Kerstkoorts en kerstavond

Vorige week kreeg ik het droevige bericht dat mijn oudste en liefste neef Henk Stam is overleden. Vorig jaar deze tijd werd hij ziek. Een aantal kuren en bestralingen volgden, helaas zonder het gewenste resultaat. ‘k Wens Corrie en de (klein)kinderen dat ze getroost zullen worden door het lied bovenaan de kaart “Ik heb de vaste grond gevonden”. Henk en Corrie hebben in de schaduw altijd erg meegeleefd met het werk in Afrika.

Hen en alle trouwe lezers wens ik ondanks alles gezegende kerstdagen toe, maar vooral ook

Vrede met wat was
Vreugde met wat is
en alle goeds voor 2017


Later dan andere jaren kregen de kinderen vorige week kerstvakantie en werd het jaar afgesloten met een Christmas party. Er heerst die morgen een opgewonden verwachtingsvol sfeertje en de kinderen zijn al vroeg op pad. Even later komt Christy met dikke tranen bij mij. Voor haar en de drie andere kinderen die hier nu naar school gaan is er geen Christmas-party. Zij heeft er de meeste moeite mee om altijd op de compound te zijn. Een knuffel is dan een schrale troost maar helpt wel.

De uitnodiging om ook naar de party te komen laat ik aan mij voorbij gaan. Het verkoudheidsvirus wat de afgelopen tijd veel kinderen te pakken had, is bij mij beland. Nu, na een aantal vervelende dagen is de koorts weg en gaat het gelukkig wat beter, al is het nog hoesten en proesten.

Forgive kwam mij regelmatig gezelschap houden. Ze heeft een laag zelfbeeld en ontvlucht de andere meisjes nogal eens die wat bazig en haar te slim af zijn. Altijd pakte ze hetzelfde gemakkelijke puzzeltje. Op een middag pak ik een andere, zak bij haar neer op de grond en laat zien hoe ze moet beginnen. Niet veel later laat ze hem vol trots zien. Binnenkort starten we Sneeuwwitje van 70 stukjes, ze moet even op weg geholpen worden en dan lukt het best!

Van de acht kleintjes zijn Ametepe en Emmanuel (broertje van Forgive) de oudsten. Twee bengels waar ik de eerste weken veel mee te stellen heb gehad. De baas spelen over de rest, uitjouwen als iemand een spelletje verloor en dingen afpakken simpelweg omdat zij ouder zijn dan de rest. Iets in deze cultuur wat erg lastig is en niet zo maar te veranderen. Nadat ik beiden een keer heb uitgesloten van de waterballonnen viel het kwartje: ‘ Hennie tolereert niet alles!’ Nu kan ik met ze lezen en schrijven of te wel; gezellige bengels . Ametepe verandert zelfs met Kerst van bengel naar engel…
Wat een echt engeltje is, is het jongste broertje van Forgive, Abraham. Vergeleken bij de andere kinderen is hij niet alleen erg slim maar ook ontzettend lief en attent, je hoort hem nooit met een grote mond en als hij huilt is er echt wat aan de hand.

Het naaiwerk inclusief een aantal kimono’s is klaar en dat geeft een goed gevoel. De grote jongens inclusief Eben en Bless, die is komen aanwaaien, eisen de show van de kimono’s op. Deze week alle tijd om met de kinderen wat kerstversiersels te maken en met de kleinsten het kerstspel in te studeren waar dan ook weer verkleedkleren bij aan te pas komen. Gisteren met m’n verkouden hoofd toch maar met de taxi naar de markt op zoek naar geschikte stof. De grote meisjes willen wel helpen naaien en de jongens kunnen het decor maken. Zo wordt het iets van ons allemaal. Spannend hoor, ‘k heb zoiets nooit eerder gedaan, maar de kinderen zijn enthousiast en bereidwillig. ’t Komt vast goed!
Fijne dagen allemaal!

Kerstsavond

Vier schimmige gedaanten maken zich ijlings uit de voeten op het donkere terrein van House of Hope. Ze rennen alle kanten op. Even daarna schiet een pijl sissend de lucht in om even later uiteen te spatten in heldere kleuren.

Het is kerstavond en naar Ghanese traditie wordt vuurwerk afgestoken. Een hele happening voor de kinderen. Iedereen een pijltje, een bommetje en een soort gillende keukenmeid, de oudste jongens steken alles aan en met de kleinsten om mij heen, één op schoot en één hangend op mijn rug genieten we van het schouwspel. Als ze allemaal hun kruit verschoten hebben zijn er tot slot twee mega vuurpijlen van 8 en 12 shots bij iedere shot gaat een oorverdovend gejuich op. Ze genieten en ik niet minder.
Dan voor iedereen nog wat sterretjes en is het vuurwerkfeest anno 2016 voorbij. Niet lang daarna liggen de kleintjes op bed, de groten gaan nog even door. Wanneer ik rond half elf over de galerij naar het toilet loopt, gonst de hele omgeving nog van het feestgedruis. Van alle kanten klinkt gedrum en muziek, Kledjo viert Kerst!

Het was een hectische dag. Eerst vanmorgen de repetitie van het kerstspel. Daarna de grote meisjes hier met hun naaiwerk. Na het helpen maken van de kerstkostuums ligt nu de grond bezaait met lapjes en kunnen ze zich eindelijk uit leven. De een maakt een rokje, de ander een kussen, de derde nieuwe kleren voor de Barbie en een vierde knutselt een tas in elkaar. Grace heeft een rok die korter moet en Gifty maakt een ketting van lovertjes. Aan twee handen heb ik eigenlijk niet genoeg. Na de siësta moeten de muizentrapjes als kerstversiering nog opgehangen en de zonnebrillen uitgedeeld. Ook een traditie hier; met kerst en nieuwjaarsdag draag je niet alleen je mooiste kleren maar ook een zonnebril !

De grote jongens waren deze week druk met het decor maken voor het kerstspel. De ‘kleintjes’ hadden nog een kleurwedstrijd en met gespannen toetjes zaten ze op de grond de uitslag van de jury (de groten,Eben en ik)af te wachten. Amatepe won met 1 puntje meer dan Emmanuel 2e. Comfort werd 3e en Francisca 4e. Stralende winnaars!

Alle nieuwe kerstkleding is vanavond opgehaald en hangt nu te pronken op de slaapzalen. House of Hope is klaar voor de Kerst!