'n Praatjesmaakster…

Dat was ik de afgelopen week een beetje, in positieve zin hoor. Het revalidatiecentrum is net een dorp, iedereen kent iedereen. Er worden heel wat handen geschud en praatjes gemaakt en daar doe ik vrolijk aan mee. De eerste is Edwin in zijn winkeltje/ kantoortje. Hij helpt met het internet, maar wat meer is, bij hem kan ik altijd terecht. We zijn dan ook deze week samen een dag naar Kisumu geweest. Voor Edwin met z'n twee verlamde benen in de beugels een hele onderneming. Eerst met de piki piki naar Sondu en daar met veel moeite de matatu in. Eenmaal in Kisumu is de tuctuc een prima vervoersmiddel. Na de boodschappen nemen we tijdens de lunch uitgebreid de tijd om bij te praten. Hele gesprekken, altijd fijn en erg waardevol!

Naast de drie groepen waar housemothers voor een aantal meervoudig en soms ernstig gehandicapte kinderen zorgen, is hier een opleiding voor lichamelijk gehandicapte jongens en meisjes die soms ook zwakbegaafd zijn. Zij kunnen een opleiding naaien, breien met de machine, schoenmaker of kapster volgen. Met deze groep trek ik het meeste op. De hele week druppelen ze binnen en hun enthousiasme bij het weerzien is ontroerend! Twee avonden in de week hebben ze 'prayers' , er wordt gezongen, gebeden en tot slot mag ik een praatje houden. Hier ga ik alleen op dinsdagavond heen. 'k Houd het kort; God houdt van ons en dat mogen we diep tot ons door laten dringen! Het maakt een gelukkig mens van je!
Ook bij de ochtendwijding van het personeel mag ik nav een bijbelgedeelte een praatje houden, niet gemakkelijk, wel mooi om te doen.

In de fysio ruimtes wordt door therapeuten massage en advies gegeven aan ouders die hier met hun gehandicapte kinderen komen. Zij mogen hier een aantal weken verblijven terwijl de kinderen geobserveerd worden. Zo'n groep slaapt op een slaapzaal en voor eten wordt gezorgd. In de workshop worden beugels, protheses en andere hulpmiddelen gemaakt, vorig jaar gaf ik daar een uitgebreid verslag van. Deze week kreeg Jerry voor het eerst beugels, eens zal hij er mee kunnen lopen, op dit moment is het alleen maar pijnlijk. Vorig jaar zou een brace voor Dennis worden gemaakt, deze kwam niet op tijd klaar en toen hij klaar was, kwam Dennis niet opdagen hoor ik nu. 'k Zal proberen contact op te nemen! De kippenkoopman staat weer bij de afdaling naar Sondu en wijst trots op een jongen in schooluniform “My son!”
Charles is de huisarts hier, met hem maakte ik deze week ook een praatje en liet hem een dikke puist op mijn been zien. In Ghana had ik er ook één, die genas maar 'k kreeg er twee kleinere voor terug. Nu weer een dikke op mijn onderbeen. 'k Krijg een antibioticakuur van hem en die moet het nu oplossen.

Judy vertelt dat ze eind november een chemokuur heeft gehad. De pruik staat haar goed en ze ziet er beter uit dan vorig jaar, wel ziet haar huid rond de tepel er heel naar uit. Van zuster Ludovena hoor ik later dat ze nog vijf chemokuren heeft te gaan. Deze zullen uit het potje 'Rose' worden betaald. Dankzij de mensen die indertijd iets hebben bijgedragen aan dit potje zou Judy's leven gered kunnen worden!

Deze week heb ik met bijna iedereen wel een praatje gemaakt. Bijvoorbeeld met Duncan en Victor de nieuwe hulpen in de keuken. Zij volgden een soort middelbare hotelschool, deden wat praktijk op en hebben het nu hier in de keuken naar hun zin. Toch willen zij verder! Het geld ontbreekt voor een hogere opleiding maar ze sparen en wie weet. Op het terrein is een cafetaria gebouwd, tijdens de operatieweken kunnen de gasten hier iets eten of drinken. Zij doen dan de bediening. Wel jammer van het open terrein.
'k Kreeg twee nieuwe grote overhemden mee en en 'k moest gelijk aan James de chauffeur denken. Ze zitten wat strak en 'k raad hem een weekje minder te eten haha... volgens hem komt het omdat zijn andere blouse er nog onder zit ja ja... Hoe dan ook hij is er erg blij mee!
Dit weekeind starten Edwin en ik de computerlessen op St. Martin. Volgende week zijn de meeste kinderen wel terug van vakantie en kunnen de lessen ook hier van start gaan. 'n Warme groet aan alle lezers, de komende tijd zal 'deze praatjesmaakster' weer heel veel te vertellen hebben.