Dobberen op Lake Volta
Door: Hennie
Blijf op de hoogte en volg Hennie
14 November 2014 | Ghana, Kledjo
Reizen in Ghana is een heel avontuur. Vijf uur na ons vertrek uit House of Hope zitten we in het lawaaiige wachtlokaal van de ferry naar Yeji. Krijsende kinderen, moeders die hun kleintjes de borst geven, keuvelende vrouwen en slapende mannen. ‘k Krijg spontaan een kleintje in mijn armen geduwd. Het jochie is het er niet mee eens, het is van korte duur. Eenmaal weer veilig bij moeders kan er een lachje af. Drie uur wachten wordt ons een beetje comfortabel gemaakt. Eén van de vrouwen komt uit het niets aanzetten met twee stoelen. Ouderdom wordt in Ghana geëerd. We laten het ons heerlijk aanleunen.
We staan al meer dan een uur in de rij te wachten en nog mogen we de boot niet op. Een uur geleden was de officiële vertrektijd. Een tropische regenbui barst los en we rennen met z’n allen weer terug naar het wachtlokaal. Als het bijna donker is mogen we aan boord. De enkele hutten op de boot zijn gereserveerd, voor ons zit er niets anders op dan een plekje voor de nacht te zoeken in de onverlichte eetzaal. Een acht persoonstafel met banken aan weerszijden. Op het eind van de tafel staat een plastic tas, van wie? Daar komen we achter! Een dikke vrouw verschijnt op het toneel, spreidt een schuimrubbertje uit op de tafel, laken er over heen en daar ligt mevrouw. Er is nauwelijks plaats voor onze etensborden. De waterflesjes staan ook in de weg maar Corrie weigert ze weg te zetten. Wat denkt ze wel!
Een moeder wiegt haar baby al zingend in slaap “Er ruist langs de wolken”. Verder op zit een groepje kinderen van harte te zingen. Als de kleintjes slapen en het gezang is verstomd, is het eindelijk stil. O wee… nu gaat de tv aan. De vrouw op onze tafel is opeens weer klaarwakker en volgt de Afrikaanse film liggend op haar buik. Daarna blijft het stil. Waar je ook kijkt slapende mensen. Op de tafels, de banken en overal op de grond. Wij houden ons slapend. De bank is hard en smal. Om half zes vind ik het genoeg, ‘k wil de zon op zien komen en ‘k geniet van het kleurenspel. De rest van de dag dobberen we richting het noorden. Een paar keer leggen we aan, mensen verlaten de ferry, anderen komen erbij.
“The captain is calling you!” Naast mij staat een jongeman en ik volg hem naar de stuurhut. “Het zal wel twaalf uur worden voor we in Yeji zijn. De jongen zal voor jullie een hut openmaken dan kunnen jullie wat slapen”. Wat een service, komt dit ook door onze grijze haren? We halen snel een maaltijd en duiken met een houten kont van al het zitten de kooi in. Wat een luxe! Een bed, een wastafeltje, licht en nog airco ook.
Wanneer de lichtjes van Yeji dichterbij komen staan we weer aan de reling. Nog even en we zijn er. Vreemd, de ferry vaart rondjes en op den duur liggen we stil tegen een dode boom die boven het wateroppervlak uitsteekt. Daar liggen we dan te dobberen, zijn ze het spoor bijster vragen we ons af? Het duurt en duurt en ten slotte zoeken we onze hut maar weer op.
Zodra het licht wordt liggen we nog steeds tegen de boom aan. Nu horen we dat we motorpech hebben. De hele nacht is geprobeerd hem te maken, zonder resultaat. Terwijl we nogmaals genieten we de opkomende zon draait een andere ferry zich naast de onze. Zij aan zij zetten we koers naar Yeji. Achtendertig uur hebben we doorgebracht op de ‘Yapei Queen’ . Een cruise valt wat mij betreft in het niet bij deze onderneming, prachtig!
-
15 November 2014 - 11:46
Corrie Stam:
Beste Henny,
wat een prachtig verhaal, we zien het voor ons, die mevrouw midden op tafel.
we wensen je heel veel succes en geduld met alles wat je wil doen en meemaakt!
en een behouden reis, dat is heel belangrijk in deze tijd,
onze hartelijke groeten ,Henk en mij. Corrie. -
15 November 2014 - 15:42
Adry Bouta:
Hallo Hennie en Corrie wat een belevenissen, zoiets maak je in Ned. noooit mee.
Gelukkig hebben jullie elkaar en dat maakt het allemaal wat gemakkelijker
Ondanks dat alles langer duurt dan hier, sterkte en geniet ervan.
groet Adry -
15 November 2014 - 17:51
:
Wat een avontuur! -
16 November 2014 - 14:48
Greet:
Wat een cruise het leek meer een survival en gelukkig hebben jullie het er levend van afgebracht. De kleuren, zowel van de mensen als van de zonsopgang zijn prachtig. Ik hoop dat jullie genoten hebben en nu dus de laatste week samen, geniet ervan! -
17 November 2014 - 13:02
Tineke Koens:
Wat een verhaal. Ik moet er niet aan denken zo te reizen. Maar als het je overkomt heb je wel een mooi verhaal. -
17 November 2014 - 15:47
Christiana:
Wat een prachtige zonsopkomst, dat geeft hoop. -
17 November 2014 - 16:03
Gaatske:
Hoi , ik zou zeggen meiden, maar maak er maar oudere dames van!!! Ha, ha.
Wat een cruise. Dat breekt op, hoor Veel is herkenbaar, maar wat enig, dat jullie zo'n mooie voorkeursbehandeling kregen.
Veel plezier daar!
Gaatske
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
