Toppers en hoogtepunten (slot)
Door: Hennie
Blijf op de hoogte en volg Hennie
24 Maart 2016 | Ghana, Hohoe
Zaterdagavond was een topper. Geen stroom, maar gelukkig ging de generator aan. Edwin kwam uitgedost het toneel op en werd door ons vrouwen ontvangen met de slogan “We Will Win”. Voor we startten schalde het ‘Wilhelmus’ uit de laptop van Edwin en stond ik als enige Nederlander met m’n hand op de borst mee te jubelen. Dan het Keniaas volkslied, iedereen zong mee, geweldig wat een originele start van de UNO competitie. De strijd kreeg de naam ‘UNO Hennie Championship’. En…? Tja… net als vorig jaar waren wij, de dames de winnaars. Als ‘Wie Will Win-team’ gingen we met onze supporters dan ook helemaal uit ons dak. Tijd voor een feestje! ‘k Sleep wat bedeesde nieuwe meisjes de dansvloer op, wat onwennig doen ze mee. Volgend jaar gaan ze los dat is zeker! Half tien komt Jared binnen en fluistert in mijn oor “ Jammer, maar we moeten nu de generator afsluiten, is er nog een soda over?” Hij verdwijnt met twee flesjes de nacht in en even later is het centrum in duister gehuld. De zonnecollectoren geven nog een zwak licht, maar de muziek stopt en daarmee is er een eind gekomen aan een vrolijke bonte avond.
Een klop op mijn deur. Een van de meisjes vraagt of ze binnen mag komen. Dat mag! “Vorige week vertelde je iets over hoop” begint ze, “dat was mooi en daarom ben ik hier, mag ik mijn geschiedenis vertellen?” Ook dat mag! Als jongste van acht kinderen verloor ze beide ouders op 4 jarige leeftijd. Als gehandicapt meisje werd ze opgevangen door oma en later door een tante. Een geschiedenis met ups en downs, bij tijd en wijle weinig eten en moeilijkheden om het schoolgeld bij elkaar te krijgen. Toch kon ze de Secondaryschool doen en is ze nu hier, doet de breicursus en dat doet ze goed, maar hoe straks verder? We hebben zo geen oplossing voor handen en aan Nelson heb ik mijn handen vol of moet ik zeggen leeg?
“Maar… Hennie wil je wel met me bidden?” Even later pakt ze opgelucht haar krukken en strompelt de duisternis is, maar met een beetje meer licht, meer vertrouwen op haar pad dan toen ze kwam!
Palmzondag is voor de mensen in Nyabondo een hoogtepunt. De mis is buiten en iedereen zwaait met een palmtak, Hosanna…. Een mooi schouwspel voor mij meer niet! Maar de kinderen die ook van St. Martin aanwezig zijn genieten ervan, zij zijn in twee groepen met een schoolbus hier naar toegekomen om Palmzondag te vieren.
Afscheid nemen is niet leuk, toch maar weer een feestje. Er is een lunch voor iedereen ter ere van mijn vertrek en als dank voor mijn inzet krijg ik een mooie Afrikaanse jurk en van de vrouwengroep Maria Magdalena een mooie lap stof. Volgend jaar verschijn ik in het nieuw! Nog een feestje bij de kleintjes, een dansje met de grote meiden, al met al een leuke dag tot slot.
Nu snel afronden en wegsturen want de generator staat aan en Pamela verwacht mij nog voor een maaltijd.
Een klop op mijn deur. Een van de meisjes vraagt of ze binnen mag komen. Dat mag! “Vorige week vertelde je iets over hoop” begint ze, “dat was mooi en daarom ben ik hier, mag ik mijn geschiedenis vertellen?” Ook dat mag! Als jongste van acht kinderen verloor ze beide ouders op 4 jarige leeftijd. Als gehandicapt meisje werd ze opgevangen door oma en later door een tante. Een geschiedenis met ups en downs, bij tijd en wijle weinig eten en moeilijkheden om het schoolgeld bij elkaar te krijgen. Toch kon ze de Secondaryschool doen en is ze nu hier, doet de breicursus en dat doet ze goed, maar hoe straks verder? We hebben zo geen oplossing voor handen en aan Nelson heb ik mijn handen vol of moet ik zeggen leeg?
“Maar… Hennie wil je wel met me bidden?” Even later pakt ze opgelucht haar krukken en strompelt de duisternis is, maar met een beetje meer licht, meer vertrouwen op haar pad dan toen ze kwam!
Palmzondag is voor de mensen in Nyabondo een hoogtepunt. De mis is buiten en iedereen zwaait met een palmtak, Hosanna…. Een mooi schouwspel voor mij meer niet! Maar de kinderen die ook van St. Martin aanwezig zijn genieten ervan, zij zijn in twee groepen met een schoolbus hier naar toegekomen om Palmzondag te vieren.
Afscheid nemen is niet leuk, toch maar weer een feestje. Er is een lunch voor iedereen ter ere van mijn vertrek en als dank voor mijn inzet krijg ik een mooie Afrikaanse jurk en van de vrouwengroep Maria Magdalena een mooie lap stof. Volgend jaar verschijn ik in het nieuw! Nog een feestje bij de kleintjes, een dansje met de grote meiden, al met al een leuke dag tot slot.
Nu snel afronden en wegsturen want de generator staat aan en Pamela verwacht mij nog voor een maaltijd.
-
24 Maart 2016 - 18:07
Jo Van Heerde:
Hi hennie wat een prachtige afsluiting van je verblijf daar wat zullen ze je missen en jij hun .maar je paleisje ligt er weer mooi bij struiken gesnoeid ,nu nog mooi weer .wij wensen je een hele veilige reis en thuis komst .tot gauw gr van ons -
24 Maart 2016 - 22:36
Marleen:
Fijn om weer een beetje mee te kunnen genieten! Een goede en veilige terug reis gewenst. Groeten Marleen -
28 Maart 2016 - 12:24
Ineke Rop:
Hoi Hennie,
Goede reis naar huis hoor.
Lieve gr. Ineke -
28 Maart 2016 - 15:46
Jannetta:
Hoi Hennie,
Wat heb ik genoten van al je verhalen en belevenissen. Heerlijk om te zien en te lezen wat je kunt betekenen voor al deze mensen.
Wat is een resultaat geboekt na al die jaren. Wat super dat jij daar bij kan zijn en je steentje kan bijdragen.
Voor straks een goede reis naar huis. Hier wordt het de komende week lente>>>>
Lieve groet van Arie en mij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
