Plastische chirurgie

Op St. Martin is de keuken klaar! Prachtig! Het enige dissonant is nu de vloer, die viel niet op in de oude keuken, nu wel door zijn lelijkheid. Misschien iets voor het volgend jaar? Jim is deze week gestart met de leidingen van de twee watertanks, volgende week is dat ook klaar. Zo zie je, alles komt goed… op Afrikaanse tijd
Hier zijn Amref Flying Doctors weer volop aan het werk. Plastisch chirurg Peter en zijn team zijn van 7 uur ’s morgens tot na 7 uur ’s avonds druk met ruim 24 patiënten. Hoofdzakelijk hazenlipjes en correcties van brandwonden. Drie middagen kon ik een paar uurtjes vrij maken. Vanmiddag was de heftigste. Een jochie had blijkbaar hete thee over zijn bovenbenen gekregen. Gevolg; verkleving van de bovenbenen. Die foto’s plaats ik niet omdat ik ze niet geschikt vind voor internet. Veel akelige wonden en vergroeiingen, maar wat mooi dat er iets aan gedaan kan worden. Kinderen, een enkele volwassene, ze gaan allemaal “mooier” naar huis! (zie foto’s)

Op een middag zie ik tot mijn verrassing Judy op de lijst staan. Als een trotse prinses zit ze, toch wel een beetje nerveus, te wachten op de dingen die komen gaan. Fijn dat ik erbij kan zijn! Er wordt een stukje uit haar borst gehaald en dat zal in Kisumu verder worden onderzocht. Na afloop vraag ik Peter wat hij er van vindt. Hij verwacht dat het kanker is maar nog niet in een vergevorderd stadium en denkt dat het na een chemokuur en eventuele bestralingen goed kan komen. We kletsen over de gezondheidszorg in Nederland en hier, tot Imma komt melden dat de volgende patiënte klaar ligt. Een verkleving van de arm, omdat ik een paar uur geleden een zelfde soort operatie heb gezien, houd ik het voor gezien.
Judy’s moeder zal worden opgespoord zodat zij de verantwoordelijkheid zal hebben voor de verdere nasleep van Judy’s behandeling. Voor de mensen van het centrum is het onmogelijk om dit voor hun rekening te nemen.

De patiënten slapen meestal één nacht op de ziekenzaal van het ziekenhuisje, als alles goed gaat verkassen ze naar een grote zaal waar de ouders met hun kinderen wachten tot ze geholpen worden. Na de operatie komen ze hier weer terug en slapen moeder en kind in één bed tot ze naar huis kunnen. Vóór ik UNO ga spelen met de jongens wip ik nog even bij Judy langs, ze is nog erg slaperig maar heeft wel in de gaten dat ik het ben. Een knuffel en ‘k beloof de volgende morgen weer te komen. Met een tevreden gezichtje slaapt ze weer verder, die dappere Judy toch! We hopen en bidden dat alles goed komt! ’n Pracht mens die ik alle goeds toewens!

Nelson verrast me met een bezoekje. De staking op de universiteit is over en als dank voor alles heeft hij een houtsnijwerkje voor me gekocht. Prachtig verpakt in een grote doos met de greetings from grandma! ’n Fijne knul! Maandag beginnen zijn lessen weer.
Ook Jerian komt langs voor haar beugels, een doortastende tante die negen jaar geleden al wist dat ze iets van maatschappelijk werk wilde doen en…? Vorig jaar is ze aan de opleiding begonnen. Om blij van te worden!