Vertrouwenspersoon
Door: Hennie
Blijf op de hoogte en volg Hennie
22 November 2013 | Ghana, Kledjo
“s Morgens kwart over zeven staan Beth en ik de kinderen uit te zwaaien.
Maar voor iedereen in de bus zit, dat heeft heel wat voeten in de aarde. Sommigen zijn nog maar net met hun pap begonnen en slikken nog snel een paar monden vol weg en dan… op een holletje naar de bus. Een ander bedenkt nog dat ie een boek heeft vergeten en springt de bus weer uit om het te halen En Jonathan moet eerst nog een plas.. Ach het zijn vaak dezelfden, de rest zit al uit het raampje te roepen “ Beth, Hennie, see you this afternoon!” en het liefst willen ze nog even een hand of een high five.
Op een morgen komt moeder Vivian schreeuwend met haar rietje aangerend. Beth en ik kijken elkaar aan en halen de schouders op. Wat is er loos? Dat wordt snel duidelijk. Ze klimt schreeuwend de bus in en veel kinderen krijgen een gevoelige tik, ze hebben hun haren niet gekamd!
Met de kleine jongens (4 tot 12jr) heb ik een speciale band. Waarschijnlijk doordat ik hen altijd in bescherming nam tegen de groten.
Op een avond wordt ik dan ook hartelijk ontvangen op de kleine jongenszaal, praten willen ze! Atsu komt aangerend met een stoel alsof ik de koningin zelf ben. Dan steken ze fluisterend van wal. “Juliët heeft het vaak op hen voorzien en gaat dan als een razende tekeer. Niet alleen het rietje maar ze schijnt de kinderen met het hoofd tegen de muur aan te bonken.” Ik twijfel niet aan de echtheid van het verhaal en beloof er met Beth over te praten.
Verder zijn ze bang dat Juliët de plaats in gaat nemen van Lucie. Deze angst is ongegrond en ik kan ze geruststellen dat dat niet gebeuren zal.
‘k Praat wel met Beth over hun klacht. Ze had iets dergelijks al gehoord van één van de grote jongens en binnenkort zal Pearl komen om een gesprek met Juliët te hebben die amper een woord Engels spreekt. Dit moet stoppen!
Wanneer Vivian een paar dagen weg is naar haar “man op afstand” zit het hele stel weer ’s avonds knus bij de keuken. Een houtskool vuurtje, wat mais uit het veld gehaald en lekker roosteren die hap. “Als Vivian weg is” vertrouwen zij me toe “is het een beetje feest, dan is er geen geschreeuw” ze genieten zichtbaar van hun tijdelijke vrijheid. ‘k Geniet lekker even met ze mee bij een mooie ondergaande zon en het aangename vuurtje!
Maar voor iedereen in de bus zit, dat heeft heel wat voeten in de aarde. Sommigen zijn nog maar net met hun pap begonnen en slikken nog snel een paar monden vol weg en dan… op een holletje naar de bus. Een ander bedenkt nog dat ie een boek heeft vergeten en springt de bus weer uit om het te halen En Jonathan moet eerst nog een plas.. Ach het zijn vaak dezelfden, de rest zit al uit het raampje te roepen “ Beth, Hennie, see you this afternoon!” en het liefst willen ze nog even een hand of een high five.
Op een morgen komt moeder Vivian schreeuwend met haar rietje aangerend. Beth en ik kijken elkaar aan en halen de schouders op. Wat is er loos? Dat wordt snel duidelijk. Ze klimt schreeuwend de bus in en veel kinderen krijgen een gevoelige tik, ze hebben hun haren niet gekamd!
Met de kleine jongens (4 tot 12jr) heb ik een speciale band. Waarschijnlijk doordat ik hen altijd in bescherming nam tegen de groten.
Op een avond wordt ik dan ook hartelijk ontvangen op de kleine jongenszaal, praten willen ze! Atsu komt aangerend met een stoel alsof ik de koningin zelf ben. Dan steken ze fluisterend van wal. “Juliët heeft het vaak op hen voorzien en gaat dan als een razende tekeer. Niet alleen het rietje maar ze schijnt de kinderen met het hoofd tegen de muur aan te bonken.” Ik twijfel niet aan de echtheid van het verhaal en beloof er met Beth over te praten.
Verder zijn ze bang dat Juliët de plaats in gaat nemen van Lucie. Deze angst is ongegrond en ik kan ze geruststellen dat dat niet gebeuren zal.
‘k Praat wel met Beth over hun klacht. Ze had iets dergelijks al gehoord van één van de grote jongens en binnenkort zal Pearl komen om een gesprek met Juliët te hebben die amper een woord Engels spreekt. Dit moet stoppen!
Wanneer Vivian een paar dagen weg is naar haar “man op afstand” zit het hele stel weer ’s avonds knus bij de keuken. Een houtskool vuurtje, wat mais uit het veld gehaald en lekker roosteren die hap. “Als Vivian weg is” vertrouwen zij me toe “is het een beetje feest, dan is er geen geschreeuw” ze genieten zichtbaar van hun tijdelijke vrijheid. ‘k Geniet lekker even met ze mee bij een mooie ondergaande zon en het aangename vuurtje!
-
22 November 2013 - 09:57
Riko:
Hoi Hennie,
Ik blijf het bijzonder vinden zoals jij het kan beschrijven. Ook de gevoelens.
Fijn dat jij daar weer, zo lang of kort als het duurt, op de plek bent.
Groeten, Riko -
22 November 2013 - 11:20
Duurt:
Goed van je. Maar hier in Nederland begint het wel koud te worden... -
22 November 2013 - 15:04
Tineke:
Hallo Hennie,
Met veel plezier lees ik je verslagen, soms ook met een brok in m'n keel. Ik weet dat de opvoeding in Ghana niet met die van ons is te vergelijken. Maar fijn dat jij en anderen kunnen laten zien hoe het ook kan. Veel succes met al je werk. Lieve groeten uit Arnhem -
22 November 2013 - 17:09
Jo Van Heerde:
HiHennie even een teken dat alles goed is .en ik hoop dat het jou ook goed gaat naar wat ik gelezen heb gaat het goed met je.gr jo -
23 November 2013 - 10:23
Gaatske:
Ha lieve vriendin,
Houd de moed erin en ik wens je sterkte bij het kunnen/mogen veranderen van die afschuwelijke mentaliteit van macht naar de kinders toe. Ze verdienen liefde en aandacht en ik ben blij, dat jij ze dat geeft...
Een dikke knuf van Huib en mij, voor jezelf, zodat je dat weer door kunt geven aan je vriendjes en vriendinnetjes.
Gaatske -
23 November 2013 - 10:40
Marian Van Dijk:
Fijn dat de jochies jou hierin hun vertrouwen geven en dat je er iets mee kunt. Niet a la minuut wat je zou willen maar wel iets. Dat is veel meer dan dat het anders zou zijn. Dank je.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
