Het verschil...
Door: Hennie
Blijf op de hoogte en volg Hennie
17 Januari 2019 | Togo, Notsé
Velen hebben de vorige periode meegeleefd met Judy. Zij werd geconfronteerd met borstkanker. Voor de nieuwe lezers; Judy is een dwergmeisje van 22 jaar, in haar benen heeft ze geen kracht. Elf jaar geleden leerde ik haar kennen, een dapper meiske van elf, benen in de beugels en met twee krukken. Door de loop der jaren verdroegen de benen de beugels niet meer en kreeg ze een rolstoel. Haar moeder ging naar de theeplantages en keek niet naar haar om. In de vakanties was ze bij haar vader. 'k Hoor haar nog zeggen; “It is suffering!” Na het overlijden van vader, vier jaar geleden bleef ze in de vakanties op het centrum. Ze deed de basisschool en daarna leerde ze breien met de breimachine. Nu doet ze de naai-opleiding en het gaat haar gemakkelijk af, een handig en pienter dametje. Nu is moeder zwak en ziek terug van de theeplantages en met de Kerst is ze voor het eerst weer 'thuis' geweest. Op mijn vraag hoe het ging antwoordde ze 'Not too bad”! Om iets om handen te hebben had ze de laatste bollen wol die ik haar vorig jaar gaf meegenomen en ze heeft daar drie poncho's gehaakt. De familie was enthousiast en ze heeft er zelfs een kunnen verkopen. Prachtig!
Allemaal kennen we de uitdrukking 'een druppel op een gloeiende plaat'. Zo wordt vaak de hulp aan Afrika bekeken. Heel negatief als zou het allemaal niets uitmaken. In de elf jaar dat ik hier nu werk, zie ik andere dingen. Om dan maar met Judy te beginnen. Dankzij de druppel die we haar vorig jaar met elkaar konden geven in de vorm van chemo's en medicijnen ziet haar borst er nu goed uit en schijnt de kanker weg. Stralend en vol energie doet ze weer aan alles mee. De druppel maakte voor haar het verschil... ! Binnenkort gaan we nog wel een keer naar het ziekenhuis voor advies. Met name 's nachts heeft ze last van haar borstbeen. Ze krijgt nu 's avonds van mij een paracetamol en hierdoor slaapt ze gelukkig beter. We gaan het zien en hopen het beste!
Dankzij de druppels voor het centrum van de afgelopen jaren hebben kinderen hier een eigen bed met een goed matras. Kan er in de regenperiode water worden opgevangen en hebben tientallen lichamelijk gehandicapte kinderen toekomstperspectief gekregen door de aanschaf van computers en de lessen die ik kon maken en geven. Zo maar een paar dingetjes van een hele reeks. Druppels die verschil maakten voor het centrum én de kinderen persoonlijk! Ook Nelson, hij viel mij al op tijdens de computerlessen. Met maar één arm en hand om te gebruiken was hij vast besloten het te kunnen. Na de basisschool liet zijn sponsor het afweten terwijl hij zulke mooie resultaten had.'k Ben toen in dat gat gesprongen en kon hij naar de Secondary school. Ook hier hard gewerkt en daarna kon hij naar de universiteit voor een opleiding leraar geschiedenis en religies. Mede dankzij hulp van dochter Karin kan hij volgend jaar december deze studie afronden. Een druppel die voor hem veel verschil maakt! Ouders overleden, een oma die zelf maar net het hoofd boven water houdt en dan toch een universitaire opleiding kunnen doen ipv bij de deur hangen, wat een verschil….
Wat een verschil ook voor Eunice de verpleegkundige van hier. Twee jaar geleden getroffen door een hersenbloeding, jong, ongehuwd met een tweeling van 5 jaar. Geen huis, geen uitkering niets, zie je maar te redden. Een andere vrijwilligster is in oktober in dat gat gesprongen en nu staat er dankzij donaties een mooi maar onafgewerkt huisje waar ze helaas nog niet in kan wonen omdat het geld op is. Door de vele mooie giften kunnen we hier hopelijk ook een bijdrage aan leveren. Een druppel die voor haar en de jochies veel verschil maakt.'k Zou nog wel even door kunnen gaan! Geen druppels op een gloeiende plaat, maar druppels van liefde en medeleven die een enorm verschil maken in de levens van mensen hier!
Deze week heb ik alles een plekje gegeven, verschillende keren de vijf kilometer naar Sondu gewandeld om zaken voor Nelson te regelen en met de brommertaxi (piki piki) terug. Een dag met Edwin naar Kisumu voor wat boodschappen en om tijdens de lunch gezellig bij te praten. Zondagmiddag hielp ik Jerian met het indraaien van sliertjes wol in het haar van Marion, een hele klus die net voor donker klaar is. Zie de foto's voor het verschil! 's Morgens ging ik met Edwin naar de kerk. Als 'niet katholiek' en de taal die ik niet versta gaat er veel langs mij heen en staat het ver van mij af, tot… er een lied wordt gezongen met een prachtige melodie. 'k Zing ontroert mee, alle verschillen verdwijnen, het doet er allemaal niet toe. 'k Voel een verbondenheid met allen die oprecht hun geloof ervaren en beleven al is de vorm anders. Zo kan het dus ook! Ontroerend mooi!
-
17 Januari 2019 - 13:43
Charles Landré:
Dag Henny,
Dit jaar ben ik nogal drukbezet geweest en heb ik (te) weinig tijd genomen om kennis te nemen van jouw nieuwsbrieven. Tot vandaag. Ik las over Judy, bij wie ik me zeker betrokken voel , en over de andere druppeltjes die je teweeg bracht en die voor individuen zo'n enorm verschil kunnen maken. Goed ook om so wie so weer van je te vernemen langs deze weg.
Mijn drukte bestond de afgelopen tijd o.a. in het zoeken, verzamelen en documenteren van wandelmogelijkheden voor onze wandelvakantie in komende september. Daar valt nog veel wandelmoois te beleven!
Hartelijke groet van Charles -
17 Januari 2019 - 14:43
Jovanheerde:
Hi hennie ik krijg steeds meer bewondering voor wat je doet en waar je het doet al dat armoedige word je gewoon verdrietig van wat een weelde hebben wij dan en ook waar jij je vertrek hebt om je terug te trekken is voor daar volgens mij riant te noemen .maar je doet het met heel je hart en je liefde dat weet ik van je maar heel fijn dat er mensen zo als jij er hun druppeltje bij kunnen dragen .heel veel genieten van wat doet .groetjes jo -
18 Januari 2019 - 03:52
Christa:
Mooi verslag Hennie.
En zo is het: druppels van liefde en medeleven die een enorm verschil maken in de levens van mensen daar! Net als jij zie ik na zoveel jaren zoveel verschillen. Liefde en medeleven hebben IMPACT
-
18 Januari 2019 - 06:21
Elly Aling:
Ha Hennie,
Vermoedelijk.... of je niet weg bent geweest.
Weer andere situaties, ontroering én vooruitgang.
Vreugdevolle koppies gezien op foto's.
Je bent er weer "op je plaats"!.
Alle goeds en lieve groet,
El -
18 Januari 2019 - 15:40
Géke Post:
Ha Hennie, en het gaat maar door mijn bewondering voor jou en het werk wat jij daar doet. Stil lees ik het verslag en bekijk de foto's en realiseer mij in wat voor rijk land wij wonen en de de mensen met een beperking zo anders behandeld worden.
hartelijke groet Géke -
23 Januari 2019 - 08:36
Henk:
Lieve Hennie,
En de voorbeelden die je noemt zijn misschien de meest zichtbare effecten, maar ik ben ervan overtuigd dat de niet direct zichtbare effecten minstens net zo belangrijk zijn voor de levens van al die mensen in zowel House of Hope als hier in Kenia.
Zichtbare effecten doordat veel van die kinderen voor het eerst "gezien"en "gekend"zijn en voelen. Doordat die jurken, tasjes en andere door jou (al dan niet samen met hen) geproduceerde spullen in veel gevallen het eerste privebezit voor die kinderen was in hun leven.
De spelletjes UNO (en andere spelletjes) voor velen de eerste keer was dat ze ontdekten hoe leuk het is om samen te spelen, hoe fijn het is (ondanks je handicaps) iets te kunnen winnen, hoe je samen kunt lachen en opgewonden kunt zijn van de spanning.
Ik wordt blij van de meeste van je verhalen (van sommige kun je niet anders dan verdrietig worden) en ik bewonder je voor wat je doet.
Big hug,
Henk.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
