DONDERDAG: Elke dag anders!
Door: Hennie
Blijf op de hoogte en volg Hennie
29 Januari 2017 | Kenia, Kisumu
Een uur later dan gepland hobbelen we dan eindelijk richting Sondu. Vanwege het stof niet over de gebruikelijke ‘dancing road’ maar over het plateau (Nyabondo ligt op een Tafelberg) en dan de stuiterende afdaling naar Sondu die ik altijd lopend doe. ‘k Ben op outreach met Amos de fysiotherapeut, Edgar arts, Ken en Zacharia van de Workshop en James de chauffeur.
Regelmatig gaat een team van het centrum het achterland in om spreekuur te houden. Deze keer in het afgelegen gebied achter Oyugis. Mensen die achteraf wonen, geen geld hebben om naar de stad te gaan, kunnen op deze manier gratis advies en of medicatie krijgen voor hun kwalen.
Een mooie rit naar het zuiden van bijna anderhalf uur. Een auto met pech staat aan de kant. Geen gevarendriehoek hier, wel is de weg bezaaid met afgerukte takken om aan te geven dat er iets mis is. Voorbij Oyugis het binnenland in met zijn onverharde roestkleurige wegen die steeds smaller worden. Een stukje Kenia dat maar weinigen te zien krijgen! Ergens in de middle of nowhere staan wat nieuwe gebouwtjes. Een gemeenschapscentrum opgezet door een Belgische organisatie. Vrouwen uit de wijde omgeving kunnen elkaar hier ontmoeten. Er wordt naailes gegeven en binnenkort ook computerles. In de kapsalon wordt het spreekuur gehouden. Achter een scherm staat een behandeltafel die Amos af en toe gebruikt voor nader onderzoek.
Vandaag veel ouderen met pijn vanwege ouderdomskwaaltjes zoals artrose Een vrouw komt binnen, haar voet is omzwachteld met wat vieze lappen. Als ze die er afwikkelt krijgen we van etter doordrenkte watten te zien. Haar medisch dossier bestaat uit een smoezelig schriftje. Ze heeft al jaren lepra en heeft een paar jaar geleden in een speciaal lepra ziekenhuis een behandeling gehad maar het steekt opnieuw de kop op. Ze krijgt van Amos het advies toch weer terug te gaan. Maar ja… Busia is ver weg en alles kost geld! Of ze het zal doen?
Bij Edgar zit een jongeman met zijn broertje. Het jochie heeft het Down Syndroom maar is verder gezond. Niet veel later vertrekt hij met het advies om het jongetje op St. Martin naar school te laten gaan zodat er toch iets aan zijn ontwikkeling gedaan kan worden. De volgende dag ben ik op St. Martin om dingen te bepraten over het waterproject en…? daar zitten ze al! Mooi, spijkers met koppen!
Een moeder komt binnen met een zesjarig meervoudig gehandicapt meisje met beentjes als stokjes. Edgar nodigt hen uit om een paar weken ter observatie naar het centrum te komen. Er is hier een speciale slaapzaal waar deze ouders met hun kinderen kunnen verblijven. Naderhand krijgen ze advies wat het beste is voor het kind, opname hier of een therapie dicht bij huis.
Wanneer een vrouw met een pijnlijke voet binnenkomt, is er werk aan de winkel voor Ken en Zacharia van de Workshop. Zij zullen een speciale schoen voor haar maken waarin de pijnlijke plek ontzien wordt. Deze mannen, altijd op de achtergrond, hebben heel wat in hun mars. Voor de kinderen op het centrum maken ze beugels, protheses, krukken, speciale looprekjes, stoeltjes enz. Ook komen regelmatig leerlingen van St. Martin naar de Workshop omdat hun beugels of schoenen gerepareerd moeten worden. Daarbij komt dat het allemaal kinderen in de groei zijn, prothese en beugels moeten dan ook regelmatig bijgesteld of vernieuwd worden.
De Workshop is een belangrijk (vaak onderbelicht) onderdeel van het centrum, want wat begin je als gehandicapte zonder hulpmiddelen? Op alle fronten wordt zoveel mogelijk hulp en bijstand geboden. Dit team vormt een belangrijk radertje in de hulp aan mensen met een beperking! Geweldig dat deze mannen er zijn! Geweldig dat dit centrum bestaat!. Zij roeien met de riemen die ze hebben, vaak tegen de stroom op, maar gaan door! Zuster Ludovena vertrouwde me toe dat ze soms slecht sliep, het laten draaien van het centrum en de school vraagt veel denkwerk en organisatietalent.
Daarom geweldig ook dat er mensen zijn die de noodzaak inzien om dit prachtige werk, ten behoeve van kinderen met een beperking, financieel te steunen. Lieve mensen namens iedereen hier hartelijk dank voor jullie meeleven!
Vanwege dit speciale verhaal extra veel foto’s om zichtbaar te maken wat hier allemaal tot stand wordt gebracht. Hartelijke groet Hennie
-
29 Januari 2017 - 19:19
Hannie S.:
Dag Hennie,Wat een moedige mensen. Diegene die helpen en die geholpen worden. Hoe is dat voor jou om dat van dichtbij te zien? Groeten van Hannie S. -
29 Januari 2017 - 19:44
Christiana:
Wat geweldig Hennie, dat daar nog zoveel kan gebeuren, hele levens veranderen hierdoor. Bedankt voor deze reportage. -
29 Januari 2017 - 19:45
Corrie S.:
Hoi Hennie.
Al stuiterend de afdaling naar Sondu... dat vond ik lopend al een klus!
Fijn om een stukje te lezen en te zien wat er op zo'n dag gebeurt. En dat met beperkte middelen. Petje af, zeg ze dat maar. -
29 Januari 2017 - 21:17
Klazien Wierbos:
Hennie, daar sluit ik me bij aan. Alle petten af! Ik ben geroerd hoe jullie daar met minimale middelen het maximale doen.
Hartelijke groet van Klazien. -
30 Januari 2017 - 21:11
Minne:
Hallo, Hennie,
De foto's bij je verslag zijn indrukwekkend, zowel wat betreft de verwoestingen door lepra als van de gemaakte aanpassingen, chapeau voor die mannen! En ondanks heel veel narigheid en fysieke beperkingen toch veel lachende gezichten.
Adry en ik zeggen nogal eens tegen elkaar: armoede in een warm land is totaal anders dan armoede en kou; ik denk dat dat ook geldt voor fysieke beperkingen.
Het zijn inderdaad geen safarireisjes die je maakt, maar het "heeft" wel wat, ik denk niet dat er veel campers langs zullen komen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley