Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat

“Goodmorning Hennie!” “Hennie gggoedemoggge!” Het is half zeven en de kinderen zijn al druk in de weer met het aanharken van de compound als ik met mijn plasemmertje onderweg ben naar de toiletten. Wat heerlijk om een dag zo te beginnen, er wordt geroepen en gezwaaid, en 'k roep en zwaai vrolijk terug. “Good morning David, Hi Peace, Gggoedemogge Forgive!” Niet veel later staat ze met m'n tupperware bakje vol met heerlijke rijstepap voor mijn deur. “Hennie your porridge!”
Het gaat goed met haar. Vorig jaar was ze, oneerbiedig uitgedrukt, het pispaaltje van ma Faxstine. Er deugde niets aan haar, alles deed ze fout. Als straf mocht ze geen tv kijken. 'k Heb haar daar toen op aangesproken; “Dit kan toch niet? Er is toch ook zoiets als vergeving?” De volgende avond zat Forgive er weer gezellig bij! Ma Faxstine vond vorige week zelf ook dat het beter ging met Forgive en ze bedankte me warempel voor het gesprekje van vorig jaar.

Om 8 uur als de school start zit ik achter de naaimachine, op de achtergrond hoor ik de drummers het volkslied begeleiden. Mijn tafel ligt vol met kleding, een naadje hier, een knoopje daar, een rok te wijd of een rits kapot. Soms komt een zak kleding binnen van een kerk hier en ook Beth brengt het nodige mee uit Amerika. Soms leuke en goede spullen, maar wat als die prachtig jurk te wijd is of de broek te lang? 'k Moet vaak hartelijk lachen als er weer iemand met een arm vol kleding voor mijn deur staat. Meestal is er wel een mouw aan te passen en verlaten ze bijna dansend mijn kamer 'het komt goed!' Rond tien uur een kleine pauze met water en biscuitjes. Daarna 'going on' de stapel slinkt zienderogen en tot slot kan ik nog net voor lunchtijd één of twee lakens naaien. Denk niet dat ik me druk maak hoor, voor mij is achter de naaimachine ontspanning, lekker frutselen.

Rond twaalf uur ga ik met mijn pannetje naar de dining waar Rejoice en Stella het eten opscheppen voor de kinderen. Na de lunch ruim ik het naaiwerk en m'n droge wasje op. Regelmatig komen in de pauze wat schoolkinderen even een kijkje nemen bij 'die jobo' (blanke). Ze plukken aan mijn blanke velletje en willen even mijn haar voelen. Alles aan een jobo is soft! De nieuwe kleuters noemden me aunti Beth, de enige blanke die ze hier zagen. “I am not aunti Beth, but Hennie” Als een dirigent sta ik midden in de groep te zwaaien en in koor roepen ze “Aunti Hennie, aunti Hennie” Rond één uur, half twee houd ik siësta. Wat lezen en meestal val ik dan heerlijk in slaap.

Na half vier is het met de rust gedaan. “Hennie can we play?” Can we have UNO?” “We want play Ludo (mensergerjeniet)” Iedere dag mag een groepje van vijf kinderen in mijn 'kamer' komen spelen met de playmobiel ed. De rest mag op de veranda spelletjes doen en tussen de bedrijven door probeer ik dan wat kapotte schooluniformen te repareren want die moeten de volgende dag weer aan. Dit zijn de drukke en vermoeiende uurtjes. Ivy komt als een mannequin binnen met de jurk die ik voor haar heb vermaakt. Ze wil even showen dat hij nu als gegoten zit. Leuk! Weinig is veel hier!

Kwart over vijf is het avondeten klaar en vliegt het hele spul naar de keuken want als er iets te eten valt zijn ze er als de kippen bij. Borden vol kunnen ze op! In mijn pannetje blijft altijd wat over. Geen probleem, er wordt om gevochten. Langzaam loopt mijn kamer weer vol en buiten lees ik wat kinderen voor, doen een spelletje of we knutselen wat. Gifty kwam vorige week stralend om mijn pannetje vragen. “I will bring you something!” en weg is ze weer. 'n Kwartiertje later is ze terug “Yammie yammie!” Nieuwsgierig kijk ik wat er in zit. Glunderend kijkt ze toe. Wow, gefrituurde yam met pittige groente.'n Soort Ghanese patatten. “Gifty this is yammie yammie!” Ze glunderd! Hoewel ik nog vol zit van het avondeten, laat ik het mij, onder een tevreden toeziend oog van Gifty, heerlijk smaken. Gisteravond was het Forgive die mij verraste met gebakken plantain (soort banaan), ook zo lekker! Het is hier verwennen en verwend worden!

Dan de avondsluiting onder de sterrenhemel. Het drumstel wordt naar buiten gesleept en er wordt vrolijk gedanst, gezongen en gebeden op z'n Ghanees; lopend met de nodige gebaren. Mother Belinda gaat maar door. Dat de kleintjes één voor één in slaap vallen ziet ze helemaal niet. Vanaf vanmorgen half 6 hebben ze er een lange dag op zitten. Dan eindelijk... finish! Een stelletje waggelt slaapdronken naar de slaapzaal. Nog wat knuffels en dan snel het bed in. “Hennie slaap lekker!”