Gejuich op de vroege morgen

Klokslag acht uur ben ik ‘s morgen op weg naar de ochtendwijding. Elke week wordt ik wel een keer gevraagd voor de Bijbellezing en een korte meditatie. Leuk om te doen! Laatst hadden we een week met iedere dag een Bijbelgedeelte over het omgaan met je medemens. Als dat iedere dag ter sprake komt, zet het je wel aan het denken.

Op een morgen word ik halverwege bij de slaapzalen met gejuich begroet, tot mijn verrassing zitten daar Emily en Jerian, jonge vrouwen inmiddels. Hun hulpmiddelen moeten bijgesteld worden en ze bivakkeren hier een aantal dagen. Wat een heerlijk weerzien. Ook hen ken ik net als Dennis vanaf het eerste begin. Ze zitten in zak en as. De behaalde resultaten van het examen in november vallen erg tegen. Beiden hebben het laagste D-niveau gehaald. Ze willen het jaar het liefst over doen op een andere (betere) school om vanuit een betere positie door te kunnen studeren.

Na contact met Christa van Bondo Kids kan ik hen in ieder geval vertellen dat hun sponsors bereid zijn hen te helpen. Een pak van hun hard en ‘k krijg een dikke knuffel “Oh als we jou niet hadden, dank je dankjewel!”

In de pauze pols ik de leraren op St. Martin. Twee uit die klas hebben C-niveau gehaald de rest D. Ook Mozes heeft D. Hoe kan dat? Terwijl ik weet dat deze leerlingen echt hard hebben gewerkt. Eerst doet men het af met ja… een zwakke klas, daarna komt de aap uit de mouw. Ze krijgen les van een groep stagieres, jonge onbevoegde mensen die ook nog eens iedere drie maand wisselen. Voor een examenklas zacht uitgedrukt, een slechte zaak!
De morgen dat de results bekend werden gemaakt, was ik ook op St. Martin en Christien, een lerares die een zwak heeft voor Nelson mijn sponsorjoch is benieuwd naar zijn resultaten. Ze komt erachter dat hij B- heeft behaald en er gaat een gejuich op. Wow… wat goed, hij moet keihard gewerkt hebben, want hij stond steeds op niveau C. Na veel vergeefse belpogingen krijg ik uiteindelijk zijn oma. “Nelson is bij familie maar hij komt binnenkort naar Nyabondo” weet ze te vertellen. Inmiddels is hij gearriveerd en morgen gaan we gesprekken aan met leerkrachten van St. Martin en Nyabondo High waar hij de afgelopen vier op zat. Kijken welke mogelijkheden hij heeft om door te studeren.

Dinsdag werd afgekondigd dat het Wereld Vrouwendag is. ‘Men not allowed!’ Dat alleen al maakt dat de dames veel lol hebben. Iedereen is aan het eind van de middag aanwezig incl. sister. Alle twintig vrouwen mogen een zegje doen, er wordt lekker gegeten en ‘k wordt gebombardeerd als lid van de vrouwengroep Maria Magdalena, een groep die probeert andere vrouwen en elkaar te steunen. Van hen had Rose ook een bescheiden bijdrage gekregen voor de operatie. Tot slot iedereen een aardigheidje uit Nederland. Sister als de meest hard werkende vrouw van het centrum eerst, daarna de housemothers, gevolgd door de teachers en de rest. Een gezellig samenzijn van hardwerkende en betrokken vrouwen, mooi!
Rose is weer aan het werk en haar stem wordt wekelijks beter, ze kan wel juichen! Zonder problemen eet ze weer alles. Volgende week moet ze naar Kisumu voor de uitslag van het weefselonderzoek en als het maar even kan, ga ik met haar mee.