Disability is not inability

Jaren geleden waren hier stagiaires die met de leerlingen een toneelstukje uitvoerden. “Disability is not inability” of te wel; een handicap is geen onvermogen!

Hier moest ik aan denken ivm Emily, waar ik laatst over schreef. Het geld, bestemd voor de verzekering, is opgegaan aan dagelijkse kosten. Emily's oma was de kostwinner van de familie die naast haar 'business' ook gesteund werd door een kerk. 'k Krijg zo'n vermoeden dat Emily en haar moeder alles op een presenteerblaadje aangereikt kregen. Ook heel begrijpelijk, goed bedoelde hulp aan je dochter met een gehandicapt kind en later óók nog een gehandicapte kleinzoon. Helaas is oma vorig jaar overleden en verviel alle steun. Antonio zal dit jaar 2x geopereerd moeten worden vóór hij protheses kan krijgen aldus Dr. Nyakindy. Wanneer is nog de vraag, de komende maanden zijn al heel wat operaties ingepland. Daarna kan hij naar St. Martin, de boardingschool voor gehandicapte kinderen. Wat het schoolgeld betreft, daar valt wel een mouw aan te passen. 'k Heb wel voorwaarden gesteld! Zo moeten ze vanaf 2024 zelf de bijdrage voor de verzekering (500 ksh = 4 euro) per maand voldoen. Ook zijn ze de komende drie jaar voor een deel zelf verantwoordelijk voor het schoolgeld. Na drie jaar stopt het en zullen ze, net als zovele andere moeders hier, het zelf moeten gaan bekostigen. Wordt hier niet de hand aan gehouden, vervalt alle hulp. Een stok achter de deur om in actie te komen! Disability is not inability! Als ik hier nooit was geweest, hadden ze het ook zelf op moeten lossen, het is té gemakkelijk wanneer een muzungu alle verantwoordelijkheid op zich neemt. Zoveel voorbeelden hier van gehandicapten die door hard studeren of werken een bestaan hebben opgebouwd. Edwin, Jerian, Quinter, Owino, zomaar wat namen van de velen die ondanks hun handicap laten zien dat er best mogelijkheden zijn. Nelson, mijn sponsor joch, halfzijdig verlamd en wees, ging naar de universiteit voor de studie geschiedenis en religies. Om iets extra's te hebben verkocht hij telefoonkaarten. Kreeg een baan en is nu op eigen kosten bezig voor zijn Masters.

Na lang wikken en wegen heb ik besloten om Emily nog een kans te geven. De laatste twee weken kreeg ik heel verrassend nog een aantal giften binnen en samen met het restant zal ik ws de eerste en tweede termijn van de opleiding hairdressing en mandjes vlechten voor haar kunnen betalen. Stichting Bondo Kids is bereid gevonden om het tekort aan te vullen. In mei zou ze van start kunnen, maar toen ze met het voorstel kwam om dan maar volgend jaar te beginnen, ontplofte ik bijna en heb op het punt gestaan alles te cancelen. Hoe gemotiveerd ben je? Vandaar dat het mijns inziens niet goed is om het volledige schoolgeld voor Antonio te betalen.

Afgelopen week zat ik regelmatig een uurtje te kijken bij de hairdressing. Het is zo'n leuke en afwisselende opleiding. 'k Kwam erachter dat ze naast het manicuren nu ook leren om schoonheidsbehandelingen te geven incl. het opmaken. Heel leuk om te zien! 'k Hoop dan ook van harte dat Emily dit leuk gaat vinden en het een doorbraak teweegbrengt. Disability is not inability!

Het liefste zou ze de dagopleiding doen en bij Jerian wonen. Als een strenge juf heb ik daar een stokje voor gestoken, de regelmaat en de discipline hier kan haar alleen maar ten goede komen.

Sorry, toch een heel verhaal geworden terwijl ik het beknopt had willen houden. Maar het was me het weekje wel en goed om alles even van me af te schrijven.

Naast alle gedoe waren er drukke handwerkdagen, alle werkjes moesten af. De dames Rose, Beatrice, Salomé en Perez waren net zo druk als de leerlingen, ook zij gaan straks graag naar huis met hun 'handwork', het gevolg was wel dat ik regelmatig moest roepen ; “Sorry, sorry I have only two hands!” Vanmorgen zijn alle werkstukjes één voor één geshowd en kreeg iedere maker een daverend applaus. Ook de mutsen die in de 'knittingclass” gemaakt werden, moesten geshowd en wat was iedereen trots op zijn werk. De fotosessie was zoals altijd een vrolijk gebeuren, een heerlijk en prachtig begin van de dag!

Het opruimen is afgelopen weekeind van start gegaan. Heel dubbel allemaal! Wat zal ik alles de volgende winter missen! De komende week beloofd nog een afwisselende week te worden. Donderdag met het medisch team en de workshop op Outreach, altijd een interessant en gezellig uitje. Zaterdag nog wat ontmoetingen in Kisumu en paaszondag ben ik bij Jerian uitgenodigd. Het zal hard gaan! Gezegende paasdagen toegewenst! “Ieder einde heeft een nieuw begin!” Warme groet Hennie