Paniek!

Regelmatig hebben we 's avonds of 's nachts te maken met onweer en flinke buien. Het heeft wel iets, dat gerommel en gekletter van de regen op de golfplaten van mijn huisje. Nog nooit was ik bang tot... dinsdagavond. Uit het niets van alle kanten weerlichten en geknetter. In een reflex pak ik de portemonnees en m'n paspoort. Vlak voor mijn huisje staat een enorme boom, wat als de bliksem daar inslaat? Daar zit ik dan, dicht bij de deur, klaar voor de vlucht. Natuurlijk viel de stroom uit en met de zaklamp op m'n telefoon aan, wacht ik tot het spektakel over is.

De volgende dag hoor over de paniek bij de meisjes. De meeste meisjes zaten in de eetzaal tv te kijken. Bij de eerste lichtflits en de knallen die daarop volgden, knalde ook de tv kapot. In paniek waren de meisjes, inclusief housemother Bente onder de tafels gekropen. Achteraf kunnen we er hartelijk om lachen, maar het was voor iedereen een ongekend angstig momentje.De volgende dag rijden we naar Kisumu om nog wat handwerkspulletjes en materialen voor de workshop te kopen, onderweg overal ontzettend veel water, nooit eerder zo gezien.

De workshop

Safarine zit geduldig te wachten in de workshop. Als kind met een onvolgroeid beentje was ze al op het centrum en ging hier naar school. Inmiddels is ze 41 jr en eens in de 2 á 3 jaar komt ze langs omdat ze een nieuwe schoen nodig heeft. Eén van de vele voorbeelden van mensen die van jongs af aan afhankelijk zijn van de workshop en dat hun hele leven blijven. De contacten zijn dan ook altijd heel hartelijk en vriendschappelijk.

Van een school uit de omgeving wachten drie leerlingen op hulp. Een meisje heeft een nieuwe spalk nodig voor haar hand, de ander aangepaste schoenen en het joch nieuwe schoenen met een spalk.

Een paar dagen later zijn ze er weer, nu vanwege de nieuwe hulpmiddelen in hun mooiste kleren.

Tabitha, leerling van de knittingclass, heeft een kussen in haar rolstoel wat aan vervanging toe is en 'k vraag Zacharia of hij tijd heeft een nieuwe te maken. Een paar dagen later zit ze prins(es) heerlijk op haar nieuwe kussen en wordt haar rolstoel bijgesteld.

Ook Sandra is helemaal gelukkig, van haar sponsor heeft ze een bijzondere rolstoel aangemeten gekregen waarbij de kussens helemaal gevormd zijn naar haar misvormde lijfje. Door haar spasmen is ze erg moeilijk te verstaan, maar ze is een schat en één van de slimste leerlingen.

Van de ijzerwaren die we laatst hebben kunnen kopen van de giften is een aangepast stoeltje op wieltjes in de maak en de laatste hand wordt gelegd aan een “rollator”.

Een jongetje met een onvolgroeid beentje krijgt een nieuwe prothese in twee gedeelten. In de bovenste beugel rust zijn beentje en daaronder zit de prothese. In eerste instantie een vreemd gezicht, maar hij huppelt er vrolijk mee weg. Naast de materialen die we al kochten, zijn vorige week ook nog eens tien binnen- en buitenbanden, een fietspomp, 25 meter skai, bussen verf en wat losse onderdelen gekocht.

Gisteren gingen we nog één keer naar Sondu voor wat spulletjes en konden we in Nairobi speciaal materiaal bestellen voor het maken van spalken. De “pot” voor het centrum is nu zo goed als leeg, maar wat hebben we veel kunnen doen! Nog maar eens DANK aan alle supporters! Voor een aantal mensen die een steuntje in de rug verdienen is nog een mooi bedragje achter de hand gehouden, Voor het zoontje van Emily is inmiddels de zorgkostenpremie voor het komende jaar betaald met de aantekening dat dit echt voor de laatste keer is en ze nu zelf in actie moet komen, daarover later meer.

Een van de mensen die een steuntje verdienen is Owino.

Afgelopen zaterdag zijn Jerian en ik bij hem op bezoek geweest. Hij leerde hier een aantal jaren geleden om mandjes te vlechten. Leuk om even een kijkje te nemen in zijn wereldje. Hier neem je geen bloemetje mee, maar een tas met zeep, suiker, rijst, zout en olie. Als jongste zoon 41 jr heeft hij de verzorging van zijn 85 jarige moeder, die dementerende is, op zich genomen en kookt voor haar. Lopend met krukken en met zijn onvolgroeide handen en vingers doet hij het toch allemaal maar. Een keer in de maand krijgt hij hulp van Jerian en wat collega's. Met elkaar gaan ze er heen met wat boodschappen, doen de was en maken zijn huisje eens goed schoon. Noaberschap in Kenia! Prachtig! Voor ik terug naar huis ga, zullen we zorgen dat hij nog wat materialen krijgt voor de mandjes. Lekker bezig zijn én wat inkomsten, het is hem van harte gegund.