Toppers en hoogtepunten

Voor de kinderen is mijn jaarlijks verblijf van 10 weken een hoogtepunt. Extra aandacht, een knuffel of een snoepje. De blije gezichten, iedere keer als ik op St. Martin of hier in een groep mijn gezicht liet zien, het ‘Hennie, Hennie...!’ Het zal me altijd bijblijven en maakt dat ik nu al uitzie naar volgend jaar. Er is zo weinig nodig om deze kinderen een beetje blij te maken!
“We will miss you!” is een dagelijks gehoorde klacht. Het is goed dat zij eind volgende week met vakantie naar huis gaan. De wetenschap dat ik volgend jaar ( bij leven en welzijn) weer zal komen en dan 12 hele weken verzacht mijn vertrek.
Nelson zal dit jaar ook als een top jaar beschouwen. Alles is vandaag afgerond… hij kan gaan! Volgend jaar zal ik hem opzoeken voor ik doorreis naar Nyabondo. Iets waar we ons beiden al op verheugen.
Na de laatste dingen bij de bank te hebben geregeld, nemen we een kijkje op St. Martin. Beloofd was dat alles voor mijn vertrek klaar zou zijn. ‘k Heb lang geduld moeten hebben maar kijk nou toch…, de laatste goot zit eraan met een buis naar de tank. Laat nu de regen maar komen! Af en toe valt er een bui en dat klinkt mij als muziek in de oren. Of dat volgende week ook zo zal zijn, betwijfel ik.

Ook de kleine tanks zijn klaar met aan beide zijden vijf kranen. Het ziet er goed uit, een op een hoge standaard en een op een lage voor de kleintjes en de rolstoelers. Helemaal top! Eigenlijk zou je het moeten zien en horen hoe blij groot en klein hiermee zijn! Dat valt niet te beschrijven maar ‘k moet jullie namens iedereen hartelijk bedanken voor het support aan de watervoorziening voor St. Martin. Een goed werk!
Bij de vocational konden we een nieuwe pomp installeren. Aan het gesleep met badwater en water voor de toiletten is nu een einde gekomen.
Een bijzonder hoogtepunt tijdens mijn verblijf hier waren alle reacties op Rose haar keelabces. Dat heeft mij en zeker ook Rose diep geraakt! Gelukkig is alles goed en Rose drukt me nogmaals op het hart “Bedank alle mensen van mij!” De kwaal die ze had, ontstaat door jodium tekort, hoorde ik van Minne. ‘k Beloof Rose om het een en ander thuis verder uit te pluizen wat we eraan zouden kunnen doen om herhaling te voorkomen. ’n Paar kilo Jozo zout opsturen?

Te snel is er en eind gekomen aan mijn verblijf in Nyabondo. Als ik niet zo’n heerlijk huisje had met een nog heerlijker tuintje dan zou ik hier het hele jaar wel willen blijven. Het leven is hier gemoedelijk, ontspannen en al had ik het druk, er is geen druk. Bovendien maakt acht jaar Nybondo dat ik een stukje van het geheel geworden ben.

Binnenkort hoop ik iedereen in Nederland weer te zien en bij te praten. Toch wil ik alvast iedereen bedanken voor het ‘meeleven’ via de site, de mail of andere wijze.
Mijn excuses dat ik niet heb kunnen reageren op alle reacties, vaak ontbrak de tijd. Met de mail ligt dat iets anders, al moest ik ook dat vaak kort houden. Kortom jullie als achterban zijn voor mij een waardevol steuntje in de rug. Iedere keer als er iets binnenkwam dacht ik, goh wat leuk dat ik iets van hem of haar hoor!