Homework and playingtime...

Zodra de kinderen half vier vrij zijn van school staan ze op mijn deur te kloppen “Hennie, homework”. De vier die hier naar school gaan, staan met hun schriftjes te popelen en ze willen maar wat graag geholpen worden. Veel stelt het niet voor, maar voor hen is het een serieuze zaak en zodra het huiswerk klaar is kan er gespeeld worden.
Wanneer ook de andere kinderen van school terug zijn, loopt het hier vol. Voor de kleintjes zijn de dominosteentjes, wat autootjes, de playmobiel en de dieren favoriet. Hele compounds worden gebouwd en ze fantaseren er heerlijk op los. Mooi om te zien! Heb ik eens geen zin in die herrie binnen dan verzinnen we buiten iets.
Kleuren, opleggertje, een spelletje domino, Uno of het poepoegame, het zgn. spijkerpoepen en dat is een kunst op zich waar we heerlijk bij kunnen lachen! Tot zes uur want dan is het avondeten klaar en zijn ze in een mum van tijd vertrokken. Een half uurtje later zijn ze met buikjes rond van de banku terug en begint het festijn van voren af aan. De ene avond kruipen er veertien kinderen over de vloer en gaat het prima, een andere keer zijn het er acht en horen en zien vergaat je.
De vier grote jongens (15 jr) vragen of ze een avond mogen komen om wat oude video opnamen en foto’s te zien. Dat kan maar ‘k moet dan wel de kleintjes teleurstellen en dat valt niet mee. Vijf hangen te dreinen bij mijn deur “Jammer jongens, morgen jullie!” Even later; vier mooie koppies bij m’n laptopje. Ze genieten en liggen dubbel als ze zichzelf negen jaar jonger zien, wat een ukkies, ook bij mij biggelen de tranen over de wangen.
De volgende morgen staat Francisca al vroeg voor mijn deur. “Tonight it is our turn and not the big boys!” haar stem klinkt nog verontwaardigd. Ondertussen is de dag alweer om en zit ik buiten in het donker met een plastic zakje water bij te komen van een avond “de kleintjes” en ‘k besluit om de volgende avond maar eens een avondje vrij te plannen.
Een paar jaar geleden zijn de schommels op het terrein aangevuld met een glijbaantje, wipwap en een draaimolentje, een heerlijk speeltuintje! Alleen… de schommels zijn aan vervanging toe en een paar kleinere schommels erbij zou een mooie aanvulling zijn. Dankzij wat giften kan ik langs het bedrijfje wat de speeltoestellen maakte. Het duurt even voor we het eens zijn over de prijs en er moet wel een paar honderd euro vooruit worden betaald, want de buizen en kettingen zijn duur en moeten worden ingekocht. Tja… een kwestie van vertrouwen. Zaterdag zal het spulletje komen, nou mooi niet! Maandag op weg naar de markt er maar weer even langs. “Yes this week! We are working on it” en inderdaad de dwarsbalk van de grote schommels ligt op de grond voor reparatie, met de haken waar de schommels aan moeten hangen. We wachten af!
Afgelopen vrijdag nog maar eens een kijkje genomen. Het frame voor twee kleinere schommels staat klaar. We gaan het in de verf zetten en vanmiddag brengen we het. Met een “Very nice!” en “Thank you!” vervolg ik mijn wandeling langs de stoffige straatweg richting markt op zoek naar stofjes voor onze pubermeiden.

Het is nu zondagavond en ‘k had graag een foto van de schommels erbij geplaatst, maar helaas nog even geduld. Morgen ga ik nog eens een kijkje nemen! ‘n Fijne week gewenst van uit House of Hope waar een hoop geduld in veel opzichten een schone zaak is.