In Hohoe voor water en brood….

Op maandag en vrijdag is het marktdag in Hohoe en doe ik boodschappen. De eerste keren zou ik vanwege mijn knie halverwege een taxi nemen, maar bijna op de helft komt een brommer naast me rijden en de jongeman vraagt waar ik heen moet. “Hohoe? Barclay Bank? I will bring you!” Heerlijk de wind in de haren en mijn weldoener maakt de blits met “an old white lady” achterop. De tweede keer komt hij van de kant van Hohoe en steekt over. “Oh u moet naar een winkel voor elektra? I will bring you!” En weer zit ik prinsheerlijk achterop de motor en wordt keurig bij het winkeltje afgezet. “No, no” hij wil er niets voor hebben!

Sinds vorige week loop ik het hele stuk weer en mijn knie houdt zich op het oneffen terrein wonderlijk goed en dat geeft zelfvertrouwen. Al met al ben ik zo’n twee en een half uur onderweg. Altijd goed voor leuke ontmoetingen en een aardige wandeling al moet ik bij bepaalde stukken waar het wegdek miserabel is mijn zakdoek tegen het zweten, nu voor mijn neus en mond houden tegen het stof.

Terug met de taxi en tassen vol stofjes, garen, ritsen, snoepjes en voor mijzelf wat fruit, water en brood. Tijdens de siësta barst een onweer los met tropische regenval en hagelstenen. Een heidens lawaai op het golfplaten dak. De grote spaarlamp in mijn “huisje” knalt uit elkaar en ‘k ren mijn bed uit om de stekker van de laptop eruit te trekken terwijl de glassplinters verder kapot knerpen onder mijn voeten. Dagenlang moeten we het zonder stroom doen.

De avonden zonder stroom zijn het gezelligst! In het donker zitten we knus bij elkaar en vertellen we verhalen. Ik mag de spits afbijten met het verhaal van Jona gevolgd door het liedje “Jona Jona go to Ninevé” Het zingt gemakkelijk mee en de dagen erna schalt Jona af en toe over de compound. Daarna de kinderen zelf, hele verhalen, geboren vertellers zijn het! Er wordt echt geluisterd maar na de klein uurtje ligt aan beide zijden een kind tegen mij aan te slapen. Het wordt bedtijd en ‘k help de twee slaapdronken kleintjes in het donker de trap af naar hun slaapzaal, “slaap lekker!”

Op zaterdagmorgen ben ik al vroeg uit de veren. Geen pap vanmorgen maar water en brood met pindakaas uit een plasticzakje van de markt. Omdat een mens niet leeft van brood alleen (wie zei dat toch?) zal ik met Paulina ’s gezin plus een neef mee naar hun kerk in Hohoe, de Zevende Dag Adventisten. Eerst zang, daarna praten we in kleine groepjes over Job, ik ben bij de Engelstaligen ondergebracht, Paulina en haar familie komen oorspronkelijk uit Kumasi en spreken Twie. De kern van de boodschap “Wees erg voorzichtig met je oordeel” of misschien nog beter “Oordeel niet!” Dan de preek, Monica die naast mij zit wordt door een corpulente dame in het oranje naar een andere bank dirigeert en komt naast me zitten. “Oranje boven, leve de koningin” gaat het door me heen. De preek die in het Twie en Ewe wordt gedaan wordt door haar keurig vertaald in het Engels, maar ach mijn dove oortjes met hulpmiddelen pikken helaas maar weinig op! Wat ik wel goed hoor is een klein vrouwtje met een groot volume achter mij. Na ieder couplet wat door een aardig koor wordt gezongen, roept ze keihard AMEN! Het “Halleluja Amen” heeft ook hier z’n intrede gedaan. Na afloop worden zakjes water uitgedeeld en krijgen we brood (banku) aangeboden, we slaan het beleefd af. Vanaf negen uur tot kwart over één… het is genoeg voor vandaag, we zijn verzadigd! Morgen (zondag) blijf ik lekker thuis en maak voorbereidingen voor het waterballonnen feest wat we ’s middags gaan doen en waar de kinderen zich de hele week al op verheugen! Dat wordt weer waterballet, leuk!

Ps Hebben jullie nog even bij de kimono's gekeken? Meerdere/andere stofjes zijn ook mogelijk.