Tot slot “Uitnodigingen”

Terwijl de vocational zich klaarmaakt voor mijn afscheidspartijtje met de ontknoping van de UNO-strijd, zit ik bij de zusters gebakken aardappeltjes en kip te eten. Vanmiddag viel de stroom uit en ‘k bel aan bij de convent om te vragen of de generator vanavond aan mag, want een party zonder muziek is geen party! ‘k Word uitgenodigd binnen te komen en ‘k krijg zowaar een rondleiding. Voor het eerst in negen jaar! “Ja de generator mag aan en eet je vanavond met ons mee? Je houdt van chips en kip, isn’t it?” Het smaakt heerlijk, maar… ‘k zit op hete kolen. Met een “It was delicieus!” neem ik afscheid. Op naar de party! Een groot succes met de jongens als trotse winnaars van de UNO competitie. Hun motto; Men Are Champions (MAC) was succesvol tot grote teleurstelling van de meiden. Het is nu 2 – 2, volgend jaar een nieuwe kans! Edwin was DJ en had goede muziek waar leuk op gedanst kon worden. De traditionele soda’s, lolly’s en een brok cake vielen in de smaak en ook dit jaar was er natuurlijk weer een verloting van wat spulletjes. Al met al een avond vol plezier!

Zondagmiddag met Dennis op stap. We bezoeken de familie van een vroeger schoolmaatje. ‘k Sprak Naomi, de moeder, afgelopen week en ‘k vertelde dat Dennis zou komen. “Oh dan komen jullie toch? Dennis weet de weg!” De twee oudste jongens Innocent (vriend van Dennis) en David studeren, John van acht jaar was + één jaar toen ik er voor het laatst was en hij moest toen niets van de mzungu hebben. Nu is het een leuk knulletje. Daarna kregen ze nog twee meisjes, de oudste draagt mijn naam. Erg leuk om er weer eens te zijn en natuurlijk staat er een maaltijd klaar. Na de lunch gaan we met Clion op stap, hij wil ons graag zijn bedrijfje in Sondu laten zien. Verhuur van partytenten, geluidsboxen, stoelen enz. Een heerlijke wandeling en je waant je op wandelvakantie. Smalle paadjes en prachtige uitzichten!

De dames van het centrum worden uitgenodigd voor een (verlate) Internationale Vrouwendag, die in de operatieweek viel. De keuken draait overuren, eerst ter ere van mijn aflopende aanwezigheid een lunch voor de mannen, die blij zijn met een pen en een soda, daarna de dames. Voor hen een tafel vol snuisterijen van armbandjes, tasjes en tafelkleedjes. Altijd een hoogtepunt! Bij gebrek aan muziek wordt er na de maaltijd enthousiast gezongen en gedanst. ‘k Hoor in een liedje mijn naam en ‘k vraag wat ze zingen. “We danken God dat je weer bij ons was! “ Hartverwarmend! Tot slot word ik namens de school en het centrum verrast met een mooie lap stof, een omslagdoek en een sjaal. Echt te gek!

Jim heeft hard gewerkt aan het watersysteem en nodigt me uit om te komen kijken. Het is gelukt! De verbindingen zijn gemaakt, twee tanks zijn voorzien van een kraan evenals het aanrecht buiten, wat ook nog een mooie overkapping kreeg. Perfect!

Judy heeft nog steeds geen uitslag, het schijnt naar Nairobi te zijn opgestuurd. Het duurt mij allemaal te lang, maar ja… it’s Africa! Op de valreep nog een minpuntje! Gisteren ging ik een kijkje nemen in de workshop om te zien hoe het er voorstond met de prothese en brace voor Dennis. Beiden niet klaar! ‘k Kan veel geduld opbrengen maar dit …! ‘k Reageer mijn teleurstelling af door mijn keukentje te gaan boenen. De blije gezichten van de meisjes en jongens bij het uitdelen van de tasjes die we maakten, brengen me weer in een goed humeur. Wicliff heeft een tas vol mutsen gemaakt, hij straalt! In de vakantie kan hij zijn business starten. De kleintjes nog een lolly, nog een avond UNO met de boys, straks bij Pamela eten, het is genieten tot het laatst!

Omdat Dennis in de wijde omgeving van ‘zijn school’ pampletten heeft opgehangen met de uitnodiging om donderdag naar de outreach te komen, wil ik erg graag mee en vandaar dat gisteravond alles al gepakt stond. Er kwamen zo’n veertig mensen opdagen met veel loopproblemen. (zie foto’s)
Al met al een gezellige afscheidsweek! Wanneer het op afscheid nemen aankomt besef je hoeveel je voor elkaar hebt betekend. Dat geldt voor mij, maar zeker ook voor de jongelui, elke dag hoor ik meerdere keren “I will miss you” Lieve mensen ook van jullie neem ik voorlopig weer afscheid. Een aantal zal in binnenkort ontmoeten, anderen horen ws in oktober weer van mij. Het ga jullie goed! Fijn dat ik jullie als lezers van ‘waarbenjij’ deelgenoot kon maken van mijn ervaringen de afgelopen vijf maanden. Hartelijk dank voor jullie meeleven en steun! Veel is er gebeurd en veel is dankzij jullie hulp tot stand gebracht! Fantastisch! Er is zo weinig nodig om de kinderen en mensen in Afrika blij te maken. Vaak zeggen ze hier “May God bless you!” Dat Hij dat al heeft gedaan dmv van hun stralende gezichten en dankbaarheid snappen ze maar half. ’n Laatste warme groet vanuit mijn geliefde Nyabondo, Hennie ( morgen vertrek ik hier en hoop zaterdagmiddag weer thuis te zijn.)