Mooi werk

De nieuwe huismoeder Foustine is een spontaan mens en heeft al veel mooi werk gedaan hier. Ze heeft allerlei groenten geplant en het maïs staat er mooi bij. Een rustige vrouw van rond de vijftig . Met haar rust heeft ze een goede invloed op de kinderen en de compound ligt er op-geruimd bij. Lucie de kokkin is met haar dochter Janet vertrokken. In Accra is meer te verdienen. Erg jammer ‘k mocht haar graag en Janet was een heerlijke kind. Het koken wordt nu door Juliet gedaan en wordt daarbij geholpen door Bless, een vrouw uit de buurt. Juliet die hier vorig jaar kwam met haar vier kinderen , leefde met haar twee jongsten op straat in Accra. Haar twee oudste kinderen werden door oma opgevangen. Vorig jaar had ze nog wat aanpassingsproblemen, nu gaat het zichtbaar goed met haar. De regelmaat en de taak die ze heeft waar ze nu ook voor betaald wordt, geven haar een stukje zelfvertrouwen. Jammer dat beide dames amper Engels spreken. Koken kunnen ze goed! Het is altijd smullen en dat maken we hen met handen en voeten en… veel plezier duidelijk !
Het is alweer vrijdagavond en ‘k zit met wat naaispullen op mijn knieën op de mat in mijn “huisje” , Gifty zit naast mij wat te knutselen met een kartonnetje en cellotape. Wat een rust! Na het avondeten moesten er waterijsjes worden gemaakt voor a.s. zondag. Een prachtig maar hectisch ritueel wat alleen plaatsvindt als ik er ben. Veertig plasticzakjes gevuld met limonade lagen te glimmen in het licht van de lamp waar tientallen kleine en grote vliegen op afkwamen. Regelmatig moest er een uit de limonade worden gevist . Daarna zingend in optocht naar de vrieskist. Dat wordt weer smikkelen zondag!
Inmiddels ben ik gestart met een “ African dress” voor twee grote jongens Mensah en Pius. Hier hebben ze het hele jaar naar uitgekeken. Nauwelijks waren we gearriveerd of ze begonnen er al over. Vorig jaar kregen vier van de acht grote jongens er al een, dit jaar zijn de andere vier aan de beurt. Ook is er al een begin gemaakt met de kimono’s. Nu geen meisjes achter de naaimachine maar jongens Etse en Vincent. Mooi te zien hoe ze vol toewijding rechte naadjes proberen te stikken en hoe trots ze dan zijn als het lukt. De kinderen op welke manier dan ook iets meegeven waar ze hun levenlang iets aan kunnen hebben is mooi werk!