Een Afrikaans tintje

Om zes uur staat Esther al voor de deur, ‘k ben amper wakker. Een van haar boeken hangt in elkaar, de rol cellotape brengt uitkomst en goedgehumeurd vertrekt ze even later naar school. Het eerst zijn ’s morgens de jongens en meisjes van de pre-highschool vertrokken.
Nu mijn deur vroeg open is, heb ik al snel de kleintjes over de vloer. Even moet ik ingrijpen, Francisca heeft alle playmobiel poppetjes. “Samen delen en samen spelen anders stuur ik je naar beneden.” Ze weten dat ik dat ook zal doen en…? over is het geruzie. Tot hun pap klaar is spelen ze naar hartenlust.
Tegen zeven uur komt David de man van de kookhulp Bless. Met zijn rietje zit hij de middengroep achter de vodden. Ze hebben geen benul van tijd. Wanneer iedereen eindelijk op weg is naar school loopt David er met de allerkleinsten achteraan. Onderweg maant hij de treuzelaars met het rietje tot doorlopen.
Na mijn heerlijke gemberpap leg ik de laatste hand aan de African dress voor Elia. De andere acht grote jongens hadden er al een, hij is (voorlopig) de laatste. Drie dresses voor de kleine meisjes zijn inmiddels ook klaar en zondag wordt het weer showtime.
Nu kan ik aan de grote klus voor Esther, Juliana en Akpene beginnen. Esther heeft een rok en topje uitgezocht van de ‘kalender’ heel chique. De kalenders trekken veel bekijks, geregeld staan ze in groepjes al het moois te bewonderen zelfs de jongens en mother Fayxstine tonen belangstelling. Holland House heeft zo een Afrikaans tintje gekregen.

Vanwege de regelmatige stroomuitval maken we nu op donderdag al waterijsjes. Hopelijk is het zondag ijs. De laatste keren was de helft maar bevroren. Na twee weken bewolking en veel regen is het buiten erg aangenaam. Kom ik misschien toch met een Afrikaans tintje thuis half november.

Met z’n allen trekken we naar de keuken, bereidwillige handen plenty. Altijd een feestelijk gebeuren, de kleinsten mogen de plastic zakjes vullen, de wat ouderen leggen er vakkundig een knoop in en Adsu legt ze in de emmer en houdt de stand bij. Dan in optocht naar de vriezer. Het ritueel is weer klaar!

Tussen Fayxtine en Juliet knettert het de hele dag. Fayxtine zingt niet meer en Juliet trekt een muur om haar heen. Zodra haar kinderen uit school zijn, worden ze aan het werk gezet en Juliet denkt ‘Bekijk het maar, ik ga ervan door’. Als ook Fayxstine om half zes verdwijnt om naar een Bijbelstudie te gaan, blijf ik alleen met 35 kinderen achter. Eigenlijk onverantwoord maar de kinderen voelen de spanning en de avond verloopt ongekend rustig en zonder problemen.
Senyo vraagt of ik de meditatie wil doen. Ik lees wat verhalen door, maar vind ze eigenlijk veel te moeilijk voor de kinderen. Dan stuit ik op het verhaal van de genezing van de tien melaatsen. Een van de tien kwam terug om God te danken. Mooi hier kan ik wat mee en even later hangen ze aan mijn lippen! De tekst uit Ps 103:2 sluit er mooi bij aan en als er dan toch teksten moeten worden geleerd dan maar een mooie; “ Let all that I am praise the Lord, may I never forget the good things He does for me” .