Een lachwekkend weekeind...

Zaterdag acht uur; ready to go! Helaas pijpenstelen, de regenkleding ligt thuis. Januari en februari normaal de droogste en warmste maanden van het jaar. Dit jaar is niets normaal wat het weer betreft. Een uur later spettert het nog wat maar... weg zijn we.

Op naar Homa Bay. Een pier die het meer inloopt met een kleine vismarkt en wat restaurantjes. De driver snapt niet goed waar ik het over heb en hij rijdt naar verschillende plekjes, maar nergens de schilderachtige pier met bootjes en de markt die ik Karin zo graag wil laten zien. Terug naar de weg die in mijn hoofd zit. Die is afgezet door een blikken schutting. “No, no, under construction.” geen doorgang. Achter de schutting werkzaamheden, het idyllische plekje…? Ter ziele, wat jammer! Uiteindelijk vinden we een piepklein local restaurantje waar ze ws nog nooit tilapia aan blanken serveerden. Vanaf Homa Bay moeten we met een stationcar verder naar Mbita. Met vijf mensen op de achterbank, drie in de laadruimte en vier voorin, hoe de chauffeur het klaar speelt mag Joost weten, maar we rijden. Erg lachwekkend! De kippen en de geit ontbreken deze keer, maar is een normaal verschijnsel hier. De Eco Lodge is een verrassend leuk onderkomen met uitzicht op het meer met z'n bootjes. Zondagmorgen maken we in één van de karakteristieke bootjes een tochtje over het meer en laten ons daarna door Daniël met zijn piki piki het eiland rondrijden met z'n armoedige vissersdorpjes. Na afloop struinen we wat rond in Mbita. Een geslaagde droge dag! In Nyabondo, zo hoorden we later, had het de hele zondag gemiezerd.

Het is nog donker wanneer we de deur van ons huisje op Rusinga Island achter ons dicht doen. Kwart over zes en Daniël staat al bij de poort. We krijgen heerlijke bananenpannenkoekjes mee en daar gaan we, de duisternis in. Het modderweggetje wordt gemeden en we nemen een smal pad door de bush. Om in evenwicht te blijven moet hij ook zijn benen gebruiken, dan is de onverharde weg in zicht (asfalt is op het eiland niet te vinden). Het is al druk daar. Studenten van het voortgezet onderwijs zijn al vroeg op pad, soms in een zwijgend groepje, anderen alleen. Ze hebben er flink de pas in, want kom je te laat dan kun je weer gaan, vertelt Daniël ons. 'n IJzeren discipline.

De avond ervoor had ik al het benodigde geld in de twee borstzakjes van mijn blouse gedaan, één voor de brommertaxi en één voor de ferry waarmee we naar de overkant en Kisumu kunnen. Bij de ferry haal ik het geld uit mijn borstzakje en nemen we hartelijk afscheid van Daniël. Wanneer ik even later de kaartjes voor de ferry koop en het geld uit mijn andere borstzakje haal, kom ik er achter dat ik Daniël het verkeerde bundeltje in de hand heb gestopt. Wat stom! Gelukkig kunnen we er hartelijk om lachen. “Haha... die heeft een hele goede dag vandaag! Tien keer van wat hij zou krijgen, vanavond wordt in huize Daniël feest gevierd!”

In Kisumu laten we ons naar Dunga Beach brengen, opnieuw Lake Victoria. Geen strand, wel prachtige papyrusplanten. We scharrelen wat rond, maar heel bijzonder is het niet. Wel eten we de lekkerste tilapia ooit. Moe maar voldaan keren we terug naar Nyabondo.

De volgende dag opnieuw naar Kisumu, nu met Zr, Ludovena voor de aankopen die we kunnen doen van de donaties. Dozen vol latex handschoenen, verbandmiddelen en heel veel medicijnen. Een flinke hap uit het bedrag wat we hebben, maar geen overbodige luxe. De planken in de opslagruimte zijn zo goed als leeg. Voor de kleintjes kopen we stof voor nieuwe weekeindkleding en 2 rollen voor 40 lakens die op het centrum genaaid zullen worden. Hopelijk is alles klaar voor mijn vertrek in april, zodat we er foto's van kunnen laten zien.

Van de workshop is Zacharia mee, hij heeft een lijstje met wensen voor het maken en verven van 'rollators' de nodige wieltjes incl. bouten, moeren en wat al niet. Dan nog 12 meter sky leer en wat grote stukken schuimrubber voor het opnieuw bekleden van onderzoekstafels, stoeltjes en rolstoelen. De auto is aan het einde van de middag boordevol en we worden door Mozes de apotheker, Robert van de workshop en Pamela (adm.) blij ontvangen. En…? Er is nog een mooi bedragje over voor o.a. dekens. We houden jullie op de hoogte van de bestedingen. Reuze bedankt allemaal, jammer dat jullie de blijde gezichten niet kunnen zien.

Vrijdag en zaterdag gaan we de mooie rit naar Eldoret en Iten maken, waar veel Keniaanse hardlopers vandaan komen. Warme groet van ons, Ludovena en de workers hier, zij kunnen aan de slag en doen dit maar wat graag!