Op sleeptouw in Kenia
Door: Hennie
Blijf op de hoogte en volg Hennie
03 Maart 2016 | Ghana, Hohoe
Dennis zou Dennis niet zijn als hij niet allerlei plannetjes had gemaakt. Na aankomst in Kisii eerst met de piki piki op bezoek bij oud studiegenootjes. Daarna met de matatu naar Kebirigo een vriend bezoeken die zijn moeder helpt in de kapsalon. Het is al laat in de middag als we na een lange rit met de piki piki zijn huis bereiken. Het weerzien met de familie is allerhartelijkst en de zes jaar tussen toen en nu lijken niet te bestaan. Alle buurtkindertjes zijn op de hoogte en even later zit ik met een tiental om mij heen in het gras. Stiekempjes proberen ze mijn haar en armen aan te raken. Grote hilariteit ontstaat als ik zeg dat ze allemaal best even mijn haar en velletje mogen voelen. Een paar groten willen van alles weten en ‘k ben weer helemaal thuis, een leuke start. In een apart hutje wat dienst doet als keuken en slaapruimte zijn Dennis zijn moeder, een tante en buurvrouw druk bezig voor de maaltijd. Dennis neemt mij op sleeptouw de buurt in en er worden heel wat handen geschut. Als het bijna donker is zijn we terug en is het eten klaar.
Dennis en zijn jongere broers Dominique en Nemia zijn de jongsten. Drie oudere dochters van Naomi en Samuel zijn getrouwd en wonen verder weg. Als na de maaltijd iedereen vertrekt blijven Dennis, zijn ouders en ik over en al pratend bij de petroleumlamp vertelt Naomi over haar werk als theeplukster.
“ Het is zwaar werk van ’s morgens zes uur tot ’s avonds zes uur. Ik neemt alleen water mee”. “Neem je geen lunchpauze?” vraag ik haar. “Nee, nee alleen maar werken.” ‘k Snap nu waarom ze vel over been is. Komt ze thuis dan moet ze voor man en zonen koken. ‘k Vertel dat mijn kinderen moesten koken als ik een dag aan het werk was en vraag Dennis of hij niet eens kan koken voor zijn moeder. “No no cooking is for women”, “maar dat zou je kunnen veranderen toch?” Hij lijkt er niet veel zin in te hebben.
Het hutje heeft een woonruimte en twee slaapkamertjes. Eentje voor de ouders en een voor mij, de drie zonen slapen altijd in de keuken. Elektriciteit en stromend water is er niet. ‘k Doe het met een zaklantaarn en ’s morgens fris ik mij buiten op met een bodempje lauw water in een bak achter een afscheiding van een stel takken. Voor het toilet moet ik een heuveltje op waar, eveneens achter takken, een gat in de grond is gemaakt. Primitiever kan het niet.
Tijd voor de kerk! Gelukkig komt ons een piki piki achterop. De dienst heeft iets van de diensten in Ghana en ‘k voel me wel thuis. Na afloop wordt ik als gast gevraagd voor het onvermijdelijke praatje. Hoewel ik niet alles heb kunnen verstaan, haak ik even in op de kern van de prediking Efez. 6: 11-17.
Daarna sleept Dennis mij mee naar de chief, ze had gehoord dat ik er was en wilde graag kennismaken. Helaas is ze niet thuis. En weer klimmen we op een piki piki, hebben onze lunch en omdat oma mij ook nog even moet zien, hotsen we met een volle buik opnieuw een kwartier lang over een dancing road. Waar je ook kijkt, overal zie je lappen grond waar theestruiken groeien, een mooi heuvellandschap, waar ik ondanks mijn ongemakkelijke zit, geklemd tussen de driver en Dennis zijn tante, van kan genieten.
Bij oma en tal van kleinkinderen is het ook gezellig, maar lang kunnen we niet blijven, ‘k wil voor donker terug zijn in Nyabondo. Naomi en Samuel brengen Dennis en mij naar de piki piki, we nemen hartelijk afscheid en ‘k beloof volgend jaar een nachtje langer te blijven, dit was te kort. In Kebirigo neem ik afscheid van Dennis, echt een lief joch. Als ik rond zes uur in Sondu ben en het laatste stuk weer op een piki piki moet, heb ik het met de hobbelwegen wel even gehad, ‘k voel mijn rug.
De meisjes van de opleiding verwelkomen mij hartelijk met “ Were have you been? We missed you, you are welcome!”
Heerlijk ook om, na een gezellig maar erg vermoeiend weekeind, weer thuis te zijn!
-
03 Maart 2016 - 09:40
Jo Van Heerde:
Hallo hennie wat een belevenis daar en wat een schril contrast met hoe het bij ons is en gaat .alle bewondering voor je .en wat zie je daar blije gezichten ondanks hun primitieve leven .schitterend om dat door jou ogen te mogen zien .geniet nog een paar weekjes en kom gezond terug .Groetjes jo -
03 Maart 2016 - 12:21
:
Wat lijkt mij dit prachtig om mee te maken! Heerlijk om zo een beetje mee te kunnen genieten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley