Uitdelen van wat je hebt
Door: Hennie
Blijf op de hoogte en volg Hennie
21 November 2014 | Ghana, Kledjo
En … wat hebben we veel! De kinderen hier genieten van een arm om hen, een knuffel, een aai over hun bol en een goed woord. Al hebben de kinderen het hier goed, aan persoonlijke aandacht ontbreekt het hier. Het is soms schrijnend te zien hoe ze hun best doen om een beetje aandacht te krijgen. Gelukkig hebben de kinderen nu drie blanke moeders die hun aandacht zo goed mogelijk proberen te verdelen onder de veertig kinderen.
Esther meldt zich, ze wil wel naaien aan een kimono. Esther is een moeilijk meisje waar je weinig vat op krijgt. Dat ze uit zichzelf komt is al heel wat. Ze wordt vaak afgeschilderd als lui en ongeïnteresseerd. ‘k Vraag me dan altijd af of dit een familietrekje is of dat het heeft te maken met wat ze heeft meegemaakt of misschien beide. Haar moeder is overleden, van de vader geen spoor. Een oom die in Duitsland woont en werkt kwam vorige week even langs. Hij wil het beste voor de twee meisjes van zijn zus, Esther en Millicent. Millicent doet het leuk, met haar gaat het ook goed op school, maar Esther..
Nu zit ze zo waar uit eigener beweging achter de naaimachine die snort dat het een lieve lust is, want naaien kan ze! Ze is een van de besten, maar o… die motivatie. Vandaag heeft ze er zin in en zit zelfs wat voor zich uit haar te zingen. ‘k Probeer haar wat uit de tent te lokken, wat wil je worden? Naaister? Nee. Kookster? Nee. Verpleegster? Nee. Wat lijkt je leuk? Weet niet! Dan komen we op moeder Vivian die zwanger vertrokken is in februari. Ja dat vond ze niet leuk, ze mocht haar wel en was bevriend met Nadija de oudste dochter. Zo dat is er tenminste uit! De kimono wordt bij avondlicht afgemaakt, ze wil er niet mee op de foto en rent naar beneden, nou ja die foto komt wel of niet, het was fijn haar hier zo te hebben.
Corrie deelt voetbalshirtjes en snuisterijtjes uit aan de kleine jongens, en de kleine meisjes. Wat zijn ze hier nog blij met een kleinigheid! De feestvreugde bereikt zijn hoogtepunt bij het tevoorschijn halen van een nieuw gekochte voetbal gedoneerd door een koffieschenkster uit Margaretha, het bejaardenhuis van mijn moeder. Zelf heb ik nog wat spulletjes en daar loop ik op een middag mee naar de keuken. Vreugde alom, alle drie de dames zijn in hun sas met een nieuw kledingstuk incl. wat sieraden.
Ook de regering deelt uit. Het bericht dat de government in deze streek gratis muskietennetten uitdeelt verspreid zich als een lopend vuurtje. Mijn plan om een aantal nieuwe te kopen wordt hiermee getorpedeerd. Maar wat een geweldige actie, nog even en iedereen ligt onder een goed net, de vodden die er nu hangen is mij een doorn in het oog. Hopelijk blijven deze een poosje heel. In januari zal ik in Kenia op zoek gaan naar de sterke netten die de kinderen daar hebben, geen gat in te krijgen. Voor met name de jongens hier zou zo’n sterk exemplaar geen overbodige luxe zijn. Wordt vervolgt.
De dienst van zondag was anders dan normaal. Geen preek maar in twee groepjes werd er gepraat over de vruchten van de Heilige Geest; liefde, vrede, geduld, vriendelijkheid enz. We werden heel leuk bij het gesprek betrokken en over en weer werden gedachten uitgedeeld. Mooi om mee te maken.
Wie niets uit te delen had was Juliet de kookster. Zij had een prutje gemaakt voor het middagmaal met veel vis erin. Toen ze na kerktijd het eten wilde uitdelen was alle vis eruit. Kom er maar eens achter wie dit hebben gedaan. Veel kinderen zijn er beroerd aan toe die middag en geven over. Heeft dit te maken met vis of is de gloednieuwe draaimolen de oorzaak? God knows!
Esther meldt zich, ze wil wel naaien aan een kimono. Esther is een moeilijk meisje waar je weinig vat op krijgt. Dat ze uit zichzelf komt is al heel wat. Ze wordt vaak afgeschilderd als lui en ongeïnteresseerd. ‘k Vraag me dan altijd af of dit een familietrekje is of dat het heeft te maken met wat ze heeft meegemaakt of misschien beide. Haar moeder is overleden, van de vader geen spoor. Een oom die in Duitsland woont en werkt kwam vorige week even langs. Hij wil het beste voor de twee meisjes van zijn zus, Esther en Millicent. Millicent doet het leuk, met haar gaat het ook goed op school, maar Esther..
Nu zit ze zo waar uit eigener beweging achter de naaimachine die snort dat het een lieve lust is, want naaien kan ze! Ze is een van de besten, maar o… die motivatie. Vandaag heeft ze er zin in en zit zelfs wat voor zich uit haar te zingen. ‘k Probeer haar wat uit de tent te lokken, wat wil je worden? Naaister? Nee. Kookster? Nee. Verpleegster? Nee. Wat lijkt je leuk? Weet niet! Dan komen we op moeder Vivian die zwanger vertrokken is in februari. Ja dat vond ze niet leuk, ze mocht haar wel en was bevriend met Nadija de oudste dochter. Zo dat is er tenminste uit! De kimono wordt bij avondlicht afgemaakt, ze wil er niet mee op de foto en rent naar beneden, nou ja die foto komt wel of niet, het was fijn haar hier zo te hebben.
Corrie deelt voetbalshirtjes en snuisterijtjes uit aan de kleine jongens, en de kleine meisjes. Wat zijn ze hier nog blij met een kleinigheid! De feestvreugde bereikt zijn hoogtepunt bij het tevoorschijn halen van een nieuw gekochte voetbal gedoneerd door een koffieschenkster uit Margaretha, het bejaardenhuis van mijn moeder. Zelf heb ik nog wat spulletjes en daar loop ik op een middag mee naar de keuken. Vreugde alom, alle drie de dames zijn in hun sas met een nieuw kledingstuk incl. wat sieraden.
Ook de regering deelt uit. Het bericht dat de government in deze streek gratis muskietennetten uitdeelt verspreid zich als een lopend vuurtje. Mijn plan om een aantal nieuwe te kopen wordt hiermee getorpedeerd. Maar wat een geweldige actie, nog even en iedereen ligt onder een goed net, de vodden die er nu hangen is mij een doorn in het oog. Hopelijk blijven deze een poosje heel. In januari zal ik in Kenia op zoek gaan naar de sterke netten die de kinderen daar hebben, geen gat in te krijgen. Voor met name de jongens hier zou zo’n sterk exemplaar geen overbodige luxe zijn. Wordt vervolgt.
De dienst van zondag was anders dan normaal. Geen preek maar in twee groepjes werd er gepraat over de vruchten van de Heilige Geest; liefde, vrede, geduld, vriendelijkheid enz. We werden heel leuk bij het gesprek betrokken en over en weer werden gedachten uitgedeeld. Mooi om mee te maken.
Wie niets uit te delen had was Juliet de kookster. Zij had een prutje gemaakt voor het middagmaal met veel vis erin. Toen ze na kerktijd het eten wilde uitdelen was alle vis eruit. Kom er maar eens achter wie dit hebben gedaan. Veel kinderen zijn er beroerd aan toe die middag en geven over. Heeft dit te maken met vis of is de gloednieuwe draaimolen de oorzaak? God knows!
-
21 November 2014 - 21:12
Jose Nikkels:
Wat een verslag Hennie, mooi.
Wat een geduld moetje opbrengen met die kinderen, geweldig.
Veel succes verder, Gr van uit een fris Terwolde -
22 November 2014 - 20:59
Christiana:
Prachtige foto van Etse en de kimono, ik zou ze bijna alle twee willen hebben. -
22 November 2014 - 23:41
Leen:
Een goed verhaal Hennie,met mooie foto's.Ik wens je nog een hele mooie tijd toe nu je alleen verder gaat.
-
26 November 2014 - 11:11
Gaatske:
Lieve Hennie,
Wat een pracht kimono en zo'n prachtig meiske als model. Krijgen we die erbij? Geef de kinders een extra dikke knuffel van mij. Ze doen zo hun best en genieten er zichtbaar van. -
26 November 2014 - 13:13
Menno:
Hoi lieve Hennie,
Fijn weer te merken dat je oog voor het kwetsbare hebt! Juist zo'n meisje als Esther zal het van binnen moeilijk hebben. Het lijkt me best moeilijk om dan geen verwachtingen te uiten omdat dat vaak averechts werkt.
Ik wens je veel fijne ervaringen toe.
Knuffeltjes, M
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
