Stil staan bij... - Reisverslag uit Kisumu, Kenia van Hennie Berends - WaarBenJij.nu Stil staan bij... - Reisverslag uit Kisumu, Kenia van Hennie Berends - WaarBenJij.nu

Stil staan bij...

Door: Hennie

Blijf op de hoogte en volg Hennie

19 Februari 2023 | Kenia, Kisumu

In dit verslag sta ik even stil bij een operatie, 'table banking' en het overlijden van Eunice.

De woensdag was gereserveerd voor de kleintjes, maar Emily klampt mij aan “Hennie, Antonio wordt vandaag geopereerd”. Geen kleintjes dus, op naar de operatiekamer.

Emily ken ik ook al veertien jaar. In de tijd dat ik computerlessen gaf waren Jerian en zij twee fanatieke leerlingen. Beiden werden vanuit Nederland gesponsord voor een vervolgopleiding. Jerian beet er zich in vast, zij wou en zou!!! Ze werkt nu op het centrum, Emily werd tijdens de opleiding zwanger. Ze werd geboren met onvolgroeide benen en draagt protheses. Haar zoontje Antonio is nu vijf en heeft dezelfde handicap. Mist bovendien aan zijn rechterhand twee vingertjes. Hij heeft al wat operaties gehad en nu is 'release hamstring' aan de beurt, zodat het beentje wat rechter komt te staan. Waarschijnlijk zal hij op latere leeftijd ook protheses krijgen.

Patrice de anesthesist arriveert als eerste, een oude bekende. Altijd leuk elkaar weer te zien, even later is Dr. Nyakinda er ook en omdat de auto met de operatiespullen er nog niet is, hebben we tijd voor een praatje. Al versta ik niet altijd alles, we hebben een gezellig uurtje! Als we ons hebben omgekleed is Patrice is al met Antonio bezig. Wat een dapper jochie! Hij kijkt nieuwsgierig naar alles wat er gebeurd. Dat doe ik ook tijdens de operatie en Nyakinda showt mij de hamstring wanneer hij die te pakken heeft. Na afloop zoek ik Emily op, nieuwsgierig vraagt ze hoe het ging. 'k Vertel haar dat ik me erg heb verbaasd hoe rustig Antonio alles in zich opnam, geen kik en 'k laat haar de foto's zien. Een trotse moeder! Emily heeft een ziektekostenverzekering maar heeft bij gebrek aan inkomsten die al heel lang niet kunnen betalen. Toch wordt Antonio geholpen, hoe dit dan gaat? Pro deo? Het centrum? Hoe dan ook, hij wordt wel geholpen!

Kijken bij een operatie is vermoeiend, het geplande half uurtje rust werd een uur, helemaal onder zeil. Daarna is er 'table banking'. Ook een interessant fenomeen. Een vorm van sparen. Pamela en Hellen van de administratie zijn de bankiers. Je legt een bedrag naar keuze in, je betaald daarover elke maand tien procent rente en zo heb je aan het eind van het jaar een leuk bedragje gespaard. Bij tussentijdse calamiteiten kun je een beroep doen op je spaarpotje. Is dat niet genoeg dan kun je lenen en later terugbetalen. Het werkt prima, je hoeft niet naar de bank en je bespaart reiskosten.

Iets dergelijks doen ze ook met levensmiddelen. Acht van de twaalf personen kopen van het geld wat ze die maand kunnen missen iets voor de vier anderen. Bijv. 3 kilo suiker, 3 pakken bloem en een stuk zeep. Van alle acht krijgen ze iets, soms meer, soms minder, aan het eind heb je een hele voorraad, genoeg voor de hele familie. Wel moeten ze wat ze krijgen op een ander tijdstip weer teruggeven, daar wordt heel precies een lijst van bijgehouden. Ook weer een vorm van sparen. Je moet maar op het idee komen. Altijd leuk om hier bij te zijn, voor de dames een klein feestje met een soda! De dans en zang ontbreekt maar dat doen we op de internationale vrouwendag in maart.

Gisteren ontmoette ik Thomas en Vincent 'n tweeling van negen jaar met hun oom Amos in Kisumu. Samen lekker kip en patatjes eten, daarna naar de supermarkt voor suiker, thee, rijst, bloem, zeep enz. evenals schriften en pennen voor de jongens. Een hele voorraad, voorlopig kunnen ze vooruit.

Hun alleenstaande moeder Eunice overleed met kerst 2021 aan een hersenbloeding. Eunice was verpleegster op het centrum en kreeg de eerste bloeding toen de jochies 3 jaar waren. Halfzijdig verlamd was werken niet meer mogelijk. Een vrijwilligster die goed met Eunice bevriend was, had de middelen om voor haar een huisje te bouwen en daar wonen de jochies nu samen met oom Amos die voor ze zorgt. Eunice werd, zoals hier de gewoonte is, begraven bij hun huisje en het is goed daar even heen te gaan en stil te staan bij haar graf. De vergroting van een foto die ik voor hen had meegenomen, gaat mee. Een goed samenzijn om Eunice te herdenken waar ook oma bij is. Zij was de 1e vrouw van Eunice haar vader, zijn 2e vrouw was de moeder van Eunice en Amos. Deze oma overleed in 2019 hier op het centrum terwijl ik hier was. 'k Ben toen ook op de begrafenis geweest en zodoende kende ik de familie en deze oma al. Iedereen draagt zorg voor elkaar, niemand leeft voor zichzelf. Zo zal van de vracht boodschappen ongetwijfeld ook wat naar de familie gaan, prima! 't Is fijn te weten dat de jochies zo goed worden opgevangen. Alle hulde aan Amos! De nieuwe shirtjes met lange mouw vallen zo in de smaak, dat al vallen de mussen hier bijna dood van het dak, ze gaan niet meer uit! Lieve Vincent en Thomas hopelijk tot volgend jaar! May God bless you!


  • 19 Februari 2023 - 08:26

    Atty:

    Wat een mooi verhaal weer Hennie.

    Wat kunnen wij veel van ze leren.

    je schrijft: ‘niemand leeft voor zichzelf’!

    geweldig!! Zo hoort het ook.


  • 19 Februari 2023 - 09:30

    Christiana:

    Wat prachtig dat meeleven met elkaar en wat heerlijk dat jij daar zo naadloos op aansluit, als één van hen.


  • 19 Februari 2023 - 19:22

    Klazien Wierbos:

    Hennie, zoals gewoonlijk ben ik geroerd en onder de indruk van je verslag.

    En zoals je zit te genieten van die tweeling en de patatjes...

    Heel mooi.

    Alle goeds gewenst daar, lieve groet van Klazien.


  • 20 Februari 2023 - 14:06

    Zwartkop:

    Table banking met levensmiddelen kunnen wij hier in nl ook gaan introduceren. Of noemen we dat de inzamelacties van de voedselbank. Kennen ze daar ook deelkastjes? Wat fijn dat Anthonio is geholpen. Zonder narcose? Blijkbaar gaat er in de familie van Emily een aandoening rond. “Voel” je je ondertussen al een Keniaanse?


  • 23 Februari 2023 - 09:41

    Menno Van Der Kamp:

    Menno van der Kamp

    Steeds meer kom ik er achter hoeveel goed willende mensen er op deze aarde wonen en tevreden zijn met het weinige dat ze hebben. Dat geldt voor Kenia maar ook voor Oekraine.

    Jij ervaart dat daar wel dagelijks denk ik. Ze komen niet voor niets steeds jouw hulp vragen. Immers onze Hennie kan dat wel eventjes fiksen.

    Denk ook een beetje aan jezelf!!!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Kenia, Kisumu

Hennie

vrijwilligster

Actief sinds 25 Sept. 2009
Verslag gelezen: 236
Totaal aantal bezoekers 313376

Voorgaande reizen:

10 Januari 2024 - 04 April 2024

'n Feestelijke 15e keer!

02 Februari 2023 - 18 Maart 2023

Boven verwachting....

29 Oktober 2019 - 04 April 2020

Vol verwachting....

23 Oktober 2018 - 06 April 2019

Mens en medemens

26 Oktober 2017 - 06 April 2018

Blij te kunnen gaan....

21 Oktober 2016 - 01 April 2017

Feest in Afrika

24 Oktober 2014 - 02 April 2015

Dankbaar Afrika!

16 Januari 2014 - 01 April 2014

vervolg van

16 Januari 2014 - 01 April 2014

Opnieuw vervolg önder de regenboog

Landen bezocht: