Thuiskomen in Kenia

“Save journey!” Meermalen in Holland én Kenia, kreeg ik deze wens!
Inmiddels ben ik veilig aangekomen in Nyabondo. Dat de Kenianen zelf ook niet helemaal gerust zijn meldden de krantenkoppen in Nairobi. Bovendien was het te merken aan de enorme veiligheidsmaatregelen.
Gelukkig ligt Nyabondo in een uithoek en wordt het centrum sinds 2 jaar dag en nacht bewaakt door officiële veiligheidsmensen.

In de taxi naar het busstation had ik op de vroege morgen al een mooi gesprekje nav een sticker op het dashboard. “Als God vóór ons is, wie zal tegen ons zijn?”
Rom. 8:31. ‘k Vraag de jongeman of hij die sticker daar geplakt had met het oog op de terreuraanslagen. “Nee niet direct!” vertelt hij “Ik ben een christen en het is goed om je deze dingen in herinnering te houden.” Bedankt driver, mede doordat het vervolg van de tekst mij spontaan te binnenschiet, een fijne bemoediging!

Hoewel mijn oogjes klein aanvoelen vanwege de vroege rit, is het toch genieten. Ook al is Kenia vanwege de warmte en droogte minder uitbundig groen dan andere jaren, er is veel te zien. Langs de snelweg boeren met hun karretjes met één of meerdere ezels, soms met een heel huisraad er op, moeders en kinderen zeulend met takkenbossen, een kudde zebra’s, moeders die hun wasje doen in een modderpoel, mannen die ongegeneerd mooie boogjes staan te plassen, een fietser bengelend achter een vrachtauto getooid met de naam “Gods power”, een rennende aap en handenschuddende mensen, deze rit verveeld nooit!

Op het centrum is het echt “thuiskomen”, Welcome, welcome home! Voor het avond is zijn er ook hier al heel wat handen geschud en hugs uitgedeeld. Dan eerst de kinderen een knuffel, er zijn nog maar weinig bekende gezichten, van de grote meisjes die een opleiding naai- en breiwerk deden hebben de meesten in november hun studie beëindigd en zijn vertrokken. Jammer, het was een erg leuke groep!
Mijn bed is opgemaakt, de thee, mandazi’s en een vol bord banaantjes worden gebracht en ’s avonds een heerlijke maaltijd. ‘k Ben weer helemaal thuis!

Op zondagmiddag de heerlijke wandeling naar de school St. Martin met een enthousiast weerzien van de kinderen en sommige leraren. Een groepje jongens staan al te wachten bij het computerlokaal. Tijdens mijn afwezigheid kon Edwin volgens zeggen niet terecht omdat de leraren van de nieuwe vervolgopleiding die vorig jaar van start is gegaan druk waren met de computers. Zodoende hebben ze nauwelijks de gelegenheid gehad voor computerlessen en de e-mail. Dit kan natuurlijk niet. De computers zijn aangeschaft om de kinderen te leren met de computer om te gaan en waren niet bestemd voor de leraren. Ze mogen er gebruik van maken wat mij betreft maar niet ten koste van…
Deze week hierover maar even in gesprek met het hoofd van de school, alsmede over het aanbrengen van dakgoten en de aanschaf van een polytank voor het regenwater. Het liefste onderneem ik nog deze week de eerste stappen, aangezien een betonnen ondergrond voor de tank enige weken moet uitharden.
’s Avonds valt gelukkig het eerste regenbuitje waar iedereen zo naar snakt!
Enne... Christiana 'k vond het reuze gezellig dat je me wegbracht naar Schiphol, zelfs die tijd was te kort om bij te praten, in april verder okay?