Zonnige en zorgelijke zaken!

Laat ik met de zonnige beginnen. Opeens gebeurt hier van alles. Het begon met de aanschaf van twee tanks goed voor 10.000 liter inmiddels staan ze op hun plek, vier op een rij nu, een mooi gezicht. Volgende week zal Jim de leidingen en de verbindingen aanleggen.

Deze week kreeg ik ook de prijsopgaaf voor de keuken op St. Martin. Een behoorlijk bedrag maar dankzij wat (ver)late giften en een beetje afdingen gaat het allemaal lukken. Echt te gek! Lieve mensen namens sister Ludovena, het keukenpersoneel en mij onze HARTELIJKE DANK! Boven verwachting! In Kisumu halen we liters verf, 45 dozen met tegeltjes, zakken cement en pijpen met fittingen. Een zware vracht! Nu we daar toch zijn haal ik gelijk nog wat lapjes, garen en naalden voor de vocational. De kapsalon waar Rose de kappersopleiding begeleidt kan een nieuwe haardroger en wat oefenpoppen gebruiken. Mogelijk gemaakt door een extra gift! Heel fijn!! Dankzij steun van aan aantal mensen in Nederland kon Rose vorig jaar geholpen worden aan een abces in haar keel. Het litteken is amper meer te zien en het gaat prima.

Op de terugreis leek de auto te dansen alsof we op de ‘dancing road’ reden ipv asfalt. Eén van de achterbanden kon de zwaarte niet aan en Jim besluit de band te wisselen vóór er ongelukken gebeuren. ‘k Geniet van de rit! Dankzij de regens is alles prachtig groen.

Vanmiddag nam ik een kijkje op de school en kwam Jim en sister Ludovena tegen, zij waren net wezen kijken en op mijn vraag wat ze van de tegels vond kreeg ik te horen “GEK MOOI!” ze glimt van genoegen. (erg mooi! bedoelt ze haha…) Alles gebeurt tegelijk, de muur bikken, cement er tegen aan en twee tegelzetters, ondertussen gaat het koken van de maaltijden gewoon door. Nu de verf nog en je kent de keuken niet weer!

Terug op het centrum maak ik kennis met Rob uit Nieuw Zeeland. Hij is een aantal dagen te gast in de workshop, heeft materialen voor protheses uit India bij zich en heeft met zijn organisatie als doel om overal in de derde wereld de protheses die gemiddeld zo’n 400 euro kosten goedkoper te maken. Met zijn materialen betaald men niet meer dan 150 euro en dat scheelt nogal voor de mensen hier! Drie leerlingen van de Secondary zullen zo’n prothese krijgen Nixon, Dolphine en Marcelina.
‘k Moet gelijk aan Dennis denken en ‘k vertel Rob zijn geschiedenis. “Laat hem hier komen.” is zijn reactie, maar wanneer we hem bellen, heeft hij geen geld voor transport. “Leen het!” dring ik aan “maak je over de kosten geen zorgen dat komt wel goed! Dit is een geweldige kans”. Uit het potje van Rose kan naast de jongen met de klompvoet, ook Dennis geholpen worden.

Groot is mijn opluchting als hij de volgende morgen arriveert! In de workshop wordt gelijk actie ondernomen. Ken(nedy) bekijkt de prothese van negen jaar oud, Dennis was dertien. Zijn goede been is langer geworden en… een prothese groeit niet mee, vandaar ook dat zijn knie naar binnen valt. Bovendien is de prothese volledig versleten en niet goed te repareren. Het beste zou een nieuwe zijn plus een operatie aan de knie. Het wordt een brace, een operatie ziet Dennis niet zitten, mede door het lange revalideren daarna. Rob heeft nog net voor één persoon materialen en alles gaat in een stroomversnelling. Binnen het uur is de maat genomen voor een nieuwe prothese en woensdag kan hij komen om te passen. Heftig allemaal maar wel heel bijzonder en ontzettend fijn! In een aanvullend gesprek met Rob verteld hij dat Dennis zijn prothese van zijn organisatie krijgt en dat hij wil kijken of hij hem aan een business kan helpen. Wat een geweldige ontwikkelingen! De volgende dag belt Dennis, er zijn op dat moment geen dankbaarder mensen op de wereld dan wij beiden!

Ook heftig maar minder mooi is dat Judy een flinke knobbel in haar borst heeft met rondom een behoorlijk harde plek. Ze heeft ’s nachts pijn en slaapt slecht. Het is vrijdagmiddag en te laat om naar Kisumu te gaan, bovendien is er geen auto beschikbaar. ‘k Spring op de piki piki en haal een partij pijnstillers die hier niet in voorraad zijn. Volgende week komt het AMREF team voor plastische operaties, zij kunnen eerst naar het knobbeltje kijken en daarna zullen sister Ludovena en ik wel met haar naar een ziekenhuis in Kisumu gaan. We hopen er het beste van. Judy’s moeder heeft alles in de steek gelaten om bij Kericho thee te plukken, haar vader is overleden. Het ziet er naar uit dat het zorgelijke laatste weken gaan worden. Warme groet Hennie