdat je alleen al door je zijn daar een goede sfeer meebrengt. Geniet, maar doe het af en toe wat rustiger aan zegt de oude man uit Holland.
Dikke hug,
Menno
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
