’n Gezegende reis!

Wat een genot! Voor het eerst sinds drie weken sta ik onder een warme douche. Wat een weldaad na elf uur reizen in een op één gepakte trotro.
Na aankomst in Yeji waren we al vroeg in de middag in Nkoranza bij Hand in Hand, een opvangtehuis voor geestelijk en lichamelijk gehandicapte kinderen/volwassenen. Wat een rustoord, opgezet door een Nederlandse arts. Een kleine honderd kinderen hebben hier onderdak in kleine groepjes met een vaste begeleidster. Aan de rand van het terrein zijn een tiental hutjes gebouwd voor gasten. Het is voor mij de derde keer hier en ‘k vind het opnieuw een bijzondere ervaring. Veel jonge vrijwilligsters uit Tamale komen hier een paar dagen relaxen. Met één van hen hebben we ’s middags een aardig gesprek. Lianne, zij heeft nog vijf weken te gaan en dan is ze hier een jaar geweest. Na een maand of wat wordt het allemaal gewoon, verteld ze. Ze begeleid (groot)ouders die de zorg hebben voor een gehandicapt kind. Mooi werk, vindt ze, maar haar roze bril is inmiddels wel ingeruild voor een nuchtere kijk. Wat als ze straks weer weg is?
Onze volle trotro die op het punt staat te vertrekken naar Kumasi staat een vrouw te bidden voor het geopende raam. Reizen per trotro, een omgebouwde volkswagenbusje, is een gebruikelijke en goedkope manier van reizen, maar niet de meest veilige. De vrouw geeft ons een zegen mee voor de reis. Geen zeldzaam verschijnsel in Ghana. Predikers en bidders komen soms zelfs de trotro in en verwachten dan niet zelden een gift in ruil voor de prediking of gebed.
In Kumasi is het gekkenwerk. Een file van bijna lege trotro’s is op weg naar het trotrostation. Ook al is Ghana nog zo christelijk, hier hebben ze geen goed woord voor elkaar over. Ze zetten elkaar klem en het gebek over en weer werkt op onze lachspieren. Een gefrustreerde verkeersregelaar waar niemand naar luistert schreeuwt dan naar de een, dan naar de ander , maar ieder gaat z‘n eigen brutale gang. Dit voor ons vermakelijke schouwspel duurt een uur, dan zijn we er. Mazzel de trotro naar Kpong staat dichtbij, nu alleen nog wachten tot hij vol is. Straatverkopers flaneren tussen de trotro’s door met van alles op hun hoofd.
Eenmaal op weg rijden we een straat in. Hij is halverwege afgesloten voor het verkeer vanwege een begrafenis bijeenkomst. Na rondjes vliegen en rondjes varen rijden we nu een extra rondje door deze enorme stad. Een kilometer voor het hotel dichtbij Kpong begint de trotro vreemde geluiden te maken. De voorbank gaat omhoog en een vieze rook vult de auto. Allemaal even uitstappen graag. Na wat gesleutel mogen we er weer in en even later stappen we veilig en wel uit voor ons hotel, het eindpunt van een enerverende dag met een ‘ gezegende’ reis!
foto's worden geplaats zodra de verbinding goed is!