Operaties

Tijdens het boodschappen doen in Kisumu gaan we op bezoek bij Maurice, een medewerker van St. Martin. Hij werd op de dancing road aangereden door een piki piki. Zijn voet is behoorlijk beschadigd en operatief moesten er twee pinnen geplaatst worden. Een heftige ingreep maar hij kan weer lachen. Wie deze operatie van 800 euro heeft betaald? Ik vermoed de zusters!

Dinsdag zijn hier de operaties van start gegaan. Amref Flying Doctors doen deze maand plastische ingrepen. Het guesthouse gerealiseerd door Bondo Kids en wat vorig jaar bijna klaar was, is nu het nieuwe onderkomen voor dit team. De buitenkant is af en geschilderd. Ook de benedenverdieping is klaar met een eetzaal en een aantal eenpersoonskamers allemaal voorzien van toilet en douche, erg mooi(geen tijd gehad voor foto’s). De bovenverdieping moet nog steeds afgemaakt worden. Waarom het stil ligt? Er zijn waarschijnlijk urgentere zaken (klaslokalen St. Martin?) en het team heeft nu toch een goed onderkomen? Dus… waarom zou je je druk maken? Het komt allemaal wel een keer klaar! Voor ons als westerlingen een mentaliteit die soms moeilijk te volgen is.

De operaties zijn hoofdzakelijk het herstellen van brandwonden en hazenlipjes. Dr. Odiwuor, operatieassistente Christa en de anesthesist Patrick zijn oude bekenden voor mij en dat maakt het extra leuk om eens een kijkje te nemen in de operatiekamer. ‘s Middags neem ik vrij van de handwerkles, er staan wat operaties gepland die ik graag wil zien en om een handje te helpen bij het dichtknopen van de steriele jassen, het aangeven van hechtdraad en soms een kleintje in bedwang houden die bang is voor de prik.
Als ik kom kijken ligt een jongetje Dennis, geholpen aan een hazenlipje op de uitslaapkamer, te klein en te mager voor zijn vijf maanden. Terwijl ik mij hult in operatiekleding, hoofddoek en mondkap wordt Dennis halsoverkop weer naar de OK gebracht met een hartstilstand. De stemming is bedrukt als ik binnenkom en het reanimeren is in volle gang. Bijna een uur lang wordt geprobeerd het leven van het ventje te redden. Tevergeefs! De verslagenheid is groot bij iedereen. Christa doet uiteindelijk in bijzijn van Pamela en mij het slecht nieuws gesprek. Gelaten laat de moeder alles over haar heenkomen, het verdriet zal later een uitweg vinden thuis en bij de begrafenis. Terwijl de moeder de familie op de hoogte brengt en vervoer wordt geregeld zodat ze niet met het lijkje de matatu in hoeft, ligt Dennis gewikkeld in een laken een paar uur op een brancard, een trieste dag.

Ook woensdag- en donderdagmiddag ben ik weer gehuld in operatiekleding. Ernstige brandwonden veroorzaken verklevingen en een aantal zijn best heel heftig, ook om te zien hoe het voor zover mogelijk verholpen wordt. Zo wordt van een meisje met ernstige brandwonden aan haar benen een voetje losgemaakt, van het andere voetje is niets over. Wat moet dit kind een helse pijnen hebben gehad en ook nu na zo’n ingrijpende ingreep!
Hetzelfde gebeurd bij een joch van 14 jaar. Drie jaar geleden in het vuur gevallen. Zijn hand verkleefd aan zijn onderarm. Nu heeft hij weer een hand. Tijdrovende operaties maar wat een mooi werk heeft deze chirurg met z’n team. Iedereen gaat ‘mooier’ naar huis!

Prachtig wat hier op allerlei vlakken gebeurd!