Een feestje te vieren...
Door: Hennie
Blijf op de hoogte en volg Hennie
30 Oktober 2017 | Ghana, Kledjo
Allereerst iedereen hartelijk dank voor alle lieve en goede wensen, hartverwarmend! Speciale dank aan broer Arend voor het meedenken bij de aankoop van een nieuw laptopje. Een rib uit m'n lijf maar de komende jaren kan ik weer onbezorgd mijn ervaringen delen.
Ook de ontvangst bij de luchthaven in Accra was letterlijk en figuurlijk warm te noemen. Pearl had al een poosje staan wachten. Mijn vlucht was vertraagd en kwam tegelijk aan met andere. Lange rijen bij de douane en lang wachten op de koffers. Eenmaal in de auto krijg ik een update van Pearl over House of Hope. Een nieuwe kokkin, de schoonmaaksters Pauline en Monica zijn weg. Hier moeten nieuwe voor komen enz. Rijdend door donker Accra passeert alles de revue. Hoe ze de weg weet mag Joost weten. Hier geen nette straten en wijken , het contrast met de Nederlandse steden is groot!
Op donderdagmorgen sta ik dankzij zus Annie en haar man Arie al vroeg op station Zuid. Voor onze begrippen is het met 13 gr. zacht, toch sta ik te bibberen op het altijd winderige station. Door mijn hoofd gaat het liedje;
Ga met God en Hij zal met je zijn,
gaan met jou op al je wegen,
met zijn kracht en met zijn zegen,
ga met God en Hij zal met je zijn.
Het zal de hele dag in mijn hoofd blijven hangen. Op station Lelystad stap ik over op de intercity naar Schiphol. 'k Heb geluk, 'k sta vlak voor de deuren maar 2x 23 kilo heb je er niet zomaar in. Terwijl een rits mannen instapt sta ik te martelen. Uiteindelijk klamp ik iemand aan. Een donker getint meisje achter mij ontfermt zich over mijn reistas. Hé hé 'k zit…. donker en verlicht Nederland trekt zich aan mij voorbij. Onderweg naar donker Afrika waar het om 5 uur al licht wordt, heerlijk!
Op Schiphol moet ik het opnieuw hebben van twee behulpzame buitenlandse meisjes. Natuurlijk ben ik veel te vroeg. Een dame met een hoofddoek leegt de vuilnisbakken. Bij een plaats waar rolstoelers hulp kunnen krijgen is het rustig. Volgens de wacht mag ik daar eigenlijk niet zitten maar een “oude dame” kan hij niet wegsturen en hij lacht zijn hagelwitte tanden bloot. Zijn vriendelijkheid doet me denken aan de Ghanezen, “Are you from Ghana?” vraag ik. “Oh no, from Nigeria” “Haha… friendly people!” Weer die witte tanden!
Na een prima nacht in een guesthouse dichtbij Pearl's huis zitten we de volgende morgen bij het ontbijt nog door te praten over het wel en wee van House of Hope. Goed en betrouwbaar personeel krijgen én houden is verschrikkelijk moeilijk. Vaak ontstaan er onderlinge conflicten, is er jaloezie of ze nemen dingen mee. Na veel teleurstellingen is het soms moeilijk om door te gaan, vertelt ze. Zelf hebben ze het goed met hun drie dochters en dat gunt ze van harte alle kansarme kinderen hier, ze moeten naar school, dat is wat haar drijft!
Dan wordt het tijd voor de trotro en ruim 4 uur later stap ik uit bij Kledjo. Nauwelijks zijn de tassen eruit of Lucie de vroegere kokkin van HoH die bij de weg woont vliegt me om de nek. “You are welcome!” Nu nog een stukje met de taxi en even later rennen de kinderen van House of Hope op mij af Hennie, Hennie... !Heerlijk weer thuis! De groten komen later uit school en komen allemaal met een brede grijns naar mijn kamer. De meisjes mogen de rollen snoep alvast in een trommeltje doen en niet veel later proberen ze al een nieuw spelletje uit. Om zes uur lopen we zingend de trap af want hun favoriete vervolgserie komt op de tv.
Dan start opeens de motor van de gloednieuwe schoolbus en rent iedereen naar buiten. Als ik ook een kijkje ga nemen zitten alle kinderen in de bus te glunderen. 'k Krijg een ere plaats voorin, Ebenneazer is de chauffeur. Uit volle borst “ Aramsamsam Aramsamsam… “ zingend rijden we rondjes over de compound. We maken er een feestje van en dat mag wat de ons betreft doorgaan tot 31 december!
Ook de ontvangst bij de luchthaven in Accra was letterlijk en figuurlijk warm te noemen. Pearl had al een poosje staan wachten. Mijn vlucht was vertraagd en kwam tegelijk aan met andere. Lange rijen bij de douane en lang wachten op de koffers. Eenmaal in de auto krijg ik een update van Pearl over House of Hope. Een nieuwe kokkin, de schoonmaaksters Pauline en Monica zijn weg. Hier moeten nieuwe voor komen enz. Rijdend door donker Accra passeert alles de revue. Hoe ze de weg weet mag Joost weten. Hier geen nette straten en wijken , het contrast met de Nederlandse steden is groot!
Op donderdagmorgen sta ik dankzij zus Annie en haar man Arie al vroeg op station Zuid. Voor onze begrippen is het met 13 gr. zacht, toch sta ik te bibberen op het altijd winderige station. Door mijn hoofd gaat het liedje;
Ga met God en Hij zal met je zijn,
gaan met jou op al je wegen,
met zijn kracht en met zijn zegen,
ga met God en Hij zal met je zijn.
Het zal de hele dag in mijn hoofd blijven hangen. Op station Lelystad stap ik over op de intercity naar Schiphol. 'k Heb geluk, 'k sta vlak voor de deuren maar 2x 23 kilo heb je er niet zomaar in. Terwijl een rits mannen instapt sta ik te martelen. Uiteindelijk klamp ik iemand aan. Een donker getint meisje achter mij ontfermt zich over mijn reistas. Hé hé 'k zit…. donker en verlicht Nederland trekt zich aan mij voorbij. Onderweg naar donker Afrika waar het om 5 uur al licht wordt, heerlijk!
Op Schiphol moet ik het opnieuw hebben van twee behulpzame buitenlandse meisjes. Natuurlijk ben ik veel te vroeg. Een dame met een hoofddoek leegt de vuilnisbakken. Bij een plaats waar rolstoelers hulp kunnen krijgen is het rustig. Volgens de wacht mag ik daar eigenlijk niet zitten maar een “oude dame” kan hij niet wegsturen en hij lacht zijn hagelwitte tanden bloot. Zijn vriendelijkheid doet me denken aan de Ghanezen, “Are you from Ghana?” vraag ik. “Oh no, from Nigeria” “Haha… friendly people!” Weer die witte tanden!
Na een prima nacht in een guesthouse dichtbij Pearl's huis zitten we de volgende morgen bij het ontbijt nog door te praten over het wel en wee van House of Hope. Goed en betrouwbaar personeel krijgen én houden is verschrikkelijk moeilijk. Vaak ontstaan er onderlinge conflicten, is er jaloezie of ze nemen dingen mee. Na veel teleurstellingen is het soms moeilijk om door te gaan, vertelt ze. Zelf hebben ze het goed met hun drie dochters en dat gunt ze van harte alle kansarme kinderen hier, ze moeten naar school, dat is wat haar drijft!
Dan wordt het tijd voor de trotro en ruim 4 uur later stap ik uit bij Kledjo. Nauwelijks zijn de tassen eruit of Lucie de vroegere kokkin van HoH die bij de weg woont vliegt me om de nek. “You are welcome!” Nu nog een stukje met de taxi en even later rennen de kinderen van House of Hope op mij af Hennie, Hennie... !Heerlijk weer thuis! De groten komen later uit school en komen allemaal met een brede grijns naar mijn kamer. De meisjes mogen de rollen snoep alvast in een trommeltje doen en niet veel later proberen ze al een nieuw spelletje uit. Om zes uur lopen we zingend de trap af want hun favoriete vervolgserie komt op de tv.
Dan start opeens de motor van de gloednieuwe schoolbus en rent iedereen naar buiten. Als ik ook een kijkje ga nemen zitten alle kinderen in de bus te glunderen. 'k Krijg een ere plaats voorin, Ebenneazer is de chauffeur. Uit volle borst “ Aramsamsam Aramsamsam… “ zingend rijden we rondjes over de compound. We maken er een feestje van en dat mag wat de ons betreft doorgaan tot 31 december!
-
30 Oktober 2017 - 14:10
Jo Van Heerde :
Ja hoor ik hoor het al weer helemaal thuis ,heel fijn dat je goed bent overgekomen .maar nu heb je over dat versje geschreven nou ik geloof dat je het daar nog wel erg veel steun nodig hebt .heel veel plezier daar gr jo -
30 Oktober 2017 - 14:21
Mini:
Hallo Henny fijn om te lezen dat je goed bent aangekomen.. wij wensen je daar een fijne tijd. Groetjes . -
30 Oktober 2017 - 14:29
Gaatske:
Welcome in your second life.....
Liefs van ons en een hele goede tijd samen daar.
-
30 Oktober 2017 - 16:29
Ab En Nellie Timmerman:
Hoi Hennie fijn dat je weer op je plekkie bent, en dat alles goed is gegaan.
Fijne tijd daar. lieve groet -
30 Oktober 2017 - 18:41
Corrie:
Ha Hennie
wat bekend om dat allemaal weer te zien. Alsof ik weer terug ben. Dus in gedachten leef ik mee.
Allemaal een hugh en heel veel mooie dingen de komende tijd! -
30 Oktober 2017 - 18:55
Anneke:
Dag Hennie,
Ik zal je vanavond afmelden op de 'bijbelclub'! Een hele goede tijd gewenst! (en... je kunt natuurlijk gewoon blijven lezen:)) -
05 November 2017 - 16:43
HANNIE SCHIPPERS:
DAG HENNIE,EEN HARTELIJKE GROET VAN ONS.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
