’n Stapje erbij, ’n stapje terug?
Door: Hennie
Blijf op de hoogte en volg Hennie
15 Februari 2014 | Kenia, Nairobi
Beste mensen, de grootste problemen met de internetverbinding lijken voorbij, toch staat het mailen en reageren op jullie berichtjes op een erg laag pitje. Dit omdat er zoveel te doen is dat ik mij er de tijd niet voor gun om steeds met mijn laptopje bezig te zijn. Mijn excuses daarvoor, 'k probeer jullie wel iedere week op de hoogte te houden via de stukjes en foto's, liefs Hennie
Op een morgen stap ik met de handwerk en naaispullen het lokaal in. Alle leerlingen en leraressen zijn aanwezig. Iedereen kan en mag zijn/haar zegje doen. Voel je je niet goed, okay dan even naar het hospitaaltje, heb je iets nodig? Enz. enz. Aan het eind wordt gevraagd of ik ook nog iets wil zeggen. Dat wil ik wel! Mijn respect voor het doorzettingsvermogen van de jongelui en de leraressen hier is zo groot dat ik hen dat ook wel vertellen wil. ‘k Sluit af met het preekje van afgelopen zondag. Wees een zoutend zout en verspreid een helder licht. Dit gaat verder dan het delen van voedsel en kleding. ‘k Ben zo vrij er aan toe te voegen dat het ook; aandacht, liefde, ’n luisterend oor en gebed voor elkaar is. Het is én én!
Niet veel later tijdens de koffiepauze (hier theepauze) zonder koekje maar wel twee zoete aardappelen, praat ik met een van de medewerksters verder over dit onderwerp terwijl het zaaltje volstroomt en er steeds meer stoelen bij worden gezet. Er gaat iets gebeuren maar wat? ‘k Vraag het mijn buurvrouw. “Sister will come! “ Een blijde boodschap heeft ze niet. Om het centrum draaiende te houden moet iedereen ahw een stapje harder. Er moeten wegen gezocht worden voor meer inkomsten en iedereen wordt opgeroepen niet alleen tot bezuinigen maar ook tot eerlijkheid. Ze brengt het met toneelspel en een grap en soms is het zo herkenbaar dat iedereen in de lach schiet. Ze weten wat ze bedoeld!
Extra inkomsten kunnen er bijvoorbeeld komen door de fysio ruimte open te stellen voor oefeningen en massage. Waar we nu met de grote meisjes mee bezig zijn; dingen maken voor verkoop in Nederland is ook enorm welkom, zeker nu donaties teruglopen. Ook nu wordt mij gevraagd een woordje te doen.
“Zeker donaties lopen terug, ook in Nederland hebben we last van de crisis en is het moeilijk voor mensen een stapje terug te doen.” vertel ik. “Vaak wordt helaas het eerst bezuinigd op de giften!”
Toch leg ik de nadruk op dankbaarheid! Blij mogen en kunnen zijn met wat er wél mogelijk is! Ook mijn donaties zijn vergeleken met vorig jaar teruggelopen maar dankzij een paar extra giften is er toch een mooi resultaat! Een pracht tank en goten voor regenwater, mede dankzij velen van jullie! Die loftrompet steek ik iedere keer op hoor, als ik bedankjes krijg. Het is SAMEN!
Dit centrum waar zoveel lichamelijk en geestelijk gehandicapte kinderen worden geholpen en opgevangen en wat zelf vaak belangeloos bijspringt waar nood is, gaat door een moeilijke periode. Zij in alle armoede een stapje erbij? Wij met al onze rijkdom een stapje terug?
Vaak denk ik; iedereen zou hier eens een kijkje moeten nemen en meeleven met de mensen hier. Dan realiseer je je des te meer in wat een luxe en welvaart wij leven, dan wordt je vanzelf een zoutend zout en geef je ’n helder licht in alle opzichten.
Op een morgen stap ik met de handwerk en naaispullen het lokaal in. Alle leerlingen en leraressen zijn aanwezig. Iedereen kan en mag zijn/haar zegje doen. Voel je je niet goed, okay dan even naar het hospitaaltje, heb je iets nodig? Enz. enz. Aan het eind wordt gevraagd of ik ook nog iets wil zeggen. Dat wil ik wel! Mijn respect voor het doorzettingsvermogen van de jongelui en de leraressen hier is zo groot dat ik hen dat ook wel vertellen wil. ‘k Sluit af met het preekje van afgelopen zondag. Wees een zoutend zout en verspreid een helder licht. Dit gaat verder dan het delen van voedsel en kleding. ‘k Ben zo vrij er aan toe te voegen dat het ook; aandacht, liefde, ’n luisterend oor en gebed voor elkaar is. Het is én én!
Niet veel later tijdens de koffiepauze (hier theepauze) zonder koekje maar wel twee zoete aardappelen, praat ik met een van de medewerksters verder over dit onderwerp terwijl het zaaltje volstroomt en er steeds meer stoelen bij worden gezet. Er gaat iets gebeuren maar wat? ‘k Vraag het mijn buurvrouw. “Sister will come! “ Een blijde boodschap heeft ze niet. Om het centrum draaiende te houden moet iedereen ahw een stapje harder. Er moeten wegen gezocht worden voor meer inkomsten en iedereen wordt opgeroepen niet alleen tot bezuinigen maar ook tot eerlijkheid. Ze brengt het met toneelspel en een grap en soms is het zo herkenbaar dat iedereen in de lach schiet. Ze weten wat ze bedoeld!
Extra inkomsten kunnen er bijvoorbeeld komen door de fysio ruimte open te stellen voor oefeningen en massage. Waar we nu met de grote meisjes mee bezig zijn; dingen maken voor verkoop in Nederland is ook enorm welkom, zeker nu donaties teruglopen. Ook nu wordt mij gevraagd een woordje te doen.
“Zeker donaties lopen terug, ook in Nederland hebben we last van de crisis en is het moeilijk voor mensen een stapje terug te doen.” vertel ik. “Vaak wordt helaas het eerst bezuinigd op de giften!”
Toch leg ik de nadruk op dankbaarheid! Blij mogen en kunnen zijn met wat er wél mogelijk is! Ook mijn donaties zijn vergeleken met vorig jaar teruggelopen maar dankzij een paar extra giften is er toch een mooi resultaat! Een pracht tank en goten voor regenwater, mede dankzij velen van jullie! Die loftrompet steek ik iedere keer op hoor, als ik bedankjes krijg. Het is SAMEN!
Dit centrum waar zoveel lichamelijk en geestelijk gehandicapte kinderen worden geholpen en opgevangen en wat zelf vaak belangeloos bijspringt waar nood is, gaat door een moeilijke periode. Zij in alle armoede een stapje erbij? Wij met al onze rijkdom een stapje terug?
Vaak denk ik; iedereen zou hier eens een kijkje moeten nemen en meeleven met de mensen hier. Dan realiseer je je des te meer in wat een luxe en welvaart wij leven, dan wordt je vanzelf een zoutend zout en geef je ’n helder licht in alle opzichten.
-
15 Februari 2014 - 09:28
Marian:
Weer fijn alles gelezen. Hopelijk komen er oplossingen in deze tijd voor het centrum. Nogmaals fijn dat jij er bent Hen ....... meer weet ik ff niet te zeggen. -
15 Februari 2014 - 12:44
Christiana:
Hoi Hennie,
Heerlijk dat je niet alleen een waterput brengt met goten, maar dat je ook vanzelf dingen van God kunt vertellen en daarmee stromen levend water geeft. Ja ik zou zo om het hoekje willen kijken, niet alleen om daar te zien maar om ook doordrongen te raken, hoe rijk we hier in alle opzichten zijn.
liefs -
16 Februari 2014 - 12:41
Ineke Rop:
Ha Hennie,
Goed geschreven over de donaties.
En hoe kunnen zij nou bezuinigen. Ze leven al zo dicht bij de basis.
Ik hoop dat ze wegen mogen vinden om meer geld voor de kinderen binnen te halen.
Ik volg je verhalen op de voet.
Lieve groet Ineke -
19 Februari 2014 - 19:48
Menno:
Hoi Hennie,
Hier in Nederland raak je bijna verzadigd van al dat olympisch goud terwijl jullie daar in Afrika zo te horen moeten woekeren met de beetjes die je hebt. Petje af!!!!!
'k Zou je hier graag naast me op de bank voor de tv willen hebben maar zo te horen hebben je Afrikaanse kinderen je aandacht veel meer nodig en naar hun reacties te oordelen genieten ze er ten volle van.
Knuffeltje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
