Hartverwarmend
Door: Hennie
Blijf op de hoogte en volg Hennie
13 Maart 2015 | Kenia, Kisumu
Wanneer we na een dag Kisumu laat terug zijn op het centrum is alles donker, geen elektriciteit en iedereen ligt al in bed. Het is dan ook bijna half tien.
Mary een medewerkster van St. Martin ligt al een poosje in het ziekenhuis. Zr. Ludovena wil graag bij haar kijken en na de boodschappen zitten we met vijf man rond Mary’s bed. Ze is nog erg zwak maar weer aanspreekbaar het lijkt de goede kant op te gaan. Dan is het tijd om afscheid te nemen, maar niet voor we ( zuster L., Mary’s man, Jim, een leraar and me) staande om haar heen met en voor haar gebeden hebben.
De reden om naar Kisumu te gaan was hoofdzakelijk de pomp. In een hartverwarmend mailtje vertelde een meelevend stel dat zij de kosten van de pomp voor hun rekening wilden nemen. Daar wordt je even stil van. Terwijl Jim en ik in de winkel zitten te wachten schiet mij opeens te binnen dat een van de drie pompen op het centrum niet meer werkt. “Wat mankeert eraan?” vraag ik. “ Een rubber is versleten.” vertelt Jim. Omdat ik nu toch wat meer financiële armslag heb, vraag ik hoe duur zo iets dan is. Slechts een paar euro! We nemen er mooi twee mee, dan hebben we een reserve.
Door dit extraatje is het ook mogelijk om de laatste twee UPS apparaten voor de computers mee te nemen. Fijn nu zijn ze alle vijf beschermd tegen het uitvallen van de stroom en hebben we volgend jaar hopelijk minder kosten. Om alles compleet te maken, koop ik nog zes stoelen voor het computerlokaal. De stoelen die ik ooit had gekocht zijn verdwenen en bij iedere les moeten we naar de lerarenkamer om stoelen te bemachtigen. Om verdwijning te voorkomen, zetten we nu met koeienletters er op dat ze in de computerruimte horen. Voor andere doeleinden mogen ze niet worden gebruikt. Of het helpt….?
De volgende morgen wordt er al vroeg op mijn deur geklopt. Jareth uit de keuken staat met een grote thermoskan voor mijn deur. “For tea!” Hartverwarmend want we hebben nog steeds geen stroom. Evenals een poosje geleden, toen stond Zr Ludovena voor de deur met… kippenpootjes uit haar vriezer. Wanneer we in Kisumu moeten lunchen neem ik meestal kip, ze weet dat ik er gek op ben. Een week later kwam ze met heerlijke visfiletjes aanzetten. Kleine gebaren, die veel goed doen.
Hartverwarmend zijn ook de reacties op de inmiddels geplaatste pomp. Iedereen kwam tijdens de installatie ervan even een kijkje nemen en de kinderen stonden te popelen om te pompen of water te halen.
Mooi om te merken dat steeds meer mensen ontdekken dat wanneer ze iets geven voor Nyabondo zij ook te zien krijgen wat er met hun gift tot stand wordt gebracht. In tegenstelling tot een gift voor grote organisaties (hoe nuttig ook), je ziet niet wat ermee gebeurd en in de meeste gevallen hebben de directeuren een vorstelijk salaris. Hier wordt iedere euro besteed aan iets wat zin heeft en dat is voor zowel de gever als de ontvanger hartverwarmend !
Mary een medewerkster van St. Martin ligt al een poosje in het ziekenhuis. Zr. Ludovena wil graag bij haar kijken en na de boodschappen zitten we met vijf man rond Mary’s bed. Ze is nog erg zwak maar weer aanspreekbaar het lijkt de goede kant op te gaan. Dan is het tijd om afscheid te nemen, maar niet voor we ( zuster L., Mary’s man, Jim, een leraar and me) staande om haar heen met en voor haar gebeden hebben.
De reden om naar Kisumu te gaan was hoofdzakelijk de pomp. In een hartverwarmend mailtje vertelde een meelevend stel dat zij de kosten van de pomp voor hun rekening wilden nemen. Daar wordt je even stil van. Terwijl Jim en ik in de winkel zitten te wachten schiet mij opeens te binnen dat een van de drie pompen op het centrum niet meer werkt. “Wat mankeert eraan?” vraag ik. “ Een rubber is versleten.” vertelt Jim. Omdat ik nu toch wat meer financiële armslag heb, vraag ik hoe duur zo iets dan is. Slechts een paar euro! We nemen er mooi twee mee, dan hebben we een reserve.
Door dit extraatje is het ook mogelijk om de laatste twee UPS apparaten voor de computers mee te nemen. Fijn nu zijn ze alle vijf beschermd tegen het uitvallen van de stroom en hebben we volgend jaar hopelijk minder kosten. Om alles compleet te maken, koop ik nog zes stoelen voor het computerlokaal. De stoelen die ik ooit had gekocht zijn verdwenen en bij iedere les moeten we naar de lerarenkamer om stoelen te bemachtigen. Om verdwijning te voorkomen, zetten we nu met koeienletters er op dat ze in de computerruimte horen. Voor andere doeleinden mogen ze niet worden gebruikt. Of het helpt….?
De volgende morgen wordt er al vroeg op mijn deur geklopt. Jareth uit de keuken staat met een grote thermoskan voor mijn deur. “For tea!” Hartverwarmend want we hebben nog steeds geen stroom. Evenals een poosje geleden, toen stond Zr Ludovena voor de deur met… kippenpootjes uit haar vriezer. Wanneer we in Kisumu moeten lunchen neem ik meestal kip, ze weet dat ik er gek op ben. Een week later kwam ze met heerlijke visfiletjes aanzetten. Kleine gebaren, die veel goed doen.
Hartverwarmend zijn ook de reacties op de inmiddels geplaatste pomp. Iedereen kwam tijdens de installatie ervan even een kijkje nemen en de kinderen stonden te popelen om te pompen of water te halen.
Mooi om te merken dat steeds meer mensen ontdekken dat wanneer ze iets geven voor Nyabondo zij ook te zien krijgen wat er met hun gift tot stand wordt gebracht. In tegenstelling tot een gift voor grote organisaties (hoe nuttig ook), je ziet niet wat ermee gebeurd en in de meeste gevallen hebben de directeuren een vorstelijk salaris. Hier wordt iedere euro besteed aan iets wat zin heeft en dat is voor zowel de gever als de ontvanger hartverwarmend !
-
13 Maart 2015 - 17:25
Duurt:
Wat een mooi verslag! You must be a rich lady, maar die waterpartij en alles er omheen is wel prachtig om te lezen. Bedankt. Gaat het goed met jezelf? Werk je niet over dekop hoor! Hartelijke groet van Mariet en Duurt -
13 Maart 2015 - 17:28
Jo Van Heerde :
Hallo wat warm gevoel wat er toch elke keer weer wat verbeterd word .en nog heel erg bedankt voor de leuke kaart erg leuk .nu begint echt het aftellen he .geniet nog even daar. Groetjes jo -
13 Maart 2015 - 20:41
Christiana:
Wat een prachtige pomp en ik kan me voorstellen hoe enorm blij hier iedereen mee is. Heb je niet af en toe een Sinterklaasgevoel over je? Wat moet het voor jou ook heerlijk zijn om dit alles tot stand te zien komen. Dat is zaaien en oogsten. Heerlijk, geniet ervan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
