De dames van House of Hope

De dames van House of Hope

Hier alweer een verhaal als vervolg op “ Armen te kort “
De nieuwe moeder Vivian heeft er de wind goed onder. Een strabante tante, voor hier wel goed hoor! Vivian heeft twee meisjes Nadinja (10) en Natanja (7). De jongste Nantanje was drie maanden oud toen hun vader plotseling overleed, volgens Vivian werd hij vergiftigd. Hij had behoorlijk aanzien en had contacten binnen de regering. Jalousie zou de oorzaak zijn geweest.
Voor haar huwelijk was Vivian verpleegster, daarna zorgde ze voor haar kinderen, werken was niet nodig.
Nu werkt en woont ze noodgedwongen met haar twee meisjes hier. Wel een heel ander leven dan dat ze gewend was. Ze houdt zich staande, maar geeft toe dat ze het af en toe te kwaad heeft. Ach… wat herkenbaar!

De vorige moeder Gladys heeft nu de zorg voor de kleintjes Francisca en Jonathan op zich genomen en doet dat erg lief. Overdag gaan ze trots in hun schooluniform naar school/peuterspeelzaal.
Binnenkort zullen er nog twee kleintjes vanuit Accra arriveren. Allemaal kinderen van moeders die op straat zwerven, geen inkomen hebben en/of geestelijk onstabiel zijn. Zij worden nu begeleid en worden instaat gesteld om een opleiding te volgen zodat ze tzt de zorg van hun kinderen weer op zich kunnen nemen.
Leuk hoor die twee peuters hier. Francisca is een slim meisje en spreekt al aardig Engels, Jonathan is een baasje die het op een brullen zet als hem iets niet zint.

Lucy en Gladys zorgen voor de dagelijkse maaltijden vaak met hulp van de parttimer Victoria. De Ghanese keuken is heerlijk en het is iedere dag smullen.

Peace doet zoals altijd de was, maakt de slaapzalen aan kant en verricht hand en spandiensten. Tot mijn grote verrassing liep ze met een baby op haar rug. Ze heeft al vier dochters waarvan de jongste inmiddels 6 jaar is. Toen Corrie en ik hier voor het eerst kwamen vijf jaar geleden, liep Peace met Grace op de rug. Deze nieuwe baby lijkt sprekend op zijn oudere zusje. Met een blij gezicht verteld Peace dat hij inmiddels 6 maanden is. “Is het een hij?” vraag ik wat overbodig. Trots verteld Peace dat het deze keer een jongen is “ Emanuel “.
‘God met ons’ “Nice name Peace, your husband will be happy!” Ze kijkt me stralend aan en knikt.

Voor alle dames had ik een mandje mee genomen uit Kenia. Een schot in de roos! Ze vinden ze prachtig! Wanneer ik even later in de eetzaal bijklets met Beth en Tori komen de dames swingend de eetzaal in, zingend en dansend zwaaien ze met hun nieuwe aanwinst. Hun dag én de mijne is helemaal goed! Na de dag van gisteren met ‘veel gedoe’ is dit wel zo aardig.