Het grote omschakelen...

Goedemorgen allemaal, hier dan mijn 1e verslagje uit het Nyabondo Revalidatie Centrum, veel lees plezier!

Zaterdagmorgen 11 uur; Na een nachtrust van meer dan 10 uur is de bagage uitgepakt en heeft alles een plekje gekregen in mijn Nyabondo huisje.Met de piki piki driver heb ik een deal 50 heen, 50 terug en 50 voor het wachten bij de supermarkt.

Even later sjezen we de berg af naar Sondu om wat vergeten dingetjes kopen plus een voorraadje water en yoghurt.

Een uurtje later ben ik terug en zet de yoghurt in de koelkast die het niet doet. Dat de elektriciteit vannacht was uitgevallen merkte ik vanmorgen toen ik thee wilde zetten. Jammer, dan maar water uit de 20 ltr fles die bij aankomst in mijn keukentje stond. Het water voor de (af)was en douche haal ik normaal gesproken uit de kraan maar daar kwam gisteren niets uit. Naast het toilet stond een emmer water om te spoelen. Bij de pomp haal ik wat voor in de keuken. Water een levensnoodzaak!

Voor het 'douchen' maak ik 's avonds wat water warm en even later sta ik met mijn voeten in een grote bak met lauw water mij af te spoelen met een plastic bekertje.

's Nachts moet ik naar het toilet en tref een zwembad aan, uit de douchekop die ik uit had geprobeerd en blijkbaar niet goed dichtgedraaid stroomt water, het afvoerputje werkt blijkbaar niet al te best, nog een geluk dat het niet over de drempel kwam. Na 24 uur weet je weer dat je in Afrika zit.

Ondanks de primitievere toestanden hier kan ik gelukkig genieten van alles! Fijn alles op z'n plek in mijn huisje en weinig huishoudelijke rompslomp haha… 't is heerlijk om hier weer te zijn, het warme spontane welkom van de kinderen en mensen vrijdag was hartverwarmend. Aardappelen, tomaten, uien, water en eieren in mijn keukentje en door één van de koks werd een warme maaltijd gebracht, sjapati's, wittekool en een stoofpotje vlees, dat het vlees taai is, vol zenen en botjes zit neem ik voor lief. Hier zijn ze er gek op, je moet iets te kauwen hebben, maar met mijn gebit is het hard werken ahum… het smaakt prima en 'k eet weer lekker op z'n Afrikaans met… de vingers!

Aan het einde van de middag naar het naailokaal om wat kleren te strijken, het is daar zo heerlijk koel dat mijn hele garderobe een strijkbeurt krijgt, wel een beetje lastig strijken op een tafel, maar ook dat went.

Op Nairobi Airport maakte ik kennis met twee oudere heren. Onze bagage liet erg lang op zich wachten. Nood verbindt haha… Zij moesten ook door naar Kisumu waar ze een project hebben om weduwen te ondersteunen. Door het lange wachten gaan ze ws hun vlucht missen, de mijne was gelukkig met opzet een uur later gepland. Aangekomen in Kisumu zie ik de heren tot mijn verrassing in de aankomsthal zitten, ze konden toch nog mee. “Tja het wachten is nu op onze vriend maar dat kan zoals gewoonlijk nog wel even duren!” vertellen ze met toch iets van ergernis. “Tja…'k weet er alles van, voorlopig zit ik hier ook nog wel even!” laat ik ze weten.

Wachten heb ik hier wel geleerd, of misschien moet ik ook zeggen; dat ik het stipt op tijd zijn heb AFgeleerd, althans… hier! Wanneer ik mij omdraai om een blik te werpen op de parkeerplaats staat Jim de chauffeur van het centrum voor mijn neus, surprise! Dit is werkelijk nog nooit gebeurt, lachend val ik in Jim's armen, neem vrolijk afscheid van de heren en wens ze sterkte! Onderweg hoor ik dat Jim dezelfde dag nog een vrouwengroep van de kerk naar Nakuru moet brengen voor een regionale nacht van gebed, vandaar!

Vanmiddag was ik met de meisjes van de opleiding wat aan het dollen, opeens springen ze op en rennen weg .Help… ze waren de kerk vergeten. 'k Trek snel een ander shirtje aan en voeg me in de kerk bij hen. De preek? Je bent het Licht der wereld, handel ernaar! Het komt me bekend voor. Leef, Wees, Ontvang Licht. Mooi!

Vandaag nog een rustig dagje, hier en daar een praatje, de kleintjes verwennen met een toffee en op het marktje wat sinaasappels halen. Maandag met Edwin, die altijd zorgt dat ik kan bellen en mailen, naar Kisumu wat spulletjes halen voor zijn business en dan gezellig wat eten. Hij praat mij dan altijd bij met wat er op het centrum alzo heeft afgespeeld het afgelopen jaar.

De dagen daarna aan het werk, 'k heb in zin in. Het omschakelen gaat soepeltjes , al is de warmte van bijna 30 graden wel even wennen. Warme groetjes Hennie