De operatiekamer
Door: Hennie
Blijf op de hoogte en volg Hennie
21 Maart 2015 | Kenia, Kisumu
Voor het eerst dit jaar zijn er operaties op het centrum. Dinsdag kwamen veel moeders en sommige vaders met hun kind voor een plastische ingreep. De meesten voor een tweede of derde ingreep vanwege een hazenlip. Een enkeling voor correctie van een vergroeiing vanwege een brandwond.
De orthopedische operaties worden steeds meer in de vakantieperiodes gepland. In de regel zijn dit wat oudere kinderen en zo missen zij het minst van de school. Voor mij wel jammer want dat zijn wat mij betreft de meest spectaculaire ingrepen.
De hectiek rond het vlechten van de mandjes en placemats laat ik even los om een kijkje te nemen in de operatiekamer. Een jochie is net klaar. De volgende patiënt kan ik helemaal volgen. De eerste operatie vijf maanden geleden aan de hazenlip is redelijk goed geslaagd en aan de buitenkant lijkt het al een stuk beter. Maar wanneer de chirurg het mondje open doet, is er nog veel te doen. Toch kunstig om in zo’n klein kindermondje de juiste handelingen te verrichten. Geboeid sta ik een paar uur te kijken tot de laatste van die dag klaar is. Een jochie van bijna zes met een vergroeide pink veroorzaakt door een brandwond. Zo te zien is hij ooit met zijn hand in het vuur gevallen. Open vuurtjes om op te koken is hier nog een algemeen straatbeeld. Gevolg; veel brandwonden! Dit ventje is een kanjer. Hij geeft geen kik, kijkt om zich heen en neemt alles in hem op. Zonder moeite krijgen ze hem in slaap, dat was bij het vorige patientje wel anders. Met drie man sterk werd het meisje in bedwang gehouden, tot ze uiteindelijk haar verzet staakte en onder zeil was.
De volgende dag komt er een kindje waarvan ik mij afvraag is het een jongetje of een meisje? Het heeft een mini piemeltje en geen vagina. Het blijkt een meisje te zijn . Een complexe operatie waar ik geen foto’s van heb willen nemen. Een langdurige ingreep. Het meisje ligt helemaal open van onderen en ik realiseer mij wat een pijn ze zal hebben na afloop. De chirurg is een vakman en weet een doorgang te maken zodat ze later eventueel gewoon kinderen kan krijgen. Wat een kunstwerk!
Na deze operatie houd ik het voor gezien. Thuis liggen nog mandjes om afgewerkt te worden. ‘k Wil het meeste klaar hebben, zodat ik volgende week niet zo druk ben. Deze week was verder aardig relaxed. Vanwege de sportdagen hoefde ik niet naar St. Martin voor de computerlessen en dat kwam mij erg goed uit. Vandaag is mijn vrije dag en dat is maar goed ook. Mijn handen zijn pijnlijk van al het vlechtwerk alsof ik een paar dagen in mijn tuin aan het wroeten ben geweest. Maar… hiep hoi… mijn koffer zit vol opbergmandjes en placemats en in mijn reistas zitten twaalf kant en klare boodschappenmandjes waarvan de meeste bestemd zijn voor de verkoop via Bondo Kids. Die klus is geklaard! Volgende week nog een laatste volle week voor wat leuke ontspannen dingetjes en op 2 april hoop ik weer gezond en wel te landen op Schiphol.
De orthopedische operaties worden steeds meer in de vakantieperiodes gepland. In de regel zijn dit wat oudere kinderen en zo missen zij het minst van de school. Voor mij wel jammer want dat zijn wat mij betreft de meest spectaculaire ingrepen.
De hectiek rond het vlechten van de mandjes en placemats laat ik even los om een kijkje te nemen in de operatiekamer. Een jochie is net klaar. De volgende patiënt kan ik helemaal volgen. De eerste operatie vijf maanden geleden aan de hazenlip is redelijk goed geslaagd en aan de buitenkant lijkt het al een stuk beter. Maar wanneer de chirurg het mondje open doet, is er nog veel te doen. Toch kunstig om in zo’n klein kindermondje de juiste handelingen te verrichten. Geboeid sta ik een paar uur te kijken tot de laatste van die dag klaar is. Een jochie van bijna zes met een vergroeide pink veroorzaakt door een brandwond. Zo te zien is hij ooit met zijn hand in het vuur gevallen. Open vuurtjes om op te koken is hier nog een algemeen straatbeeld. Gevolg; veel brandwonden! Dit ventje is een kanjer. Hij geeft geen kik, kijkt om zich heen en neemt alles in hem op. Zonder moeite krijgen ze hem in slaap, dat was bij het vorige patientje wel anders. Met drie man sterk werd het meisje in bedwang gehouden, tot ze uiteindelijk haar verzet staakte en onder zeil was.
De volgende dag komt er een kindje waarvan ik mij afvraag is het een jongetje of een meisje? Het heeft een mini piemeltje en geen vagina. Het blijkt een meisje te zijn . Een complexe operatie waar ik geen foto’s van heb willen nemen. Een langdurige ingreep. Het meisje ligt helemaal open van onderen en ik realiseer mij wat een pijn ze zal hebben na afloop. De chirurg is een vakman en weet een doorgang te maken zodat ze later eventueel gewoon kinderen kan krijgen. Wat een kunstwerk!
Na deze operatie houd ik het voor gezien. Thuis liggen nog mandjes om afgewerkt te worden. ‘k Wil het meeste klaar hebben, zodat ik volgende week niet zo druk ben. Deze week was verder aardig relaxed. Vanwege de sportdagen hoefde ik niet naar St. Martin voor de computerlessen en dat kwam mij erg goed uit. Vandaag is mijn vrije dag en dat is maar goed ook. Mijn handen zijn pijnlijk van al het vlechtwerk alsof ik een paar dagen in mijn tuin aan het wroeten ben geweest. Maar… hiep hoi… mijn koffer zit vol opbergmandjes en placemats en in mijn reistas zitten twaalf kant en klare boodschappenmandjes waarvan de meeste bestemd zijn voor de verkoop via Bondo Kids. Die klus is geklaard! Volgende week nog een laatste volle week voor wat leuke ontspannen dingetjes en op 2 april hoop ik weer gezond en wel te landen op Schiphol.
-
21 Maart 2015 - 10:55
Gaatske:
Lieve verpleegster,
Je mag van mij best solliciteren bij Isala! Je schrikt nergens meer van.
Wat heerlijk voor de kids om op te gaan voor herstel, acceptatie in de community.
Afscheid komt er weer aan, neem ze in je hart met je mee! Knuf
Gaatske -
21 Maart 2015 - 17:24
Jose Nikkels:
Jee Hennie wat een verslag.
Geweldig en wat mooi om dit mee te maken, dat je dit mocht fotograferen?
Maar je bent weer een ervaring rijker.
Nog een fijne week.
En een goede reis terug, Gr van uit een nat Terwolde -
21 Maart 2015 - 17:43
Leen:
De operatie ploeg is dus weer geweest lees ik in je verhaal Hennie.Is daar ook DR Mengiste bij.Want dat zou de man zijn die gespecialiseerd is in het opereren van hazemonden en overige chirurgische bekwaamheden.IK begrijp dat je Afrika wel heel stevige lessen in geduld beoefenen krijgt.Is er nog verschil mat Chana?Tot over een paar weken. Gr.van Els en mij.
-
21 Maart 2015 - 22:52
Christiana:
Hen, ik vind je een Kanjer -
22 Maart 2015 - 12:48
Adry Bouta:
Hoi Hennie. Bizonder dat ook deze operatie wordt uitgevoerd, zeer ingrijpend. Na alles wat je gedaan, gezien en meegemaakt hebt, is is goed afscheid nemen, ook al zal je dit allemaal gäan missen. Goede reis en wij zien elkaar hopelijk binnen niet al te lange tijd. Liefs Adry -
23 Maart 2015 - 13:45
:
Je maakt er wat mee! Wat een verhalen. Mooi om weer te lezen.
Een goede laatste week gewenst! -
24 Maart 2015 - 21:26
Ineke Rop:
Hoi Hennie,
Nog een fijne laatste week toegewenst.
En.... top alles wat je deed en de mooie verslagen.
-
28 Maart 2015 - 12:24
Jannetta:
Hoi meid, wat maak jij wat mee zeg. ik lees iedere week weer spannende berichten.
Wat fijn om dit allemaal mee te maken en je hulp te kunnen bieden. Je ziet op de foto's zulke stralende mensen. Zij zijn zo blij met alles wat ze krijgen. kunnen we hier nog veel van leren.
Geniet nog lekker van je laatste week en een fijne /goede terugreis
gr. Arie en Jannetta.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
