Weer thuis!

Mijn laatste weekeind

Op zaterdagmorgen sta ik al vroeg de beloofde pannenkoeken te bakken. Rond tienen heeft iedereen trek want hier is het vroeg opstaan. ‘k Word met gejuich ontvangen! Een voorproefje op het afscheidsfeestje van vanavond.
De pannenkoeken gaan erin als koek, nu mijn huisje verder opruimen. Wat laat ik hier en wat moet perse mee. Nelson komt nog even langs met in zijn rugzak…? Zijn nieuwe schooluniform! Dat moet ik toch echt nog even zien. Hij heeft het nog niet gedragen want hij wil het netjes houden voor het uitje naar Nairobi. We kletsen gezellig een uurtje bij. Blij met een handvol snoepjes, wat biscuitjes en een zakcentje voor de trip neemt hij afscheid met de belofte hard te zullen studeren.
’s Middags komt Jared van de keuken. Zou ik een foto willen maken van zijn jongste zoon? En we willen jou ook graag met hem op de foto! Als de kleine is uitgeslapen komen ze langs voor een fotosessie, leuk!
Ruth komt me roepen, “we hebben klanten in de hairsaloon kom je nog even kijken?” Zo vliegt de dag om en zitten we om 5 uur in de kerk. Na de dienst houdt Ann me staande, ‘k ga voor je koken hoor! Geweldig, wat leuk!
’s Avonds hebben we de party met een soda, snoepjes en biscuitjes. Van Edward hebben we muziek en er wordt volop gedanst. Tussen de bedrijven door de finale van de UNO. Twee zondagen wonnen de meiden, helaas deze keer geen schijn van kans. We verliezen dik met 4-0. De jongens gaan dan ook helemaal uit hun dak de stemming zit er helemaal in. Tot slot krijg ik een speech van Ruth: “Hennie, we zullen je missen, wat hebben we veel gedaan en wat was het gezellig! Thank you!”
‘k Haast mij om ze te vertellen dat het wederzijds is en was. Hopelijk tot volgend jaar!

Vrijdagmorgen was ik even naar St. Martin om afscheid te nemen, het was er erg rustig. Het is sportdag vandaag en ze meeste kinderen zijn te vinden bij een naburige school. Van het hoofd Hybon en Guilbert van de administratie krijg ik de verzekering “Geen leraren meer in het computerleslokaal!.” Ze hebben hun lesje geleerd, zo hoop ik. Van hen hoor ik dat twee weeskinderen hard toe zijn aan een nieuw schooluniform en wat andere spulletjes. Voor beiden vinden we in de voorraad iets passends. Een goede besteding van de laatste shillings. De vraag naar andere kleine dingetjes zoals zeep en tandpasta speel ik door naar Pamela. Dat hebben ze hier op voorraad.
Van Jim die nog even wat te knutselen heeft bij de tank krijg ik een demonstratie hoe de automatische schakelaar werkt. Is het waterpeil laag, gaat de pomp vanzelf uit. Loopt de tank vol, gaattie draaien. Mooi systeem! Komen er geen andere donaties dan is op dit project “Water? Genoeg!” een volgende keer nog wel wat op voort te borduren.

Zondagmorgen neem ik afscheid van de kleintjes. ‘k Verwen ze lekker met snoep, biscuitjes, een armbandje en ballon. Maar het mooiste was toch wel het schminken.
Jezelf zien in een spiegeltje met mooie lijnen en kleuren op de gezicht, wat een feest! Vóór ik verder ga pakken krijg ik bezoek. Twee vrijwilligsters uit Nederland, Liza en Jolanda die stage lopen bij het ziekenhuisje aan de andere kant van de weg, komen even afscheid nemen. Zij waren de eerste enthousiaste kopers voor de opbergmandjes. In Kisumu hebben we afgelopen week de voorraad nog mooi aan kunnen vullen, de meisjes kunnen voorlopig even vooruit.

Als alles is gepakt en schoongemaakt kan ik bij Pamela komen eten. Een uurtje met veel plezier! Maandagmorgen staat zr. Ludovena al vroeg voor de deur. “We vertrekken toch maar wat eerder 7.15 is beter, de bus wacht niet! “ Precies op tijd staat alles kant en klaar buiten. Geen zuster! Jim scharrelt bij de auto rond. Hij heeft geen sleutels. Die heeft hij zaterdag aan zuster gegeven. Maar… nu kan zij de sleutels niet vinden! Het is al over half acht als de sleutels gevonden worden.
Toch zijn we ruim voor 9 uur in Kisumu. Dan is het onvermijdelijk, afscheid nemen! ‘k Krijg een warme omhelzing, “THANKS for all and the greetings to everybody!“ Nog een zwaai en dan ben ik onderweg. Onderweg naar thuis in Nederland.
Op Schiphol staat zus Annie. In de trein en tijdens de maaltijd mooi de gelegenheid om bij te kletsen. En dan? Voor het laatst onderweg. Onderweg naar mijn paleisje!