Praatjes die er toe doen!

Als aan het einde van de middag de meisjes van de opleiding klaar zijn, ga ik nog weleens even bij ze zitten voor een praatje. Vanmiddag heb ik de doos met borduurzijde bij me om op kleur te sorteren en in plastic zakjes te doen. Violet helpt een handje. Ze is één van de (gezonde) meisjes die van buitenaf hier twee of drie jaar een opleiding doen. Ze is een ongehuwde moeder en heeft een dochtertje van een paar jaar.
We hebben verschillende gesprekjes gehad. Over het geloof maar ook over sex. “Is het waar dat je van de pil ziek kunt worden? Krijg je dan geen kinderen met een handicap? Hoe is dat bij jullie in Nederland? Van de kerk mogen we geen condooms gebruiken, zijn die safe? “ Zij vraagt me het hemd van mijn lijf en een stelletje anderen luisteren geïnteresseerd mee.
Nog maar één keer heb ik de avondsluiting kunnen doen. De donderdagen waren we meestal naar Kisumu en te laat thuis. De dinsdagavonden bleven over, soms was er geen licht, een andere keer moesten ze zang voorbereiden voor de zaterdagavonddienst, maar deze gesprekjes in het avondzonnetje vergoeden veel. Bij de avondsluiting is het moeilijk hen aan het praten te krijgen, hier gaat het spontaan en is daardoor extra waardevol.
Vorige week kwam Dorothy terug. Haar eerste vraag was “Heb je het boekje ook meegebracht?” Vorig jaar had ik op de valreep een boekje van Desmond Tutu gekocht “Made for goodness!” Ze was erg geïnteresseerd en ‘k had beloofd het mee te brengen als ik terug kwam. Gelukkig was ik het niet vergeten.
Sabina is 22 jaar maar als je haar ziet lopen met haar vergroeide lijfje lijkt ze wel een oud vrouwtje. Ze is erg op haar zelf en je ziet haar zelden lachen. Op een middag komt ze naar me toe. “Ik zou zo graag wat meer van de computer leren, een echte cursus is te duur, maar omdat het hier in het vakkenpakket zit, ben ik nu hier.” ‘k Beloof haar om er met Edwin over te praten. Ze is een snelle leerlinge en mogelijk kan hij haar na mijn vertrek verder helpen. Ze is er blij mee en eindelijk breekt er een lachje door!
Esther is een bescheiden nieuw meisje. Ze mist een been en heeft een prothese die draagt ze bijna nooit. Het bewegen gaat haar gemakkelijker af zonder.
Met hen en de anderen besluiten we om een avondsluiting te wijden aan sexualiteit. Wat eigenlijk centraal staat is, “Jij bent verantwoordelijk voor je eigen leven, neem je eigen beslissingen en je lijf is van jou!” Ze kunnen heerlijk lachen om de voorbeelden die ik aanhaal en nu maar hopen dat er iets van blijft hangen. Ongewenst zwanger raken gebeurt hier veel teveel. Door mooie praatjes, loze beloften of stille dwang zijn het afgelopen jaar twee computerstudentjes van St. Martin zwanger geraakt. De “vader” ? ? ? ? ?