Welke bril... ?

Donderdag ( vorige week) gaat de auto naar Kisumu en ik kan wel mee! 'k Was achter sportkleding aangeweest en 'k zou horen of ik 20 setjes kon krijgen. Taal noch teken! Fijn dat ik een lift kan krijgen en 'k haast me om wat spulletjes bij elkaar te pakken.De auto zie ik klaar staan en 'k wip snel op de achterbank. De bestuurder draait zich om “Were are you going to?” Tot mijn grote schrik ontdek ik, dat ik bij twee wildvreemde mannen ben ingestapt. Grote hilariteit en 'k weet niet hoe snel ik er weer uit moet. Met een handdruk en een lach nemen we afscheid. 'n Stoffig brilletje vanmorgen!

't Kan nog gekker! In Kisumu toch maar even naar de bank want de uitgaven zitten er aan te komen. Een andere bank dan ik gewend ben en 't gaat wel erg snel hier, voor ik het weet komt mijn pasje er al weer uitzetten. Pech denk ik, geen geld! Om de hoek is nog een ATM, dan die maar snel proberen want de auto staat te wachten. Achter mij wordt er geroepen en de bewaker komt op mij af. “U had gepind?” vraagt hij “Yes but no money!” antwoord ik. Naast hem steekt een man mij een bundeltje geld toe.“Here is the money!” Hij was na mij aan de beurt en zag tot zijn grote verbazing de machine een smak geld uitspugen. Wat eerlijk! Wat een mazzel! Tja… eerlijk gezegd heb ik hier vaak een wantrouwig brilletje op. De Luo's staan nou niet bepaald bekend als de meest eerlijke mensen van Kenia. In dit geval moet ik snel van bril wisselen, de man neemt breed lachend een welverdiende fooi in ontvangst. Vanuit de auto hebben ze het eea zien gebeuren en vragen wat er aan de hand was. Er wordt zo als altijd hier hartelijk om mijn verhaal gelachen!

“Hennie kun je iets met brillen?” Een vraag van mijn schoondochter Janet en buurvrouw Jo. “Ja hoor geef maar mee!” Salomé van de breiklas vraagt of ik ze meebreng in de theepauze. Als een lopend vuurtje gaat het door het centrum. 'Hennie heeft brillen!' Iedereen heeft opeens slechte ogen en niet veel later loopt iedereen met een bril op de neus. “ 'k Lijk wel een dokter!” zegt Robert. Prachtig! Nauwelijks weer terug in mijn huisje met het restant, staat Pamela voor de deur “Hennie heb je brillen? Mijn montuur is stuk.”Gelukkig zit er nog een leuk brilletje bij en in Kisumu is een opticien bereid om haar glazen in het tweedehands montuurtje te plaatsen. Waarschijnlijk dat het bij meerdere brillen zo zal gaan want 'k kan me niet voorstellen dat alle glazen qua sterkte goed zijn. In ieder geval hebben ze alvast een gratis montuur haha… Rispa, één van de housemothers komt drie dagen later, ze kan geen Engels maar 'k begrijp dat ze ook graag een bril wil. 'k Heb er nog zes, door de eerste vijf ziet ze niks “Not good” Gelukkig, door de zesde en laatste kan ze zien. “Erokamano (bedankt) Hennie!” Blij als een kind! Jared en Beatrice uit de keuken komen ook nog langs en vinden een bril die 'past', geweldig! Nog maar drie over, Janet en Jo een geweldig idee!

Op Joyland, een school voor gehandicapten in Kisumu is weer een Outreach gepland. Moeders komen met kinderen op de rug die meervoudig gehandicapt zijn voor advies. Een jongen met een door brandwonden misvormd gezicht kan voor plastische chirurgie komen. Een meisje met onvoorstelbare voetzolen krijgt medicijnen. Een puber meisje komt aanlopen, ze heeft onvolgroeide benen en haar voeten staan achterstevoren. Daarna komt een klein meisje als een pinquin binnen gewaggeld. Een helder koppie maar zonder armen, de benen en voeten onvolgroeid en misvormd. Een paar meisjes in een rolstoel met scheefstaande benen en voetjes sluiten de rij. Met de bril 'van een arts' zie alles voorbij komen, wat later sta ik er meer bij stil wat het betekend voor de moeders. Bij de zorgen die ze vaak al hebben, is een gehandicapt kind een bijna ondraaglijke last. Wat hen drijft is de liefde voor het kind en dat is te lezen in hun ogen. De oorzaak dat ze zo laat komen voor hulp is vaak onkunde, gebrek aan geld of niet verzekerd zijn. Dan hoop je van harte dat hun leed op de een of andere manier hier op het centrum dmv observatie met een goed advies of operatie verzacht kan worden. Alle steun die ik ontvangen mocht voor het werk hier, is indirect ook een steuntje in de rug voor deze moeders. Dankzij dit centrum, wat grotendeels draait op giften en waar men de nodige expertise op allerlei gebied in huis heeft, krijgen moeders en kinderen 'een bril van hoop' op een betere toekomst!