In de lappenmand

Dat het twee drukke weken zouden worden tot de Pasen wist ik. De keuken uitbreken, nieuwe plaatsen met alle werkzaamheden daaromheen enz. Dat ik in het ziekenhuis zou belanden met vermoeden van malaria en/of buiktyfus was niet ingecalculeerd. Na anderhalve dag Isala (thuis wordt de keuken gemonteerd haha…) zijn deze twee zaken zo goed als uitgesloten. Een vreemd virus? De koorts en de gekke uitslag blijven en ‘k moet geduld opbrengen tot woensdagmiddag,
Inmiddels woensdagavond en niets wijzer. Er is iets aan de hand maar men weet niet wat. ’n Beetje boos ben ik omdat het leveronderzoek en HIV had men voor het gemak maar even laten zitten. Opnieuw bloedprikken en vrijdag na veel aandrang van dochter Karin toch een echo van de lever. Afwachten maar weer, want de arts gaat volgende week op vakantie en het is onzeker wanneer ik de uitslagen krijg. Het lijkt Afrika wel geduld… geduld….maar… er wordt wel goed naar gekeken. En hopelijk verdwijnt de koorts binnenkort!

Nu nog even Kenia kort;
Judy heeft inderdaad borstkanker, haar borst zou geamputeerd moeten worden en vervolgens chemo. Familie is getraceerd maar van medewerking is tot op heden geen sprake. (geld gebrek?)
‘k Heb sister Ludovena aangeboden om de kosten van de verzekering (uit het potje van Rose) op me te nemen als dit helpt om de behandeling te starten. ‘k Wacht op een tegenberichtje.

Dennis zijn prothese en brace zijn nog steeds niet klaar.

De jongen met de klompvoet is wel even op het centrum geweest voor de operaties van start gingen maar is weer vertrokken omdat een familielid was overleden en hij bij de begrafenis wilde zijn. Misschien in augustus?
Amref Flying Doctors zijn in heel Afrika gestopt met orthopedische operaties. Ontzettend jammer en dit heeft grote gevolgen voor mensen met lichamelijke afwijkingen. Waar moeten ze nu heen voor gespecialiseerde hulp? Voorlopig heeft de R.K. kerk uit Kisumu aangeboden om het centrum te helpen en de kosten van zo’n operatieweek incl. het inhuren van de artsen en verpleegkundigen voor zijn rekening te nemen. Geen kleinigheid en hoe gaat dit op lange termijn? De hulp die ouders en kinderen kregen in het verleden is geen vanzelfsprekendheid meer. Als je dan met eigen ogen hebt gezien hoeveel gehandicapte kinderen/mensen er zijn die verstoken zijn van elke hulp is dit wel heel schrijnend.

Rest mij jullie allen een fijne zomer toe te wensen, Liefs Hennie

PS ‘k Heb mijn nieuwe telef.nr. aan een serie mensen doorgemaild vanmorgen, heb je hem niet gekregen en wil je hem hebben via de mail stuur ik hem toe.