Een druk weekeind en…
Door: Hennie
Blijf op de hoogte en volg Hennie
28 November 2014 | Ghana, Kledjo
Vorige week vrijdag was ik twee keer in Hohoe, eerst om Corrie uit te zwaaien en ’s middags met twee meisjes om op de markt wat stofjes uit te zoeken. Tijdens de rit met de taxi valt er een flinke bui, wanneer we dichtbij de stoffenkraam uitstappen is het gelukkig zo goed als droog! De meisjes vinden al snel iets moois en in Kledjo lopen we de laatste kilometer naar huis. Daar worden de stofjes enthousiast geshowd en bewonderd. Het maken van de ijsjes voor zondag schiet er helemaal bij in. Dat doen we dan de morgen maar.
De volgende dag staan we al voor zeven uur bij de keuken. Helpende handen genoeg. Nu snel de plastic zakjes met limonade de vriezer in en hopen dat ze voor zondagmiddag bevroren zijn. Nou mooi niet… ’s nachts valt de stroom weer eens uit. Jammer maar op maandag smaken ze ook goed.
Na het ijsjes maken lig ik midden in mijn kamer op de knieën patronen te tekenen op de gekochte stofjes. Wat jongens spelen UNO, kleintjes knippen restantjes in kleine snippers , anderen komen vragen om stoepkrijt of cellotape en ...? Esther zit warempel achter de naaimachine een oud schooluniform te repareren en een paar meisjes vermaken zich met de poppen gekregen van Mina. Een huiselijk tafereeltje. Aan het einde van de middag hangen vier rokken pasklaar. Dan komt Gifty binnen. “Hennie je had beloofd dat je de mijne het eerst zou doen.” Oh help… helemaal vergeten. Zij was de laatste die via lootjes een keus mocht maken, en ‘k had beloofd dat de laatste het eerst genaaid zou worden. Belofte maakt schuld. Zondagmorgen lig ik om half zeven al weer op mijn knieën. Nog voor kerktijd kan ze passen en zwiert ze als een kind zo blij alvast een beetje rond.
Pearl uit Accra is dit weekeind hier. ‘s Middags worden wat kleintjes met akelige wondjes op hun benen onder handen genomen. Ze krijsen alles aan elkaar en moeten vaak door meerdere handen vast gehouden worden als de wondjes schoongemaakt worden. Een pijnlijk maar noodzakelijk gebeuren. Wordt dit niet gedaan kan het bot worden aangetast en kan het zelfs leiden tot amputatie. In Kenia heb ik dit van dichtbij meegemaakt, op het laatste nippertje kon amputatie voorkomen worden door het bot af te schrapen. Ondertussen test Senyo, die dokter wil worden, kinderen met koorts op malaria. Een drup bloed in een apparaatje, wat druppels uit een flesje en 10 minuten later heb je de uitslag. Een streepje negatief, twee streepjes positief. Drie kinderen moeten aan de medicijnen. Het is hoogtijd voor de nieuwe muskietennetten.
Akpene komt binnenstuiven “Hennie we go to church now” .’k Heb net goed en wel mijn rijstepap op. Is het niet een beetje vroeg? Even later zijn we op weg. Bij het kerkje, wat niet meer is dan een stel palen met een golfplaten dak, zitten nog maar twee vrouwen en een jongen leeft zich uit achter het drumstel. De banken en de stoelen zijn nog leeg, maar als de leiding arriveert begint de dienst gewoon en langzaam druppelen de mensen binnen. Sinds een paar weken komt hier een nieuwe pastor. De ene zondag hier, de andere zondag is hij in een naburige gemeente. Hij preekt zowel in Ewe als het Engels en ‘k kan hem redelijk volgen. “Herstel van relaties” is de kern vandaag. Door gebed en excuses maak je ruimte, kom je in de vrijheid. Net als bij de wondjes kan het soms een pijnlijke maar noodzakelijke aangelegenheid zijn. Iedereen is anders en juist daardoor kun je elkaar prachtig aanvullen. Na afloop is er gelegenheid voor vragen. Hier wordt door aardig wat mensen, soms met een vrolijke noot, op ingegaan. Van mij krijgt hij een bedankje; een opbouwende morgen waar ik oprecht blij van wordt.
De volgende dag staan we al voor zeven uur bij de keuken. Helpende handen genoeg. Nu snel de plastic zakjes met limonade de vriezer in en hopen dat ze voor zondagmiddag bevroren zijn. Nou mooi niet… ’s nachts valt de stroom weer eens uit. Jammer maar op maandag smaken ze ook goed.
Na het ijsjes maken lig ik midden in mijn kamer op de knieën patronen te tekenen op de gekochte stofjes. Wat jongens spelen UNO, kleintjes knippen restantjes in kleine snippers , anderen komen vragen om stoepkrijt of cellotape en ...? Esther zit warempel achter de naaimachine een oud schooluniform te repareren en een paar meisjes vermaken zich met de poppen gekregen van Mina. Een huiselijk tafereeltje. Aan het einde van de middag hangen vier rokken pasklaar. Dan komt Gifty binnen. “Hennie je had beloofd dat je de mijne het eerst zou doen.” Oh help… helemaal vergeten. Zij was de laatste die via lootjes een keus mocht maken, en ‘k had beloofd dat de laatste het eerst genaaid zou worden. Belofte maakt schuld. Zondagmorgen lig ik om half zeven al weer op mijn knieën. Nog voor kerktijd kan ze passen en zwiert ze als een kind zo blij alvast een beetje rond.
Pearl uit Accra is dit weekeind hier. ‘s Middags worden wat kleintjes met akelige wondjes op hun benen onder handen genomen. Ze krijsen alles aan elkaar en moeten vaak door meerdere handen vast gehouden worden als de wondjes schoongemaakt worden. Een pijnlijk maar noodzakelijk gebeuren. Wordt dit niet gedaan kan het bot worden aangetast en kan het zelfs leiden tot amputatie. In Kenia heb ik dit van dichtbij meegemaakt, op het laatste nippertje kon amputatie voorkomen worden door het bot af te schrapen. Ondertussen test Senyo, die dokter wil worden, kinderen met koorts op malaria. Een drup bloed in een apparaatje, wat druppels uit een flesje en 10 minuten later heb je de uitslag. Een streepje negatief, twee streepjes positief. Drie kinderen moeten aan de medicijnen. Het is hoogtijd voor de nieuwe muskietennetten.
Akpene komt binnenstuiven “Hennie we go to church now” .’k Heb net goed en wel mijn rijstepap op. Is het niet een beetje vroeg? Even later zijn we op weg. Bij het kerkje, wat niet meer is dan een stel palen met een golfplaten dak, zitten nog maar twee vrouwen en een jongen leeft zich uit achter het drumstel. De banken en de stoelen zijn nog leeg, maar als de leiding arriveert begint de dienst gewoon en langzaam druppelen de mensen binnen. Sinds een paar weken komt hier een nieuwe pastor. De ene zondag hier, de andere zondag is hij in een naburige gemeente. Hij preekt zowel in Ewe als het Engels en ‘k kan hem redelijk volgen. “Herstel van relaties” is de kern vandaag. Door gebed en excuses maak je ruimte, kom je in de vrijheid. Net als bij de wondjes kan het soms een pijnlijke maar noodzakelijke aangelegenheid zijn. Iedereen is anders en juist daardoor kun je elkaar prachtig aanvullen. Na afloop is er gelegenheid voor vragen. Hier wordt door aardig wat mensen, soms met een vrolijke noot, op ingegaan. Van mij krijgt hij een bedankje; een opbouwende morgen waar ik oprecht blij van wordt.
-
30 November 2014 - 21:32
Gerrit:
Hoi Hennie, mooie foto's.
Zeg Etse hartelijk dank voor de kimono, hij is goed gelukt en past me goed.
Zou je mij nog een stukje van de stof mee kunnen nemen voor een zak er op ?
Hartelijke groeten, Gerrit. -
01 December 2014 - 12:57
Leneke:
Hoi Hennie, Lees al jou verhalen maar ik had nog niet gereageerd. Het zijn weer bijzondere weken voor jou en voor de kinderen. De kleding vliegt uit de naaimachine, de kinderen spelen bij jou met alles wat los en vast zit. Iedereen doet een beroep op jou, hoe gaat het toch als je er niet bent. Gisteren Corrie weer gezien in de samenkomst, fijn dat jullie samen een hand en een voet zijn geweest voor elkaar en met elkaar. Het verhaal van het hondje Tosca is ook prachtig. Nog een fijne decembermaand en geniet van het leven. Liefs Leneke -
03 December 2014 - 13:55
Elly Aling:
Ha Hennie,
Wat een belevenissen allemaal weer. Van het éne probleem naar het andere. Gelukkig ook heel leuke problemen én voorgevallen. Je hart zal zo nu en dan best overlopen van al het schrijnende wat in de wereld plaatsvindt. Gelukkig ben je heel optimistisch van aard en zie je toch ook altijd oplossingen.
Ook al is dit allemaal tijdelijk maar je b e n t er wél voor het volkje wat zo aan de andere kant van de samenleving staat.
Je bent al weer een tijdje daar en wellicht ook binnenkort weer koffer(s) pakken voor reis naar Nederland?
We worden vast heel goed hiervan door je op de hoogte gehouden.
Ik ga morgen per trein weer naar Parijs. Henk is al ruim een week geleden daar naar toe gegaan. Beiden hadden we activiteiten, zowel daar als hier.
Wens je alle goeds toe; er staat hier een snerpende koude wind maar dat wil je vast niet horen.
Dag hoor, lieve groet en alle goeds toegewenst.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
