Schatjes of boefjes?
Door: Hennie
Blijf op de hoogte en volg Hennie
11 December 2014 | Ghana, Kledjo
Van het plan om maandagmorgen mijn deur gesloten te houden en de laatste twee shirt te maken komt niets terecht. Al voordat de pap klaar is komen wat jongens binnen “ Goedemorgen Hennie, hoe gaat het?” Geen Engels hoor, echt in het Nederlands. Een van hen is Godsway, een heel plezierig joch. Vorige week vertelde hij dat vakantie maar niets is, hij gaat liever naar school. “ Kom maar als je iets wilt doen” had ik gezegd. Stuur hem dan nu maar eens weg, ‘k ben blij dat hij zich meldt en even later zijn ze bezig met puzzels en Tangram. Met de kleintjes doe ik een spel en binnen zit Grace achter de naaimachine. Gifty komt met Comfort, zij heeft een splinter in haar pink en die is gaan zweren. We voeren een kleine operatie uit en opgelucht gaan ze weer spelen. Wat een schatjes
Dan klinkt het…RATJES! Een paar jongens hebben ratjes ontdekt bij het maïs. Het hele stel vliegt er op af en in een mum van tijd sta ik met twee ratjes te zwaaien. Even showen aan Beth. Die vliegt in de benen, onder grote hilariteit hol ik haar achterna maar de voorsprong is te groot, ‘k geef het op. Vier ratjes is de opbrengst van vandaag, wat jammer dat we ze deze keer ivm ebola niet mogen eten, de smaak is echt goed. Twee jaar geleden hebben ze het mij laten proeven, niets mis mee! Met ebola des te meer, dus gaan ze over de muur die rond het weeshuis staat. Zondag werd na de kerkdienst voor het eerst via een affiche gewaarschuwd voor ebola. Verder hoor je er hier niets over.
Zaterdagmorgen mochten een stel jongens komen om armbandjes te maken van de uit Nederland meegenomen loom bandjes, een gezellige boel. Met lunchtijd is iedereen vertrokken. Er zijn wel erg veel elastiekjes verbruikt denk ik nog en… waar zijn alle hangertjes? ‘k Roep alle jongens die geweest zijn bij elkaar in hun slaapzaal. Nog voor ik iets zeg, geven ze elkaar al de schuld. “Keep quiet” brul ik er boven uit. “Wie heeft de hangertjes meegenomen?” Een van hen tilt uiteindelijk een matras op en ja hoor, hangertjes, sluitinkjes en twee zakjes met elastiekjes. Vier boefjes melden zich en bieden hun excuses aan, voor wat het waard is…
Want… de volgende morgen vertelt een van de kinderen onderweg naar de kerk dat de jongens nog meer hebben meegenomen en het ergens hebben verstopt. Na kerktijd neem ik een van de oudste boefjes onderhanden. “ Waar zijn de andere zakjes? “ “ Eh… verstopt in een boom.” “Dan zorg je nu dat alles hier terugkomt.” Even later staat hij voor de deur met nog maar liefst zeven zakjes. “Is dit echt alles?” vraag ik streng. Hij gaat nog maar eens kijken en ja hoor… er komt nog meer boven water. Wat jammer, ze hoeven maar te kikken en je helpt ze overal mee en nu dit! Enfin ieder jaar gebeurd er wel eens wat. Wie enorm teleurgesteld is, is Beth. Een van de boefjes is haar oogappeltje. Hem heeft ze op het oog als toekomstig leidertje als de groten straks naar een boardingschool moeten. Haar dagelijkse Bijbelstudie met de kinderen, het iedere week uit het hoofd leren van een tekst, bidstonden enz. enz. maken van deze kinderen nog geen engeltjes. Schatjes zijn het wel die af en toe de verleiding niet kunnen weerstaan en… het boefje uithangen.
Dan klinkt het…RATJES! Een paar jongens hebben ratjes ontdekt bij het maïs. Het hele stel vliegt er op af en in een mum van tijd sta ik met twee ratjes te zwaaien. Even showen aan Beth. Die vliegt in de benen, onder grote hilariteit hol ik haar achterna maar de voorsprong is te groot, ‘k geef het op. Vier ratjes is de opbrengst van vandaag, wat jammer dat we ze deze keer ivm ebola niet mogen eten, de smaak is echt goed. Twee jaar geleden hebben ze het mij laten proeven, niets mis mee! Met ebola des te meer, dus gaan ze over de muur die rond het weeshuis staat. Zondag werd na de kerkdienst voor het eerst via een affiche gewaarschuwd voor ebola. Verder hoor je er hier niets over.
Zaterdagmorgen mochten een stel jongens komen om armbandjes te maken van de uit Nederland meegenomen loom bandjes, een gezellige boel. Met lunchtijd is iedereen vertrokken. Er zijn wel erg veel elastiekjes verbruikt denk ik nog en… waar zijn alle hangertjes? ‘k Roep alle jongens die geweest zijn bij elkaar in hun slaapzaal. Nog voor ik iets zeg, geven ze elkaar al de schuld. “Keep quiet” brul ik er boven uit. “Wie heeft de hangertjes meegenomen?” Een van hen tilt uiteindelijk een matras op en ja hoor, hangertjes, sluitinkjes en twee zakjes met elastiekjes. Vier boefjes melden zich en bieden hun excuses aan, voor wat het waard is…
Want… de volgende morgen vertelt een van de kinderen onderweg naar de kerk dat de jongens nog meer hebben meegenomen en het ergens hebben verstopt. Na kerktijd neem ik een van de oudste boefjes onderhanden. “ Waar zijn de andere zakjes? “ “ Eh… verstopt in een boom.” “Dan zorg je nu dat alles hier terugkomt.” Even later staat hij voor de deur met nog maar liefst zeven zakjes. “Is dit echt alles?” vraag ik streng. Hij gaat nog maar eens kijken en ja hoor… er komt nog meer boven water. Wat jammer, ze hoeven maar te kikken en je helpt ze overal mee en nu dit! Enfin ieder jaar gebeurd er wel eens wat. Wie enorm teleurgesteld is, is Beth. Een van de boefjes is haar oogappeltje. Hem heeft ze op het oog als toekomstig leidertje als de groten straks naar een boardingschool moeten. Haar dagelijkse Bijbelstudie met de kinderen, het iedere week uit het hoofd leren van een tekst, bidstonden enz. enz. maken van deze kinderen nog geen engeltjes. Schatjes zijn het wel die af en toe de verleiding niet kunnen weerstaan en… het boefje uithangen.
-
11 December 2014 - 23:49
Daniel Nugter:
Zit in iedere jongen niet een klein boefje? Ik denk het soms wel.
-
12 December 2014 - 16:19
Riko Douma:
Jij maakt toch ook van alles mee.
Het is helaas niet altijd rozegeur en maneschijn.
Fijn dat er veel mooie dingen en momenten zijn.
Hartelijke groeten, Riko -
13 December 2014 - 14:57
Leen:
Dit verhaaltje herinnert mij aan lang vervlogen tijden.Ik ben daarmee in een keer zo'n 70 jaar jonger.
-
16 December 2014 - 20:10
Gaatske:
Heel herkenbaar. Schaar aan een kettinkje om de nek en nog weg, foetsie. Maar in ruil voor een oude schaar en een flink standje teruggekregen. Wat bleek: Oma hield van handwerken maar had geen schaar. Nou, dan steel je er 1 van de weefsters in dat geval. Boefjes hebben spanning nodig, he.
Hou je haaks,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
