Blije gezichten

Lieve mensen, blij blij… eindelijk zijn de schommels geïnstalleerd! Nu de regenperiode voorbij is, schommelen de kinderen vanaf ’s morgens voor schooltijd tot ‘s avonds er heerlijk op los en is het in mijn huisje wat rustiger. Al het gedoe rondom de schommels zal ik jullie besparen. Van niets zijn er nu vijf, drie voor de groten en twee voor de kleintjes. Ze genieten! Namens de kinderen wil ik iedereen die iets heeft (mee)gegeven hartelijk danken, jammer dat jullie geen kijkje kunnen nemen. Op een gegeven moment staat Vincent erbij met een horloge, iedereen vijf minuten anders wordt het oorlog! Prachtig!

Van de 15 kinderen die het huis verlaten hebben, heb ik er nu 11 ontmoet. Sommigen kwam ik tegen in Hohoe, anderen kwamen hier een kijkje nemen. Op een middag staan de tweeling Adsu en Etse met Akos voor de deur. Enorm hoe de kleintjes van negen jaar geleden gegroeid zijn. Op Mensah na, lijken de andere kinderen het erg naar de zin te hebben bij de familie. Niemand die terug zou willen. ‘k Begrijp dat wel, de persoonlijke aandacht hoe weinig misschien ook, het zal allicht meer zijn dan hier en ook al zal alles niet ideaal zijn, blij blij… je hoort wel ergens bij!

Bij de kleintjes heeft het liedje “I love you!” ’n grote impact. Allemaal komen ze van tijd tot tijd bij mij hangen of liever nog op schoot en beginnen dan het liedje te zingen. Zelfs Jonathan een adhd ventje vindt het af en toe heerlijk om zo even een rustpuntje te hebben. Tien weken in een jaar een beetje geknuffeld worden en merken dat er van je gehouden wordt. Het lijkt zo weinig maar wat is het kostbaar (denk ik). Een oud lied zegt; “Al wat gedaan werd uit liefde tot Jezus (en mensen) dat houdt zijn waarde en zal blijven bestaan.” Voor de kinderen, maar zeker ook voor mijzelf!

Blije gezichten ook op de markt waar ik op zoek was naar vier zwarte broeken, riemen en witte overhemden. De vier oudste jongens zijn naar de Junior Secondairy school gegaan en moeten volgende week op Carolsday in zwart en wit verschijnen. De ‘broekenman’ waar ik meestal goed bij kan slagen heeft een nieuwe kraam en ontvangt mij met een brede grijns. Evenals de overhemden-, sokken- en riemenverkopers, vier tegelijk, hun dag kan niet meer stuk! Die van de jongens ook niet hoor, van top tot teen in het nieuw Wow…! Dankzij… (eigenlijk noem ik liever geen namen, maar deze vind ik wel heel bijzonder)… het ‘kerkje’ van huize Margaretha waar mijn moeder haar laatste jaren heeft gewoond en een trouw bezoekster was van de woensdagavonddiensten. Lieve mensen en begeleidsters, HARTELIJK DANK! Wat overbleef is naar de schommels gegaan.

Ook Grace de dochter van Paulina is in haar sas met de nieuwe jurk. Voorlopig blijft ze hier en helpt moeder Paulina en zus Monica een handje. Als zich een kans voor doet zou ze graag bij de politie werken of het leger in. Stoere meid hoor! Forgive heeft al aangegeven dat zij een zelfde jurk over twee jaartjes graag wil. Afgelopen zondag droeg ze het jurkje wat ik twee jaar geleden voor haar maakte, evenals Esenam zij had een stelletje aan van drie jaar geleden. De rok die lang was is nu een stuk korter en het bovenstukje zit erg krap, maar het wordt nog steeds gedragen. Van de meisjes die nu weg zijn hebben een paar wat jurken achtergelaten die te klein waren geworden. Opeens zie ik dan iets voorbij komen en vraag ik mij af… voor wie had ik die ook alweer gemaakt? Ze zijn er echt zuinig op en daar kan ik dan weer erg blij van worden!