Ontwikkelingen

Nauwelijks had ik zaterdag mijn verhaaltje geplaatst of ma Faxstine ( hoofd van alles) stond voor de deur met een grote tas tweedehands dekbedovertrekken! “Hennie zou je net als vorig jaar hier lakens van willen naaien?” Haast heeft het niet en 'k ben blij dat ze er nu mee komt en niet aan het eind. Wanneer 's middags een groepje jongens zich vermaken met het speelgoed, maak ik alvast een begin met het uit elkaar halen. Om mij heen kinderen die gezellig magazines doorbladeren. Intertoys is favoriet! Op een avond zijn ze foetsie. We vinden ze weer onder een matras, de boefies!

Voor een aantal nieuwe lezers zal ik kort iets vertellen over de ontwikkelingen hier.
Tien jaar geleden was House of Hope een klein weeshuis met 19 kinderen en één housemother. Het aantal nam ieder jaar toe, Liesbeth werd ziek en na haar zijn er verschillende mothers geweest. Zij hadden het niet gemakkelijk, de 19 kinderen van het eerste uur waren verknocht aan Liesbeth en konden moeilijk een ander accepteren. Voor de 40 kinderen van toen werd een nieuw gebouw uit de grond gestampt. Helaas nam kort daarna Social Work de beslissing om het aantal weeshuizen in te perken. Het werd te gemakkelijk om kinderen waarvan één van de ouders was overleden, de deur uit te doen. Families moesten zelf meer verantwoordelijkheid nemen.
Ook in House of Hope waren kinderen waarvan de familie best de zorg op zich kon nemen. Een paar jaar geleden is dan ook een flink aantal teruggeplaatst, schoolgeld werd betaald door de Amerikaanse stichting. Van de kinderen van 10 jr geleden zijn nu alleen nog Vincent en Gifty over, de ukkies van toen! Op dit moment zijn er 25 kinderen plus twee meisjes van wéér een nieuwe housemother Belinda, Good News van 1jr en Winny van 6 jr die doof is. Het blijft een komen en gaan. Rita de kokkin van vorig jaar heeft haar drie kinderen hier achtergelaten en werkt nu als kapster in Accra. Rejoice en Stella hebben haar plaats ingenomen. Het Ghanese eten is zoals altijd om je vingers bij af te likken!

Om toch kansarme kinderen (chr.) onderwijs te kunnen bieden, is een school gestart in de gebouwen van House of Hope; Precius Pearls Preparatory. De chief van Kledjo heeft een aantal kinderen uit het dorp geselecteerd die in aanmerking komen voor gratis onderwijs. Van de honderd vijftig leerlingen krijgen er nu zo'n dertig gratis onderwijs. De rest betaalt gewoon schoolgeld.
Op de bovenverdieping, zijn nu op 10m afstand van mijn 'huisje' klas 3, 4 en 5 gecreëerd. Met hun komst is de weldadige rust tijdens de schooluren verleden tijd. Siësta met oordoppen in haha... Bless de oudste van 10 jaar geleden (nu 24 jr) doet hier een jaar stage als leraar, daarna gaat hij verder studeren. Etornam het oudste meisje doet hetzelfde en werkt voor een jaar als nanny in Accra. 'A kind of social year!'

Omdat de kinderen van H of H hier ook nog wonen is het woekeren met de ruimte. Voor deze kinderen zal binnenkort buiten de compound iets worden gebouwd. Door de opbrengst van de verkoop van spulletjes en een aantal spontane giften kunnen we hier letterlijk en figuurlijk een steentje aan bijdragen. 'k Houd jullie op de hoogte! Mooi is het om te zien dat de dining hall, waar we vorig jaar ventilatoren en gootstenen voor konden kopen, nu volop in gebruik is.

De zon staat te branden wanneer we zondag op weg zijn naar de Global Church. Een klein groepje mensen maar er wordt enthousiast gezongen en gedanst. Alles was in Ewe-taal en 'k ben met de kinderen naar hun zondagschooluurtje onder de mangoboom gegaan. Na de dienst spelen we 'mensergerjeniet' en UNO. Een ouderwets gezellige zondag!

Vorig jaar was de nieuwe schoolbus een bron van vermaak, met z'n allen zingend over de compound “Aramsamsam”. Nu is het de nieuwe gemotoriseerde bakfiets. Om de beurt in de bak en scheuren over het terrein met Eben als chauffeur. Grote hilariteit!

Mijn eerste week is voorbij gevlogen. Er wordt naar hartenlust gespeeld en de meisjes zijn weer aan het borduren geslagen. De eerste lakens zijn genaaid, de eerste waterijsjes in de vriezer, de eerste schooluniformen gerepareerd en de eerste schoenen gelapt. Hun blije snuitjes en het altijd dankbare “Thank you Hennie” maken het een feest om te doen! Vanuit een warm Ghana wensen we jullie een heel goed weekeind!