’n Aai over de bol

Ach wat zijn deze kinderen weinig gewend. Zodra ik zondagmorgen arriveer op St. Martin de school, stormen de kinderen op mij af. Allemaal willen ze een big hug, even mijn hand vastpakken, en een aai over de bol. De nieuwkomers voelen eens extra aan mijn blanke velletje. “Gaan we kleuren vandaag?” “Ja dat gaan we doen vanmiddag zodra Edwin er is om de computerlessen van mij over te nemen,” Ze stralen bij voorbaat! Tijdens de lessen staan wat kinderen om me heen te teuten en nu krijg ik op mijn beurt een aai over mijn bol. Het zachte gladde haar van een blanke is zo anders dan hun kroeskoppies. ‘k Laat ze maar lekker geworden,( ’n aai over mijn bol voelt ook goed!)

De zon laat zich zien vandaag en straalt volop. Het aangename windje zorgt ervoor dat het niet puffend heet is. De regen van de afgelopen weken heeft records gebroken. Nooit was januari zo nat! Maar… klagen doen de Kenianen niet. Regen betekent; geen stof, goed voor de akkertjes en niet naar de rivier of een bron om water te halen. Bovendien kun je regenwater zo drinken, water uit de rivier of bron moet tenminste 10 minuten gekookt worden. Niet eenvoudig boven een vuurtje van sprokkelhout.
Maar regen betekent ook vaak dat de elektriciteit uitvalt en dat is minder leuk. Hier op het centrum zijn afgelopen zomer door Mark van Bondo Kids en een vriend bij alle vier groepen zonnecollectoren geplaatst. Een enorme uitkomst! Het gemier en de stank van de petroleumlampen is nu verleden tijd. Voor de moeders die de kinderen naar bed moeten helpen en verschonen (veel kinderen zijn niet zindelijk) een geweldige verbetering.

Met alle regen zijn op St. Martin de tanken vol, evenals het ondergrondse waterbassin. “Water? Genoeg!” Althans voorlopig! Blijft het van nu aan droog tot eind maart en dat kan maar zo, dan is zo’n hele voorraad ook zo op. Zo’n honderd vijfentwintig leerlingen, drinken en eten koken, iedere dag bad- en afwaswater en zeker 2x per week een handwasje. Alleen al per dag zijn er heel wat liters nodig, want ook de vloeren worden iedere dag gedweild.
Gisteren ben ik na de computerles hier, maar eens op de piki piki gestapt om wat leraren te zien op St. Martin. Met mijn komst vlogen een aantal leerlingen gelijk naar het computerlokaal en stonden me daar op te wachten. Nee, het was niet de bedoeling, maar vooruit ‘k heb de sleutel en ‘k laat een vijftal toe met de boodschap, jullie vermaken je maar even! Dat is niet tegen dovemansoren gezegd. Wanneer ik later terug kom is het een gezellige boel, de muziek schalt me tegemoet. Dat ze zich vermaakt hebben mag duidelijk zijn!
Ondertussen heb ook ik heb mij vermaakt door wat bij te praten met een stelletje leraren. Ook Hybon het hoofd van de school nam de tijd en hij hoort mij, net als de leraren, uit over de begrafenis van mijn moeder. Hoe anders dan een begrafenis hier waarbij iedereen gevraagd wordt een steentje bij te dragen in de kosten.
De zon is al een eind gezakt wanneer ik uiteindelijk terug ben op het centrum. Al met al een volle drukke dag die ’s avonds fanatiek wordt afgesloten met wat potjes UNO. Tot groot vermaak van de jongens en Edwin staat mijn teller als enige nog op nul.

Naast de computerlessen in het weekeind en op maandag- en woensdagmiddag hier op het centrum, ben ik dinsdags de hele dag te vinden in het leslokaal van Betty. Volgende week hierover een verslagje. Op woensdagmorgen wachten de kinderen van Margareth’s klasje met smart op mijn komst en wordt ik onthaalt met gejuich en zang!

Vandaag of morgen gaan we waarschijnlijk naar Kisumu voor de goten, snoepjes, wat persoonlijke dingetjes en handwerkspulletjes voor de Vocational Training.
Dankzij een verrassende update van de giften via Bondo Kids kan ik ook wat extra’s besteden aan wol ed. voor de handwerkles. Erg fijn en erg welkom! Van alle kinderen en mij hier, tot slot voor jullie meeleven, een stevige ‘aai over de bol’ !

liefs Hennie