Hoog bezoek

Tijdens mijn siësta is een dikke auto is gearriveerd. Achter het stuur hangt de chauffeur te slapen. Fayxstine zit met een paar heren in de diningroom. Een uurtje na hun vertrek arriveert Pearl uit Accra. Ze is al op de hoogte van het bezoek.Het waren Inspecteurs van de afdeling Maatschappelijkwerk. Zij zouden de volgende dag komen, maar hadden nu alvast een verrassingbezoek gebracht. Er schijnt een ‘big problem’ te zijn. Pearl is laaiend en Fayxstine moet het ontgelden. De anders niet op haar mondje gevallen Fayxstine staat geïntimideerd te luisteren naar het verbale geweld van Pearl. De compound van het weeshuis is afgekeurd vanwege het gras dat te hoog groeit, Fayxstine had ervoor moeten zorgen dat de jongens het kort zouden houden ivm slangen. ’s Avonds komen de heren weer en opnieuw zitten ze nu met Pearl erbij uren in de diningroom.

De volgende morgen vertelt Pearl dat de heren na het bestuderen van de lijst met kinderen, van mening zijn dat twee jongens binnenkort weg moeten omdat ze 18 jaar zijn. Het gaat om Pius en Thomas. Hun drieling broer Sebastiaan is vorig jaar al vertrokken naar de Secondaryschool, Pius en Thomas hebben een leerachterstand. De plannen van Beth om de kinderen vanuit House of Hope een opleiding te geven is dus helemaal getorpedeerd. Jammer, het was een mooi streven.
Nu komt ook een extra moeilijkheid om de hoek kijken. Zolang de kinderen hier zijn willen de sponsors in Amerika wel geven, maar zodra de kinderen naar hun familie moeten, is er minder toezicht en haken de sponsors sneller af, ook al omdat het schoolgeld voor vervolgopleidingen behoorlijk meer is. ‘k Ben benieuwt naar Beth’s reactie. Zij arriveert aan het eind van de week.

’s Avonds krijgen ook de kinderen een donderpreek van Pearl. “Geen eten in de slaapzalen, eten doe je in de dining en jullie schoolboeken kosten geld daar moeten jullie veel zuiniger mee omgaan”. Het zou beter zijn als ze Fayxstine en Juliet zou instrueren dat zij beiden daar de hand aanhouden en consequent zijn. Dit gaat niet werken, dit is energie verspilling. Erg mooi vond ik dat ze tot slot de grote meisjes oproept om Esther wat te helpen bij haar huiswerk. Dit is net wat ze nodig heeft, geweldig!!
Ik ga maar eens een kijkje nemen bij Lucy, de vorige kookster van House of Hope. Onderweg komt Alex mij met een uitgestoken hand tegemoet “Finished school!” is het eerste wat hij zegt. Alex is een jongen uit het dorp met het syndroom van Down, Corrie en ik kwamen hem regelmatig tegen als hij naar de speciale school ging. “Foto?” vraagt hij, ‘k heb gelukkig mijn camera mee en nog voordat ik hem heb opgediept uit mijn tas, staat hij in het gelid.
Voor Lucy ben ik hoog bezoek. Ze heeft net een winkeltje geopend en het ruikt nog nieuw naar de verf. Leuk, ze heeft wat spulletjes die ik anders in Hohoe koop, nu kan ik haar een beetje steunen. We kletsen wat bij en met een zak snoepjes en plastic zakjes voor ijsjes keer ik weer huiswaarts om de laatste hand te leggen aan de dresses voor de meiden.

Zondag waterballonnenfeest. De kleintjes konden niet wachten tot mijn laatste zondag. Na de lunch worden de ballonnen gevuld en rond 4 uur beginnen we. Niet alleen de kleintjes hebben plezier, de groten doen ook graag en fanatiek mee. Prikje de ballon stuk en krijg je een plens water cadeau. Heerlijk verfrissend!