Cultuurverschillen
Blijf op de hoogte en volg Hennie
16 November 2012 | Ghana, Kledjo
Cultuurverschillen
Voordat de kinderen ’s morgens de schoolbus instappen, is er al heel veel werk verricht. De compound is gebezemd, slaapzalen enigszins netjes gemaakt en in de keuken heeft Lucie een enorme pan pap gekookt. In de eetzaal is in een kring het morgengebed gedaan en een lied gezongen.
Eten aan tafel is er niet bij. Het stel verdringt zich bij de keuken om hun bord of beker pap te bemachtigen. Tegen zevenen komt de schoolbus en omdat de chauffeur toch moet wachten tot iedereen klaar is eet ook hij een hapje mee.
En dan… daar gaan ze. De raampjes open en zwaaien maar…
Bernard ligt de hele situatie met het geld nog zwaar op de maag er kan geen lachje af. De boefjes hebben hun straf te pakken; iedere dag zullen ze de komende weken bepaalde taken moeten doen.
Op een middag zie ik van een afstand dat Beth, Tori en moeder Vivian met een stel kinderen bezig is. Zij krijgen een bord om hun nek hangen. ‘Die gaan een toneelspel of zo voorbereiden’ denk ik. Omdat ik niet fit ben laat ik het voor wat het is.
Later loop ik twee kinderen tegen het lijf liep, beiden met een kartonnen bord op de buik en rug. De tekst?
Voor; I will not STEAL again
Achter; Never I will steal again
Een hele maand zullen “de 6 boefjes” hiermee moeten lopen zodra ze uit school zijn. Hoe verzin je het! Erg consequent zijn ze hier niet, hopelijk is het eerder afgelopen.
Omdat ik al een paar dagen last heb van draaiduizeligheid, ploffen Vivian en Gladys op een morgen naast mijn bed op de grond.
Ze vinden dat ik naar het ziekenhuis moet. ‘k Leg hen zo goed en zo kwaad als het gaat met mijn tandenborstel uit wat er gaande is. De minuscule haartjes in mijn evenwichtsorgaan liggen plat, door rust te nemen zullen ze vroeg of laat weer overeind gaan staan. De combinatie van
- te druk zijn in mijn hoofd
- spanning
- en een teveel aan kalium is waarschijnlijk de oorzaak.
Een sinaasappel en 2 middagen gebakken banaan (beiden bevatten veel kalium) zijn naar alle waarschijnlijkheid de bekende druppel geweest.
Met deze uitleg nemen ze gelukkig genoegen. ‘k Moet er niet aan denken dat men hier in een ziekenhuis aan mij gaat sleutelen.
Vervolgens krijg ik borden vol eten, in Afrika moet je veel, héél veel eten om beter te worden ha ha… hoe lekker het Ghanese eten ook is, door mijn gevoel van misselijkheid krijg het nauwelijks naar binnen!
Alle Ghanese dames komen af en toe even kijken. De Amerikaanse zie ik niet.
Zij zijn druk met de bijbel en hun Bijbelstudies.
Ieder zijn taak! Of zou het een cultuurverschil zijn? Who knows!
Ondertussen is hier hard gewerkt. Het dak zit op de nieuwbouw.
Wow… echt mooi! Volgend jaar zal alles af zijn en krijg ik daar mijn kamer, inclusief stromend water.
Inmiddels ben ik gelukkig weer wat opgeknapt en zijn de beide naaimachines gerepareerd. Nog even rustig aan en… we kunnen aan de slag!
Voordat de kinderen ’s morgens de schoolbus instappen, is er al heel veel werk verricht. De compound is gebezemd, slaapzalen enigszins netjes gemaakt en in de keuken heeft Lucie een enorme pan pap gekookt. In de eetzaal is in een kring het morgengebed gedaan en een lied gezongen.
Eten aan tafel is er niet bij. Het stel verdringt zich bij de keuken om hun bord of beker pap te bemachtigen. Tegen zevenen komt de schoolbus en omdat de chauffeur toch moet wachten tot iedereen klaar is eet ook hij een hapje mee.
En dan… daar gaan ze. De raampjes open en zwaaien maar…
Bernard ligt de hele situatie met het geld nog zwaar op de maag er kan geen lachje af. De boefjes hebben hun straf te pakken; iedere dag zullen ze de komende weken bepaalde taken moeten doen.
Op een middag zie ik van een afstand dat Beth, Tori en moeder Vivian met een stel kinderen bezig is. Zij krijgen een bord om hun nek hangen. ‘Die gaan een toneelspel of zo voorbereiden’ denk ik. Omdat ik niet fit ben laat ik het voor wat het is.
Later loop ik twee kinderen tegen het lijf liep, beiden met een kartonnen bord op de buik en rug. De tekst?
Voor; I will not STEAL again
Achter; Never I will steal again
Een hele maand zullen “de 6 boefjes” hiermee moeten lopen zodra ze uit school zijn. Hoe verzin je het! Erg consequent zijn ze hier niet, hopelijk is het eerder afgelopen.
Omdat ik al een paar dagen last heb van draaiduizeligheid, ploffen Vivian en Gladys op een morgen naast mijn bed op de grond.
Ze vinden dat ik naar het ziekenhuis moet. ‘k Leg hen zo goed en zo kwaad als het gaat met mijn tandenborstel uit wat er gaande is. De minuscule haartjes in mijn evenwichtsorgaan liggen plat, door rust te nemen zullen ze vroeg of laat weer overeind gaan staan. De combinatie van
- te druk zijn in mijn hoofd
- spanning
- en een teveel aan kalium is waarschijnlijk de oorzaak.
Een sinaasappel en 2 middagen gebakken banaan (beiden bevatten veel kalium) zijn naar alle waarschijnlijkheid de bekende druppel geweest.
Met deze uitleg nemen ze gelukkig genoegen. ‘k Moet er niet aan denken dat men hier in een ziekenhuis aan mij gaat sleutelen.
Vervolgens krijg ik borden vol eten, in Afrika moet je veel, héél veel eten om beter te worden ha ha… hoe lekker het Ghanese eten ook is, door mijn gevoel van misselijkheid krijg het nauwelijks naar binnen!
Alle Ghanese dames komen af en toe even kijken. De Amerikaanse zie ik niet.
Zij zijn druk met de bijbel en hun Bijbelstudies.
Ieder zijn taak! Of zou het een cultuurverschil zijn? Who knows!
Ondertussen is hier hard gewerkt. Het dak zit op de nieuwbouw.
Wow… echt mooi! Volgend jaar zal alles af zijn en krijg ik daar mijn kamer, inclusief stromend water.
Inmiddels ben ik gelukkig weer wat opgeknapt en zijn de beide naaimachines gerepareerd. Nog even rustig aan en… we kunnen aan de slag!
-
16 November 2012 - 08:47
Marian Van Dijk:
Ach ..... toch weer. Een lijf is toch maar zo uit balans hè en dan krijg je letterlijk problemen met je balans! Goed dat je inmiddels op zulke momenten veel eerder rustig aan kunt gaan doen Hennie. Ervaring ........... Jammer dat de amerikaanse vrijwilligers hun medemens minder in het oog hebben als het woord. Wie weet komen ze door jou op nieuwe ideeën. Blijf maar gewoon lekker jezelf! -
16 November 2012 - 12:08
:
Wow het nieuwe gebouw ziet er nu helemaal mooi uit met het dak erop! -
16 November 2012 - 14:42
Arend:
Weer leuk om te volgen! Tip van een 'lotgenoot' voor het minder leuke: drink in de warmte veel meer dan gewoonlijk - de snelste manier om je overdaad aan kalium kwijt te raken is wat vaker naar het toilet...
Sterkte daar!
Arend -
16 November 2012 - 23:53
Marjo:
Lieve Hennie,
Neem je rust. We denken elke dag aan je en bidden dat je je snel weer helemaal beter voelt.
groetjes van ons,
Henny en Marjo
-
17 November 2012 - 19:54
Sabine:
Het is alweer weekend. Net las ik je laatste twee berichten pas. In zo'n paar dagen had je alweer heel wat te verwerken aan leuke en minder leuke gebeurtenissen. Jij bedankt voor het delen daarvan met ons! We hopen dat je inmiddels weer hersteld bent. Hier in Nederland zijn ook veel mensen niet zo fit, maar dat ligt meer aan de griepvirus die hier rond waait; dat is wel wat anders dan teveel kalium.
Het zou mooi zijn als ze die akelige borden gewoon gauw vergeten. Je moet er toch niet aan denken om daarmee te moeten lopen...
Het nieuwe gebouw ziet er nu al mooi en veelbelovend uit. Wat een heerlijk vooruitzicht hè, dat je dan zelf over stromend water kunt beschikken.
Lieve Hennie, we hopen dat het lekkere eten je ook weer zal smaken en wensen je een goed, rustig en 'duizelvrij' weekend toe .Lieve groeten van ons beiden uit een alweer donker Lemmer (bijna 20.00 uur.) -
20 November 2012 - 17:59
Jo Van Heerde :
Hallo Henny
We zijn weer thuis ,wat ervaring zeg .
prachtig wat een mooi land ,maar wel veel tegenstrijdigheden
maar ik had het niet willen missen onbeschrijfelijk
wat een indruk heeft dat op ons gehad .
maar het is hier nu koud hoor .
Hoe gaat nu met je doe wel voorzichtig aan .
groetjes jo van heerde
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
