Hobbels… én zonnestraaltjes!

Op oudejaarsdag nam ik afscheid van de kinderen van House of Hope. “Ah Hennie... d'not go, Henn ie please stay…!” Alle kinderen een knuffel en dan toch de taxi in, zwaaiend rennen ze mee. “Tot volgend jaar!” Mijn Ghanese THUIS even inruilen voor THUIS in Nederland. De eerste hobbel was de trotro naar Accra die niet vol wilde worden. Drie uren geduld oefenen… een record. Op zich nog geen ramp,maar mijn vlucht ging vroeg op de avond en pech onderweg is hier niet ondenkbaar. Dan kom je toch een beetje in de stress. Rond elf uur ging het gelukkig opeens snel en konden we rijden.

Thuis in een grauw en grijs IJsselmuiden ligt op tafel een stapel nieuwjaarskaartjes, zonnestraaltjes! Daarna op naar Terwolde waar bijna de voltallige familie bij elkaar is. Fijn om iedereen even te zien en te spreken. Diezelfde avond en de volgende morgen is zo goed als alles gepakt voor Kenia. Mooi klaar! Dan komen de koude rillingen, een flinke verkoudheid volgt en zet een dikke streep door al mijn plannetjes. Vier wel héél stille en saaie dagen volgen. Bank, bed, boek en tussendoor toch ook wat noodzakelijke dingetjes afhandelen. Op die manier thuis was, zacht uitgedrukt, geen succes! Dinsdag was gelukkig de verhoging weg en kon ik dik ingepakt naar de kapper en nog even wat boodschapjes doen.Nog steeds verkouden maar blij met het herstel ben'k de volgende dag onderweg naar mijn THUIS in Kenia. Daar waar ik, zoals ik het weleens uitdruk, leef tot in alle haarvaten van mijn bestaan. Huub Oosterhuis verwoordde het zo: Een tijd van leven om met velen
brood en ademtocht te delen
wie niet geeft om zelfbehoud,
leven vindt hij honderdvoud.
'k Zie verlangend uit naar de 'rijke' maanden in het revalidatiecentrum.

In Nairobi moet ik op de luchthaven een visum voor drie maanden zien te krijgen. Gelukkig valt die hobbel mee, want voor je het weet geven ze er een voor een maand en moet je voor verlenging flink dokken en heb je een hoop gedoe. Dan is het wachten op de koffers, met z'n allen op naar 'vermiste bagage'. Bekende gezichten, ook zij zaten al vroeg op Schiphol bij de Boarding Gate. Gelukkig wordt uiteindelijk de vermiste container gevonden en ben ik heel opgelucht als ik mijn bagage zie komen. Bij het hotel geef ik de taxichauffeur zijn geld en als ik bij de balie van het hotel sta komt ie naar me toe. “Deze Keniaanse shillings zijn waardeloos,” de baliemedewerkster knikt. De afgelopen zomer zijn er nieuwe 1000 ksh biljetten uitgekomen. Wat ik in april had meegenomen is niet meer bruikbaar! Even later zit ik weer in de taxi op weg naar een bank voor 'nieuw' geld. Na het kopen van de busticket voor de volgende dag, neem ik de volgende hobbel en stuiter een bank binnen om de oude biljetten in te leveren tegen nieuwe. Mooi niet! Gaat u naar de Centrale Bank van Kenia. “Sorry mevrouw u had ze vóór 1 oktober moeten inleveren!“ Uiteindelijk vraag ik de bankdirecteur te spreken. Hij luistert gewillig, maar…ieder land heeft z'n eigen wetten en de biljetten konden vier maanden lang worden ingeleverd en die tijd is OM! Wet is wet! Het huilen staat me nader dan het lachen. Een deel is privé, het andere deel is een potje van de afgelopen jaren, daar gingen de restanten van de giften in voor 'onvoorziene omstandigheden'. In mijn maag zit een knoop! Geld wat door de papierversnipperaar kan! Hoe is dit mogelijk? “Tja er zijn mensen die kleinere maar ook grotere bedragen dan het uwe kwijt zijn!” merkt hij droogjes op. Wat afschuwelijk! 'k Bedenk later dat ik ooit oude dollarbiljetten heb kunnen inleveren bij een GWK, een sprankje hoop! Nu moet de knop om, maar 't valt me zwaar. 'k Laat het stukje van Huub O. nog maar eens op me inwerken en dat helpt een beetje…een minder luxe belegd broodje is ook te delen! Op het centrum hoor ik nog schrijnender verhalen, bang voor de overheid durft niemand te protesteren. Wat een wereld!
Hier is het nog vakantie, de zonnestraaltjes van kinderen komen maandag. Verwarmend is het ontvangst van de werkers hier. Judy, mijn oogappeltje zit mij met een smal muizensnoetjes in een capuchon op te wachten. Dit ziet er niet goed uit! Er komt viezigheid uit haar borst en ze heeft ondanks de diclofinac veel rugpijn en ligt bijna de hele dag op bed. Volgende week hoor ik meer! 'k Maak me zorgen!

Tot op heden zijn er al een mooi aantal giften binnengekomen, nogmaals onze hartelijk dank hiervoor. De komende week gaan we kijken wat er mogelijk is.
Uiteraard is een bijdrage alsnog van harte welkom! Bondo Kids te Zwolle (aftrekbaar) NL92 RABO 0397370830 Wel graag voor alle duidelijkheid mijn naam vermelden aub.
of H. Berends-Kok te IJsselmuiden - NL37 SNSB 0909 9721 09

'n Warme groet uit zonnig Kenia waar de 'dancing road' naar het centrum toe wel héél veel hobbels heeft! Liefs Hennie