Een spetterend afscheid!
Blijf op de hoogte en volg Hennie
03 Januari 2013 | Ghana, Kledjo
Van uit Keta mijn laatst verhaal.
Hoe ik van Ada Foa in Keta ben beland is een verhaal op zich. Dat horen jllie wel mondeling. Vanavond vertrek ik uit Accra en vrijdagavond ben ik weer thuis. Dat zal wennen zijn maar ook wel even lekker en fijn voor mijn moeder. Tot ziens allemaal!
Na een reis van dik zeven uur ben ik dan eindelijk in Ada Foa. Een idyllisch plekje aan de monding van de rivier de Volta. Achter mijn hutje hoor ik het gebulder van de branding, aan de voorkant kabbelt de rivier. Onmiddellijk na aankomst lig ik al heerlijk te spetteren, hé hé… daar knap je van op na zo’n reis.
’s Morgens stonden alle kinderen op mijn stoepje voor een snoepje en een dikke knuffel. Een ceremonie die Corrie en ik eertijds zijn gestart en die ik tot vandaag de dag in ere houd. Prachtig vinden zij het! De groten vraag ik wat ze willen een high five of een big hug. Iedereen wil wel een big hug en ze komen met wijd geopende armen en een pubergrijns op hun gezicht op me af.
De avond ervoor had ik nog een keer de avondsluiting. ‘k Zag er een beetje tegenop want de vorige avonden was er een jonge pastor aan komen waaien met een succes evangelie; als je maar genoeg en vooral hard bid dan wordt je de 1e van de klas en krijg je veel money. Iedereen moest elkaar een hand geven en vergeving vragen. Op mijn vraag of ze mij iets verkeerds hadden aangedaan, weten ze zich geen houding te geven. Dreigen met hel en verdoemenis is ook zo iets! Afschuwelijk!
Tja… en dan is het mijn beurt. ‘k Laat ze weten dat ik niet van bangmakerij houdt, maar ik ze bovenal iets over de liefde van Jezus wil vertellen. Ook mogen ze van mij stoppen met het bidden om rijk te worden. Echte rijkdom zit niet in bezittingen maar die heb je vanbinnen! Wel een heel ander geluid, maar ze hebben er de aandacht bij en dat geeft hoopt dat er iets van blijft hangen.
’s Middags was er als afscheid een spel met waterballonnen. Ooit via Corrie gekregen van Els K. en tot op heden niets meegedaan. De hele middag zijn een groep kinderen bezig geweest met het vullen ervan. De kunst was om met een speld de ballon door te prikken die een teamgenoot jou toegooide. Lukte dat dan hadden ze een punt maar waren de prikkers ook mooi nat. Het werd enorm fanatiek gespeeld. Als de andere groep een ballon miste sprongen ze uitgelaten rond, prachtig! Unaniem is al besloten om het spetterende spel volgend jaar te herhalen zodat de losers zich kunnen revancheren.
Dan komt de taxi, met opnieuw een brok in mijn keel en een traan in mijn oog, rijd ik met m’n armen en hoofd uit het raampje de compound af.
We zwaaien en roepen tot we elkaar niet meer kunnen zien.
Nou ja… nog steeds zie ik alle koppies voor me en kan ik al weer verlangen naar volgend jaar!
Hoe ik van Ada Foa in Keta ben beland is een verhaal op zich. Dat horen jllie wel mondeling. Vanavond vertrek ik uit Accra en vrijdagavond ben ik weer thuis. Dat zal wennen zijn maar ook wel even lekker en fijn voor mijn moeder. Tot ziens allemaal!
Na een reis van dik zeven uur ben ik dan eindelijk in Ada Foa. Een idyllisch plekje aan de monding van de rivier de Volta. Achter mijn hutje hoor ik het gebulder van de branding, aan de voorkant kabbelt de rivier. Onmiddellijk na aankomst lig ik al heerlijk te spetteren, hé hé… daar knap je van op na zo’n reis.
’s Morgens stonden alle kinderen op mijn stoepje voor een snoepje en een dikke knuffel. Een ceremonie die Corrie en ik eertijds zijn gestart en die ik tot vandaag de dag in ere houd. Prachtig vinden zij het! De groten vraag ik wat ze willen een high five of een big hug. Iedereen wil wel een big hug en ze komen met wijd geopende armen en een pubergrijns op hun gezicht op me af.
De avond ervoor had ik nog een keer de avondsluiting. ‘k Zag er een beetje tegenop want de vorige avonden was er een jonge pastor aan komen waaien met een succes evangelie; als je maar genoeg en vooral hard bid dan wordt je de 1e van de klas en krijg je veel money. Iedereen moest elkaar een hand geven en vergeving vragen. Op mijn vraag of ze mij iets verkeerds hadden aangedaan, weten ze zich geen houding te geven. Dreigen met hel en verdoemenis is ook zo iets! Afschuwelijk!
Tja… en dan is het mijn beurt. ‘k Laat ze weten dat ik niet van bangmakerij houdt, maar ik ze bovenal iets over de liefde van Jezus wil vertellen. Ook mogen ze van mij stoppen met het bidden om rijk te worden. Echte rijkdom zit niet in bezittingen maar die heb je vanbinnen! Wel een heel ander geluid, maar ze hebben er de aandacht bij en dat geeft hoopt dat er iets van blijft hangen.
’s Middags was er als afscheid een spel met waterballonnen. Ooit via Corrie gekregen van Els K. en tot op heden niets meegedaan. De hele middag zijn een groep kinderen bezig geweest met het vullen ervan. De kunst was om met een speld de ballon door te prikken die een teamgenoot jou toegooide. Lukte dat dan hadden ze een punt maar waren de prikkers ook mooi nat. Het werd enorm fanatiek gespeeld. Als de andere groep een ballon miste sprongen ze uitgelaten rond, prachtig! Unaniem is al besloten om het spetterende spel volgend jaar te herhalen zodat de losers zich kunnen revancheren.
Dan komt de taxi, met opnieuw een brok in mijn keel en een traan in mijn oog, rijd ik met m’n armen en hoofd uit het raampje de compound af.
We zwaaien en roepen tot we elkaar niet meer kunnen zien.
Nou ja… nog steeds zie ik alle koppies voor me en kan ik al weer verlangen naar volgend jaar!
-
03 Januari 2013 - 08:21
Marian:
Al ben ik er nog nooit geweest door jouw verhalen kan ik het mij zo voorstellen dat je al weer verlangt naar volgend jaar. Fijn dat je een ander geluid kon laten horen dan de pastor Hennie! Geniet van het thuis zijn en dan na een poosje rust op naar Kenia! -
03 Januari 2013 - 09:39
Hilde Wubs:
lieve hennie, wat goed om al jouw verhalen te lezen en die blije koppies te zien. Dat je zoveel kan betekenen voor die kinderen. Geweldig. Hoop je snel te zien, Hilde -
03 Januari 2013 - 12:35
Bea:
Dank je wel voor de mooie belevenissen en nieuws bieven die je ons toestuurde ik moest je nog bedanken van berlinde ik heb de mail door gestuurd
Groetjes Bea. -
03 Januari 2013 - 13:53
Elly Aling:
Ha Hennie,
Altijd moeilijk om afscheid te nemen naar degenen waar je zoveel voor hebt gedaan en samen zoveel mooie momenten en emoties hebt meegemaakt.
Even rust nu en we denken aan je als je heerlijk de branding in te duiken.
Geniet maar dik!!
lieve groet,
Elly -
03 Januari 2013 - 16:59
Corrie Stam:
Beste Hennie,
We wensen je een goede reis naar Holland.
En voor 2013 veel geluk en gezondheid!
Groeten Henk en Corrie Stam. -
03 Januari 2013 - 17:12
Jeanne Booy-Advokaat:
Fijn, Hennie, dat daar weer gedurende een paar maanden LEVEN en LICHT hebt kunnen verspreiden. Dat ook in het Nieuwe Jaar de Heer je daarvoor gebruikt, dichtbij of veraf, is zeker! A big hug, Hennie,
waarbij ik je mag zegenen in Jezus' Naam met geloof, hoop en veel liefde. Ciao, ciao, Jeanne -
03 Januari 2013 - 18:45
Bernedine:
Hoi Hennie,
We wensen je een goede reis terug. Wat een prachtige creaties heb je genaaid voor iedereen. Wat een kleuren! Anne wil haar kamer opnieuw verven of behangen, met veel kleur erin, oa een felroze muur. Ik zie het helemaal zitten. Het behang is eraf en dit weekend gaan we iets uitzoeken. Het zou mooi zijn als het klaar is voor de volgende proefwerkweek. Nu vieren we nog even vakantie, dit keer geen ijs en sneeuw. Volgende week gaan de kids weer naar school. We wensen je veel geluk en gezondheid toe in het nieuwe jaar.
Groetjes van Anne, Sjoerd, Coen en Bernedine.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
