Water en waterlanders…
Door: Hennie
Blijf op de hoogte en volg Hennie
08 November 2013 | Ghana, Kledjo
Wanneer ik ’s morgens half zeven buiten kom, is iedereen nog druk in de weer. De compound wordt aangeharkt, de afwas van de vorige avond gedaan en sommigen zijn zelfs nog een wasje aan het doen.
Daarna kunnen de kinderen hun pap ophalen bij de keuken en terwijl ze nog bezig zijn komt de schoolbus er al aan. Even later rijden ze al zwaaiend op weg naar school. “See you this afternoon!”
’s Middags hoor ik een auto het terrein opkomen, zijn ze nu al terug vraag ik mij af en kijk uit het raampje. Het is een speciale vrachtauto met apparatuur om de grond in te boren op zoek naar water. Een bemiddeld echtpaar uit de States heeft dit mogelijk gemaakt. De waterleiding hier werkt niet altijd en dan moet er weer met emmertjes geput worden. Zo’n veertig meter diep zit hier water en binnenkort is het gesleep met emmers afgelopen.
Voor de kinderen die nu net uit school zijn is dit een hele happening. Voor de werkmannen zwaar en ongezond werk. De lucht wordt steeds donkerder en nog voor de klus is geklaard hoost het. De mannen zijn doorweekt maar het werk moet af, ze gaan stug door. Bikkels hoor!
De vader van Etornam, Senyo en Vincent is net voor de bui binnen. Een bescheiden rustige man. Etornam is dol op hem en de twee jongens? Zij hebben hem gedag gezegd en verder gaan ze hun eigen gang. Als de bui te lang aanhoudt zit vader alleen in de eetzaal achter een flink bord banku met soup. Hoewel hij één á twee keer per jaar komt, zie je toch hoe vader en de jongens uit elkaar groeien, ze hebben elkaar niets te zeggen. Triest eigenlijk, of dit ooit nog goed komt? Wie weet later als ze volwassen zijn?
Dan deel ik eindelijk de armbandjes uit die we met de kinderen van de V.E.Gemeente gemaakt hebben. Een leuke verrassing voor ze en ze willen maar wat graag even op de foto als bedankje aan alle kinderen.
’s Avonds loop ik de slaapzaal in van de kleine meisjes. Niemand behalve Francisca, ze zit op de grond met dikke tranen. ‘k Neem haar op schoot en binnen vijf minuten slaapt ze. Voorzichtig leg ik haar op haar bed, “slaap lekker Francisca”
Dan nog de avondsluiting en de dag is alweer om! Ruim een week ben ik hier nu en het is alsof ik niet weg ben geweest.
Daarna kunnen de kinderen hun pap ophalen bij de keuken en terwijl ze nog bezig zijn komt de schoolbus er al aan. Even later rijden ze al zwaaiend op weg naar school. “See you this afternoon!”
’s Middags hoor ik een auto het terrein opkomen, zijn ze nu al terug vraag ik mij af en kijk uit het raampje. Het is een speciale vrachtauto met apparatuur om de grond in te boren op zoek naar water. Een bemiddeld echtpaar uit de States heeft dit mogelijk gemaakt. De waterleiding hier werkt niet altijd en dan moet er weer met emmertjes geput worden. Zo’n veertig meter diep zit hier water en binnenkort is het gesleep met emmers afgelopen.
Voor de kinderen die nu net uit school zijn is dit een hele happening. Voor de werkmannen zwaar en ongezond werk. De lucht wordt steeds donkerder en nog voor de klus is geklaard hoost het. De mannen zijn doorweekt maar het werk moet af, ze gaan stug door. Bikkels hoor!
De vader van Etornam, Senyo en Vincent is net voor de bui binnen. Een bescheiden rustige man. Etornam is dol op hem en de twee jongens? Zij hebben hem gedag gezegd en verder gaan ze hun eigen gang. Als de bui te lang aanhoudt zit vader alleen in de eetzaal achter een flink bord banku met soup. Hoewel hij één á twee keer per jaar komt, zie je toch hoe vader en de jongens uit elkaar groeien, ze hebben elkaar niets te zeggen. Triest eigenlijk, of dit ooit nog goed komt? Wie weet later als ze volwassen zijn?
Dan deel ik eindelijk de armbandjes uit die we met de kinderen van de V.E.Gemeente gemaakt hebben. Een leuke verrassing voor ze en ze willen maar wat graag even op de foto als bedankje aan alle kinderen.
’s Avonds loop ik de slaapzaal in van de kleine meisjes. Niemand behalve Francisca, ze zit op de grond met dikke tranen. ‘k Neem haar op schoot en binnen vijf minuten slaapt ze. Voorzichtig leg ik haar op haar bed, “slaap lekker Francisca”
Dan nog de avondsluiting en de dag is alweer om! Ruim een week ben ik hier nu en het is alsof ik niet weg ben geweest.
-
08 November 2013 - 17:43
Hilde Wubs:
Hallo Hennie, wat een welkom! je kan meteen starten he met alles. Moet wel een heel goed gevoel geven dat je zoveel kan betekenen voor deze kinderen. Nog een hele fijne tijd gewenst.
groet, Hilde -
08 November 2013 - 21:03
Christiana:
Geweldig Hennie, dat daar water komt en als ik alles zo lees, dan denk ik; hoe kunnen ze het daar ooit een paar maanden zonder jou stellen. Ik hoorde laatst dat EEN mens het verschil kan maken, nu dat doe je, geniet ervan! -
09 November 2013 - 22:03
Brunhild:
Hallo Hennie, wat een andere wereld en wat mooi! Je schrijft en vertelt boeiend. Prachtig dat je daar zoveel kunt betekenen voor de kinderen en de mensen. Wat moet dat goed doen voor hen en voor jou! Ik geniet van je verslagen. Een goede tijd gewenst daar en Myrte is heel benieuwd naar de foto's van de kinderen met armbandjes! Lieve groet, Brunhild -
09 November 2013 - 22:03
Brunhild:
Hallo Hennie, wat een andere wereld en wat mooi! Je schrijft en vertelt boeiend. Prachtig dat je daar zoveel kunt betekenen voor de kinderen en de mensen. Wat moet dat goed doen voor hen en voor jou! Ik geniet van je verslagen. Een goede tijd gewenst daar en Myrte is heel benieuwd naar de foto's van de kinderen met armbandjes! Lieve groet, Brunhild -
13 November 2013 - 19:08
:
Prachtige foto's!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
