“All I have to say; Thank you Lord!”
Door: Hennie
Blijf op de hoogte en volg Hennie
16 December 2013 | Ghana, Kledjo
Het is zondagavond en ‘k ben sinds een paar uurtjes terug in House of Hope. De poort werd geopend door Godwin, hij geeft één brul “Hennie is back!” en van alle kanten wordt ik bestormd door groot en klein. “We missed you, welcome!” Nu we “Thank you Lord” zingen, krijg ik zowaar een brok in m’n keel. Heerlijk om weer terug te zijn.
Bij Rebecca in Accra was het lekker rustig. Vorig jaar is ze een kindercrèche begonnen en dat loopt goed. De start met drie kleintjes is nu al uitgegroeid tot negentien. Twee jonge vrouwen hebben nu dankzij die groei een baantje bij haar. Maandagmorgen voor mijn vertrek kon ik even proeven aan het crèchewezen. Erg schattig!
Daarna heerlijke afkoeling aan het strand van Ada Foah. Lezen, ’n wandelingetje door het dorp, zwemmen en boottochtjes. Het contrast met het “rijke” Accra is enorm. Dit afgelegen vissersdorp met z’n mooie fleurige bootjes is arm en dat zie je in alles. Eén boot sprong er dit jaar qua naam uit “Poor in pocket, rich in life!
Vrijdagmorgen zou de ferry naar Akusi om zeven uur vertrekken. Half zeven zitten Rastaman (de eigenaar van Maranatha Beach Camp) en ik in zijn boot die niet starten wil. Toch zijn we vijf minuten voor vertrek aanwezig maar… geen ferry. Die was al vertrokken! Rastaman weet raad, hij belt en even later zit ik op de motortaxi tussen de bestuurder en hem ingeklemd en sjezen we naar Big Ada zo’n vijf km verderop, daar zal de boot na het telefoontje wachten tot we er zijn. Een hele opluchting want ik had mij echt verheugd op de tien uur durende vaartocht zigzaggend langs alle kleine dorpjes en nederzettingen aan de oevers van de Volta rivier.
Woensdag had ik al een klein boottripje gemaakt van een uur naar de markt in Anyanui waar dankzij de mangrovebossen in de buurt een levendige handel plaatsvindt van brandhout. Onderweg stapten mensen met hun koopwaar op en als we Anyanui hebben bereikt is de boot afgeladen.
Met name de eerste helft van de boottrip van vrijdag was erg mooi. Overal vissersbootjes! De bemanning van de ferry herkent mij en we maken een praatje. De kapitein raad mij aan om eerder van boord te gaan. Het zal donker zijn wanneer de ferry Akusi bereikt. Hij draagt een jongeman op om mij te helpen een brommertaxi te vinden naar Akusi, daar kan ik verder met een trotro naar Kpong. Vandaar met een volgende trotro naar Somanya. Een spookachtige rit over een erg slechte weg en door duistere dorpjes waar de winkeltjes verlicht zijn met een enkele kaars of zaklantaarn. Door een zware onweersbui is de stroom uitgevallen. Mijn hotel heeft dankzij een generator gelukkig licht.
De volgende dag bezoek ik Cedi’s Bead factory. Hier worden al sinds mensenheugenis kralen gemaakt van glas en klei. Erg interessant om het hele proces te zien. ’s Middags een grote markt over geslenterd en de dag is alweer voorbij.
Bij het hotel waar ik tot maandag of dinsdag wilde blijven kreeg ik geen gehoor. Mede door een grote rode plek aan mijn bil, besluit ik om door te reizen naar House of Hope. In Kpong waar ik moet wachten tot de trotro vol is, koop ik voor alle kinderen een zakje plantain (bananen) chips. De vrouw is gelijk beroofd van haar voorraad, maar maakt zodra ze het geld krijgt een vreugdedans. Zij blij, ik blij en de kinderen? Nog blijer!
Het “All I have to say, thank you Lord!” wordt vanavond enthousiast gezongen en 'k zing enthousiast mee, even later dankt Bless de Vader voor mijn veilige thuiskomst.
Oost, west, thuis ’t best!
Bij Rebecca in Accra was het lekker rustig. Vorig jaar is ze een kindercrèche begonnen en dat loopt goed. De start met drie kleintjes is nu al uitgegroeid tot negentien. Twee jonge vrouwen hebben nu dankzij die groei een baantje bij haar. Maandagmorgen voor mijn vertrek kon ik even proeven aan het crèchewezen. Erg schattig!
Daarna heerlijke afkoeling aan het strand van Ada Foah. Lezen, ’n wandelingetje door het dorp, zwemmen en boottochtjes. Het contrast met het “rijke” Accra is enorm. Dit afgelegen vissersdorp met z’n mooie fleurige bootjes is arm en dat zie je in alles. Eén boot sprong er dit jaar qua naam uit “Poor in pocket, rich in life!
Vrijdagmorgen zou de ferry naar Akusi om zeven uur vertrekken. Half zeven zitten Rastaman (de eigenaar van Maranatha Beach Camp) en ik in zijn boot die niet starten wil. Toch zijn we vijf minuten voor vertrek aanwezig maar… geen ferry. Die was al vertrokken! Rastaman weet raad, hij belt en even later zit ik op de motortaxi tussen de bestuurder en hem ingeklemd en sjezen we naar Big Ada zo’n vijf km verderop, daar zal de boot na het telefoontje wachten tot we er zijn. Een hele opluchting want ik had mij echt verheugd op de tien uur durende vaartocht zigzaggend langs alle kleine dorpjes en nederzettingen aan de oevers van de Volta rivier.
Woensdag had ik al een klein boottripje gemaakt van een uur naar de markt in Anyanui waar dankzij de mangrovebossen in de buurt een levendige handel plaatsvindt van brandhout. Onderweg stapten mensen met hun koopwaar op en als we Anyanui hebben bereikt is de boot afgeladen.
Met name de eerste helft van de boottrip van vrijdag was erg mooi. Overal vissersbootjes! De bemanning van de ferry herkent mij en we maken een praatje. De kapitein raad mij aan om eerder van boord te gaan. Het zal donker zijn wanneer de ferry Akusi bereikt. Hij draagt een jongeman op om mij te helpen een brommertaxi te vinden naar Akusi, daar kan ik verder met een trotro naar Kpong. Vandaar met een volgende trotro naar Somanya. Een spookachtige rit over een erg slechte weg en door duistere dorpjes waar de winkeltjes verlicht zijn met een enkele kaars of zaklantaarn. Door een zware onweersbui is de stroom uitgevallen. Mijn hotel heeft dankzij een generator gelukkig licht.
De volgende dag bezoek ik Cedi’s Bead factory. Hier worden al sinds mensenheugenis kralen gemaakt van glas en klei. Erg interessant om het hele proces te zien. ’s Middags een grote markt over geslenterd en de dag is alweer voorbij.
Bij het hotel waar ik tot maandag of dinsdag wilde blijven kreeg ik geen gehoor. Mede door een grote rode plek aan mijn bil, besluit ik om door te reizen naar House of Hope. In Kpong waar ik moet wachten tot de trotro vol is, koop ik voor alle kinderen een zakje plantain (bananen) chips. De vrouw is gelijk beroofd van haar voorraad, maar maakt zodra ze het geld krijgt een vreugdedans. Zij blij, ik blij en de kinderen? Nog blijer!
Het “All I have to say, thank you Lord!” wordt vanavond enthousiast gezongen en 'k zing enthousiast mee, even later dankt Bless de Vader voor mijn veilige thuiskomst.
Oost, west, thuis ’t best!
-
16 December 2013 - 10:04
Marain:
Heerlijk om te lezen, je avontuurlijke vakantie. Hobbeldebobbel achterop wiebelend en scheurend door het donker. Lekker zwemmen in een schitterende omgeving. Meid heerlijk voor je. Het zijn de kleine dingen die het hem doen. Bij jou is dit waar. -
16 December 2013 - 12:17
Henk:
Lieve Hennie,
Jouw beschrijvingen brengen me altijd weer onmiddellijk terug in Ghana. Wat een prachtig avontuur heb je weer meegemaakt en wat heb je het prachtig opgeschreven.
Liefs,
Henk. -
16 December 2013 - 12:30
Duurt:
Wat weer een mooie serie foto's! Maak je d'r weer kaart'n van? Zou wel prachtig zijn. Mooi verslag van je wederwaardigheden, tjonge, wat een verschil met onze westerse cultuur. Ze leven daar veel meer bij de dag terwijl hier altijd maar weer de toekomst moet worden gepland. . . Nou meid, geniet ervan! Tot ziens of zoiets.
Duurt. -
16 December 2013 - 12:35
Tineke:
Mooie verhalen weer!
Ik wens jou en de kinderen van House of Hoop fijne kerstdagen en een goed 2014.
Lieve groet, Tineke
-
16 December 2013 - 12:44
Bea:
dank je wel voor de mooie nieuws brieven prettige kerstdagen en een gezond 2014
groetjes Mina en Bea. -
16 December 2013 - 16:34
Christiana :
Hennie, wat een super vakantie. Ergens leek het me hier en daar zelfs een beetje eng, maar jouw binnen- en buitenkant is lekker sterk. En wij genieten hier toch ook weer mee.Zo zijn we toch weer samen rijk!
Tot horens en helemaal mee eens. Thank you Lord. -
16 December 2013 - 18:18
Leneke:
wat een prachtig verhaal, avontuurlijk. Ik zie jou al zo scharrelen op de markt, de stad, de boot.
Je bent echt een stoer mens. Prachtig om te zien dat de kinderen zo blij zijn als ze je weer zien. Fijne kerst in een liefdevolle omgeving. Lieve groet Leneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
