Trotse meisjes en jongens...
Door: Hennie
Blijf op de hoogte en volg Hennie
24 Februari 2018 | Kenia, Kisumu
Het is dinsdag en langzaam druppelt het naailokaal vol. Veertig leerlingen, sommigen met krukken of in een rolstoel, wie kan lopen loopt min of meer mank, anderen hebben een verlamde hand of spasmen. Meest zwakbegaafde jongelui die met veel moeite iets leren zodat ze later in hun eigen onderhoud kunnen voorzien. Voor de meesten een lange weg! We starten met zang, Bijbellezing en gebed. Na het lezen van de presentielijst door Perez mag ik iets zeggen. 'k Vertel dat ik trots op ze ben, want ieder jaar gaat het beter en de werkjes worden steeds mooier! 'n Applausje voor iedereen!
De twee brei-klassen, waar Perez en Salomé hen leren met de breimachine om te gaan, zijn het grootst. Ook al heb je spasmen of maar één hand ter beschikking, dit werk is te leren en trots laten ze mij dan ook hun truien en mutsen zien. In deze lokalen vind je ook de elf meervoudig gehandicapte meisjes van moeder Benta. Zij zitten er voor de gezelligheid bij en hun gelach klinkt geregeld door in het aangrenzend naailokaal. Hier is Beatrice met de vijf meisjes en twee jongens van de naaiopleiding bezig. Leren hoe je de maat moet nemen, hoe je met een krijtje het patroon tekent op de stof , het knippen en naaien. De afgelopen weken werd er druk gewerkt aan de Ghanese dresses. Met opzet bemoei ik mij er niet mee, zij hebben hun manier van werken en die verschilt van de mijne. Daarbij ben ik een (beetje) perfectionist en dat kan en mag je van deze leerlingen niet verwachten. Zo af en toe neem ik een kijkje en op een goede dag hangen alle dresses klaar op een houtje. Tijd voor 'the fashionshow'! Ook Beatrice heeft haar jurk klaar en voor de gelegenheid aangetrokken. Na een vrolijke fotosessie lopen we even binnen bij de breiklasjes en de rest van de middag hoeft het schooluniform niet meer aan. Als pauwen zo trots paraderen ze rond in hun nieuwe dress.
Leren gaat niet snel voor deze jongens en meisjes. Dat heeft deels te maken met hun niveau, maar ook met gebrek aan materialen. Ze moeten zelf de stof of wol meebrengen ,maar materialen voor 3x3 mnd naaien of breien en dat jaren achtereen is naast het schoolgeld voor veel gezinnen niet te doen. Gelukkig krijgt Beatrice geregeld de vraag van kantoor om schooluniformen en werkkleding voor het personeel te maken en daar kunnen de naaisters in spé dan bij helpen en ervaring op doen. Hetzelfde geldt voor de breiklas. Mooi is het om te zien dat ze niet alleen groeien in hun vaardigheden maar ook in hun sociale ontwikkeling. Bij vier meisjes is het zelfvertrouwen het afgelopen jaar gegroeid, ze durven nu met UNO mee te doen. Patricia zat twee jaar lang in een hoekje te mokken, ze was boos, wilde hier niet zijn, nu is ze (meestal) de vriendelijkheid zelve. Dan is er nog Brian, hij helpt al een aantal jaren in de workshop en kan misschien ooit schoenmaker worden. Mooi te zien hoe de mannen hem overal bij betrekken.
De hairdressing olv van Rose heeft nu slechts twee leerlingen, de nieuwe instroom wordt in mei verwacht. Deze meisjes zitten ook bij de handwerkles evenals Rose, Salomé en Perez, maar Perez brengt er weinig van terecht. 't Komt bij me op dat het misschien aan haar ogen ligt. Ooit had ik wat leesbrillen meegenomen en 'k heb er nog eentje liggen. “Perez probeer dit eens” en 'k geef haar de bril. Haar eerste reactie is “O… nee, 'k zie niets!” “Probeer er eens mee te werken” moedig ik aan. Even later horen we haar verbaasd roepen “Now I see the holes!” Het resultaat is nu prachtig en ze is helemaal gelukkig!
Voor de kinderen met een grove motoriek had ik wat stramien en bij de Action vond ik rolletjes antislip matjes. Het werkt perfect en 't geef een leuk resultaat. Een deel doet hetzelfde rijgwerk als vorig jaar, voor wat meer geoefende meisjes vond ik in Amersfoort iets. De hele dag loop ik complimentjes uit te delen, ook al is het in sommigen gevallen twee stap vooruit, één achteruit, juist dan hebben ze een goed woordje hard nodig. Ze zijn zo intensief bezig dat ze de bel voor de pauzes vergeten. Wanneer de eerste werkjes klaar zijn helpt Beatrice om ze in elkaar te naaien. Heel fijn, het scheelt mij een hele hoop werk en een gekregen doosje vol met bandjes komt nu geweldig van pas. Het showen van de tasjes door de trotse leerlingen is een prachtige afsluiting van een lange dag handwerkles. En Ik…? Moe maar voldaan en net als zij apetrots, want geloof me, cadeau krijgen ze het niet!
-
25 Februari 2018 - 17:43
Hannie Schippers:
Wat een geweldege resutlaten Hennie !!! Prachtig Groeten van mij Hannie s. -
26 Februari 2018 - 21:19
Adry Bouta:
Hoi allemaal.
Jij apetrots, maar wij zijn het ook.Wat hebben ze prachtige kleding gemaakt zeg het maar tegen hen.
Dit geldt w.s voor de andere werkjes zoals breien, borduren ook.Leuk om de ontwikkelingen te zien, ook al is soms 2 stappen vooruit en 1 achteruit, toch 1 stap gewonn en.
Ze zien er blij uit, wat moet dat jou goed doen. Groetjes voor jullie allemaal.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley