Nederland-Nairobi-Nyabondo
Door: Hennie
Blijf op de hoogte en volg Hennie
14 Januari 2016 | Ghana, Hohoe
En dan loop je zo maar weer zonder jas door Nairobi te banjeren alsof je er niet weg bent geweest. Veel is er te zien, maar o wee wat moet je uitkijken waar je je voeten zet. Geen stoep ligt vlak. Ik maak mijn wandelingetje naar het busstation van Easy Coach dat vanwege de strenge controle bekend staat als veilig. Busstations zijn een gewild doelwit voor terroristen hier. Overal wordt scherp gecontroleerd ook bij de winkels.
Een prima verandering van de laatste jaren zijn de stoplichten voor de voetgangers. De eerste jaren wurmde je jezelf tussen de auto’s door. Nu is het beter maar het blijft uitkijken geblazen. De meeste Kenianen zijn ‘kleurenblind’.
Wat erg opvalt en naar mijn idee redelijk nieuw is, zijn de prachtig opgeschilderde bussen. Of het ze veiliger maakt? ‘k Stap voor de zekerheid toch maar in de saaie bus van Easy Coach.
De nachtvlucht verliep soepel, ‘k had verwacht dat alle gebeurtenissen van de afgelopen 8 weken de revue zouden passeren maar dat viel mee. De slaap had de overhand en ‘k kon soms lekker even wegdutten.
Bij mijn vaste hotel in Nairobi staan altijd een serie taxi’s. Jonge knullen die gelijk op je afkomen “Taxi? Safari? Waar gaat u heen?” Een oudere chauffeur ziet mij en zwaait vriendelijk, hij heeft mij herkent van de vorige keren en ‘k roep hem toe “Morgenochtend 8 uur”. ‘k Krijg een brede grijns, de jonkies hebben het nakijken, ‘k gun hem het ritje met z’n gammele car. De volgende morgen staat hij precies op tijd voor de deur.
Tijdens de rit naar Ahero flitst niet alleen het landschap aan mij voorbij maar nu ook de acht weken in Nederland. Het was een hectische periode. Eerst de weken aan het werk bij Karin in Utrecht, druk maar vooral ook erg gezellig. Daarna de afnemende gezondheid van ma die na de Kerst een dramatisch verloop vertoonde. Ach en jullie kennen inmiddels de feiten. Zaterdag hebben we haar begraven en alle vier mochten we ons steentje bij dragen in de dienst, wat erg fijn was! Centraal stonden Ps. 121, die ma nog kort na de Kerst citeerde en haar dienstbaarheid. Haar leven was helpen en geven. ’k Ben ontzettend blij dat ik deze periode thuis was!
Alsnog wil ik bij deze iedereen van harte bedanken voor de blijk van meeleven. Veel bezoekjes, mail en telefoontjes die ik had willen doen/beantwoorden zijn door dit gebeuren erbij ingeschoten, mijn excuses. In april hoop ik alles in te halen.
Onderweg krijgen we motorpech. Een uur later komt een nieuwe bus, alles wordt overgeheveld en… we rijden weer. In Ahero is het opnieuw een uur wachten, nu op de auto van het centrum. Ach het is altijd hetzelfde liedje, in al die jaren is het maar 1 of 2 keer voorgevallen dat ze op tijd waren. Regelmatig heb ik aanspraak van nieuwsgierige mannen en de tijd vliegt om. Een jongeman maakt een babbeltje en vraagt of hij kan helpen. “Nee, dankje ik wordt zo gehaald” Dan wil hij een zegen, ‘k geef hem een hand en wens hem God’s zegen toe. “Dank u, maar ik wil ook graag uw zegen!” Okay, de zegen van een blanke is heel wat waard haha… ! ‘k Druk opnieuw zijn hand en geef hem God’s en de mijne. Enig zo iets! Dit gebeurt je alleen in Afrika.
Op het centrum word ik met open armen en stralende gezichten van groot en klein ontvangen. “Highly welcome!” Net als in Nederland is het meeleven met het overlijden van ma erg groot. Van iedereen krijg ik een woordje terwijl de kinderen van het personeel met de achtergebleven tassen lopen te zeulen. De jongste van twee die vorig jaar nog bang voor mij was, houdt mijn hand vast en loopt parmantig naast me te dribbelen. Als ik iedereen heb gehad, roept Beatrice, hoofd van de keuken, mij. Ze heeft een heerlijke rijstschotel met tilapia gemaakt en ‘k mag het niet koud laten worden.
De rest van de avond en ook de volgende dag ben ik druk met uitpakken en alles een plekje te geven. Het is de laatste dag voor Maurice, hij heeft zijn brei-opleiding erop zitten, zijn krukken zijn gerepareerd en morgen vertrekt hij voorgoed. Op zijn vraag of ik ’s avonds kom om UNO te spelen kan ik geen nee zeggen. Zelf speelt hij niet mee, maar er is altijd wel een snoepje te scoren.
Nyabondo, ‘k heb weer helemaal mijn plekje ingenomen!
-
14 Januari 2016 - 19:29
Leen Keur:
Ik wens je het aller beste voor de voorliggende periode,veel heil en zegen dus voor jezelf en allen waar je mee samen bent.Groeten van ons beiden.
-
14 Januari 2016 - 22:14
Christiana:
Hen, ik wens je een heerlijke tijd en ik weet geen beter plekje om de hectiek van de Hollandse weken te verwerken dan momenteel in Nairobi. Ik hoop dat je alle goede, mooie waardevolle momenten vast kunt houden en dat de pijn van het verlies, kan bezinken.
Wij gaan hier weer genieten van heerlijke reisverhalen.
Liefs -
16 Januari 2016 - 19:21
Hannie Schippers:
Dag Hennie, je bent weer een nieuwe fase in je leven begonnen. Een hele goede tijd wens ik jou met al je vrienden daar. Hartelijke groeten van Hannie S. -
17 Januari 2016 - 20:34
Mini:
Fijn dat je weer goed op je bestemming aan gekomen bent. Een hele goede tijd daar gewenst en we volgen je via je berichtjes. Groetjes van ons -
20 Januari 2016 - 23:35
Jo Van Heerde:
Hallo b uuf we wensen je een hele fijne tijd ondanks de drukke tijd die je hebt gehad en de spanningen hopen dat je daar wat kan ontspannen op je plek en de liefde die je geeft en ontvangt .gr van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
